Αναστασία Φωκά

Πραγματικά είναι από τις σπάνιες φορές που νιώθω την ανάγκη να γράψω, χωρίς να έχω την αρχή στο μυαλό μου, ή έστω τον τίτλο που για εμένα προσωπικά είναι η αρχή και το τέλος ενός κειμένου.

Είναι μια περίεργη περίοδος, με πολλές πληροφορίες διαφορετικές και όλες ξεχωριστές. Από το καθετί παίρνουμε κάτι, είτε μας αφορά άμεσα, είτε όχι. Σε λίγο καιρό και αυτά τα περίεργα θα ανήκουν στο παρελθόν. Και νομίζω ότι εκεί θέλω να καταλήξω.

Τώρα θα μου πει κάποιος γιατί το σκαλίζεις. Άστο στη ησυχία του.

Το παρελθόν κρύβει πολλά. Άλλοτε καλά άλλοτε κακά. Συνήθως ο άνθρωπος ανακυκλώνει τα καλά. Τα εκθειάζει, τα αναπολεί. Τα κακά τα βάζει στην άκρη, γιατί συνήθως κρύβουν πληγές τις οποίες δεν είναι  έτοιμος να αντιμετωπίσει ή να διαχειριστεί. Συνήθως από φόβο. Μόνο που ο φόβος φέρνει πανικό και σύγχυση στη σκέψη και οι προεκτάσεις είναι πολλές. Είναι δύσκολο να τα κοιτάξει κατάματα, χωρίς να νιώσει έστω άβολα.

Κι όμως… κρύβουν μέσα τους κάτι πολύ σπουδαίο. Είναι μαθήματα ζωής! Μπορεί τότε να πόνεσαν, μπορεί να είχαν δυσάρεστα συναισθήματα γενικά, αλλά έγιναν για κάποιο λόγο. Όταν δεις και καταφέρεις να αποκωδικοποιήσεις τον λόγο που το έζησες, ο φόβος θα σβήσει και απλά θα γίνει μια ανάμνηση που θα έρχεται στο νου και θα αφήνει ένα συναίσθημα ηρεμίας. Ένα μιδίασμα χαμόγελου ίσως σχηματιστεί στα χείλη την ώρα που αυτή η “κακή” θύμηση χτυπήσει την πόρτα του μυαλού. Θα είναι γλυκιά… Θα δεις!  Μην την φοβάσαι, μην την προσπερνάς γρήγορα…Δώσε της τον χρόνο που χρειάζεται.

Μια τέτοια στιγμή λοιπόν, πολύ δυσάρεστη και κακή έγραψα τους παρακάτω στίχους. Μείνανε σε ένα ντουλάπι όλα αυτά τα χρόνια. Που και που άνοιγα εκείνο το τετράδιο και διάβαζα κρυφά. Λες και ήταν κακό. Με τα χρόνια όμως… άρχισε να μαλακώνει μέσα μου όλο εκείνο το κακό. Κάθε φορά που άνοιγα το τετράδιο ήταν αλλιώς. Για να φτάσουμε στο τώρα. Στο σήμερα. Που διαβάζω αυτούς τους στίχους και μέσα μου πλημμυρίζει κάτι πολύ όμορφο…

Γέμισαν τα μάτια μου

Με θάλασσα

Βγήκε η ψυχή μου

Στο σεργιάνι για εσένα

Λύγισε το μέσα μου

Απόψε και αγρίεψα

Δάκρυσα…

Όσες φορές κι αν

Το προσπάθησα

Κατάλαβα

Πως η καρδιά μου

Θα ‘ναι πάντα

Μαγεμένη

Όσες φορές κι αν

Το προσπάθησα

Κατάλαβα

Πως μόνο εσύ υπάρχεις

Για εμένα

Έπεσα στα δίχτυα σου

Και μάτωσα

Κι όσο κι αν έφυγες

Μακρυά σε περιμένω

Άκουσα μόνο την καρδιά

Κι ύστερα χάθηκα

Δάκρυσα….