Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Εφόσον ξεκαθαρίσουμε ποιο είναι το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας, (δηλαδή η ειρήνη με παράλληλη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, η ασφάλεια, η αειφόρος ανάπτυξη, η ευημερία των πολιτών, η υγεία και κυρίως η παιδεία), διευκρινίσουμε κάποιους όρους (για το ποια πολιτική είναι προοδευτική, ποια είναι οπισθοδρομική, ποια εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ολίγων και ποια των πολλών) και κάνουμε όλοι την αναγκαία αυτοκριτική για τα πεπραγμένα μας, ας απαντήσουμε με ειλικρίνεια στα ακόλουθα ΔΕΚΑ ερωτήματα:

-Οι μεταπολιτευτικές πολιτικές που ασκήθηκαν από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν δικαιώνει την προσδοκία όσων αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία;

-Οι ευρωπαϊκές πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια ήταν σύμφωνες με όσα οραματίστηκαν οι πρωτεργάτες της ενωμένης Ευρώπης;

-Συνακόλουθα είναι άμοιρες ευθυνών αυτές οι πολιτικές για το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα κράτη –μέλη της Ευρώπης ,η ακραία Ακροδεξιά, ή η λάιτ Ακροδεξιά ή η καλυμμένη Ακροδεξιά δημιουργεί προϋποθέσεις κοινωνικοπολιτικής πλειοψηφίας;

-Η διπλωματία της χώρας μας όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα απέναντι κυρίως στην Τουρκία, αλλά και στους βόρειους γείτονές μας (κυρίως Βόρεια Μακεδονία και Αλβανία) θεωρείται επιτυχημένη;

-Συνακόλουθα μήπως πρέπει να είμαστε πιο επιθετικοί διπλωματικά και να διεκδικούμε έστω λεκτικά στους διεθνείς οργανισμούς τα δικαιώματά μας που προκύπτουν από διεθνείς συνθήκες ( συνθήκη της Λωζάννης κλπ), εγκαταλείποντας το δόγμα της σταθερής αμυντικής λογικής και στρατηγικής απέναντι στις επιθέσεις των άλλων;

-Επίσης η οποιαδήποτε ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας ή η συμμετοχή της στα “δημοκρατικά μέτωπα” της Δύσης, μήπως πρέπει να περνά μέσα από την άρση του casus belli και την αποχώρηση των τούρκικων στρατευμάτων από την Κύπρο;

-Στην εσωτερική πολιτική η διαφάνεια στη δράση της διοίκησης και της πολιτικής, μήπως πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα και να αφήσουμε επιτέλους τη λογική της κατάληψης του κράτους προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών συμφερόντων ( και σε αυτό να συνυπογράψουν όλα τα κόμματα);

-Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο ( που θα συγκλίνουν όλοι τουλάχιστον στους βασικούς άξονές του) παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος των πολλών και όχι των ολίγων ημετέρων;

-Είναι αναγκαία η λήψη μέτρων ( σε Συνταγματικό και νομοθετικό επίπεδο) συμμετοχικής δημοκρατίας με ενεργοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο για να σταματήσει επιτέλους η λογική του κηπουρού που ταλανίζει τη χώρα διακόσια τώρα χρόνια;

-Μετά από δώδεκα χρόνια κρίση, τόσα μνημόνια και μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και μάλιστα ενώ το χρέος σήμερα ξεπερνά τα 400 δις και σε ποσοστό πάνω από 200 % επί του ΑΕΠ ( και με διψήφιο αριθμό πληθωρισμού που θα γονατίσει τα νοικοκυριά), μήπως είναι η ώρα οι υγιείς δυνάμεις της χώρας ( πάντα και μόνο προς προοδευτική κατεύθυνση κι όχι με από-κόμματα ανθρώπων που κατέστρεψαν τη χώρα) να δημιουργήσουν ένα δημοκρατικοκοινωνικό και αληθώς μεταρρυθμιστικό κίνημα με ορίζοντα εικοσαετίας, μήπως και σωθεί η χώρα και η κοινωνία, μακριά από τις λογικές του σημερινού καθεστωτισμού (νεποτισμού, βολέματος, αναξιοκρατίας, αντιδημοκρατικής λειτουργίας και εξυπηρέτησης συμφερόντων), αλλά και του χθεσινού ιδεοληπτισμού ( της παρέας, της ανικανότητας, των εμμονών και της αγκυλωτικής προσκόλλησης στο αποτυχημένο χθες);

Οι πολίτες και η κοινωνία περιμένουν απαντήσεις σε αυτά, αλλά και σε πολλά ακόμα ερωτήματα, σήμερα, γιατί το αύριο είναι ήδη χτες.