*Ο Γιώργος Νικητιάδης ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής λαμβάνοντας 5.869 ψήφους κυρίως από τη Δωδ/σο. Είναι δικηγόρος και  έχει διατελέσει Υφυπουργός Τουρισμού και Βουλευτής. 

Σε σημερινό του άρθρο με πολλαπλά πολιτικά μηνύματα και σχολιασμό των πρόσφατων Εθνικών Εκλογών, ο τ. Υφυπουργός Πολιτισμού – Τουρισμού Γ. Νικητιάδης, αναλύει την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός γνήσιου εκφραστή του κεντρώου χώρου και της σοσιαλδημοκρατίας και τοποθετείται με σαφήνεια στην προεκλογική δέσμευσή του να ‘‘μιλήσει για τον αποκλεισμό του από το ψηφοδέλτιο του ΚΙΝΑΛ’’ μετά τις πρόσφατες Εθνικές εκλογές. Στο άρθρο του ο π. Βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει με έμφαση την υποχρέωση των κομμάτων για εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα προβλήματα της πατρίδας μας και παραθέτει τους όρους με τους οποίους το Κίνημα Αλλαγής θα μπορούσε αντί να συντριβεί ανάμεσα στις μυλόπετρες του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ, να γίνει δύναμη καθορισμού των εξελίξεων που θα ανατάξουν ξανά την πατρίδα και το έθνος. Ακολουθεί το άρθρο του κ. Νικητιάδη που έχει ως εξής :

« Τα αποτελέσματα των εκλογών της 7ης Ιουλίου διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό χάρτη για τη χώρα. Έναν χάρτη που να γεννά ελπίδες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους επιστροφής στο παρελθόν, αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση και αν δεν ενδυναμωθεί ο κεντρώος χώρος. Η απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που είχε διαμορφωθεί μέχρι προσφάτως από συγκολλήσεις ακροδεξιών και υποτίθεται αριστερών στοιχείων, έχει δώσει την θέση της σε μία καθαρή αυτοδυναμία της Ν.Δ. Ήδη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, διαφάνηκε η αναβάθμιση του πολιτικού λόγου. Οι διαφωνίες, ήταν σεβαστές από όλους και οι προσωπικές επιθέσεις, έδωσαν τη θέση τους σε πολιτικά επιχειρήματα. Ας ευχηθούμε ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Το Κίνημα Αλλαγής, κατάφερε μεν να επιβιώσει κοινοβουλευτικά με μία ικανή εκπροσώπηση, αλλά δεν κατάφερε να επαναπατρίσει ένα, έστω και μικρό, τμήμα από τους πολίτες του, που προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ που άγγιξε το 32 %. Πολίτες που στη συντριπτική πλειοψηφία τους αποτελούνται από κεντρώους δημοκράτες. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι ο κεντρώος χώρος, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου, αφενός δεν εκφράζεται παρά μόνο κατά ένα μικρό τμήμα του από τον ιστορικό εκπρόσωπο και αυθεντικό εκφραστή του, αφετέρου μοιάζει να είναι παγιδευμένος ανάμεσα στη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ που τον πολιορκεί με θέσεις όπως η επάνοδος στην κανονικότητα και μεταρρυθμιστικά μέτρα που πρώτα το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε.

Το μεγάλο ζητούμενο ωστόσο για την χώρα προκειμένου να προχωρήσει μπροστά δεν είναι το ποιος θα υφαρπάσει περισσότερους ψηφοφόρους από την μεσαία τάξη που τσακίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πως η τάξη αυτή θα ανακτήσει όσα απώλεσε το τελευταίο διάστημα και θα εκφραστεί πολιτικά με ένα αφήγημα και ένα πολιτικό σχέδιο που όπως προκύπτει, το ΚΙΝΑΛ μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να διαμορφώσει. Δεν θα ασχοληθώ βεβαίως και δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθώ σε παιδαριώδεις αναλύσεις με βάση τις οποίες ο χώρος του κέντρου και η μεσαία τάξη θα εκφραστούν με μία νέα συγκόλληση, του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την φορά, όπου το 32 % του ενός κόμματος και το 8% του άλλου μας κάνουν 40% !!!

Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας σήμερα σχετίζεται με το πώς η μεσαία τάξη, το μεγάλο δημοκρατικό κέντρο θα εκφραστεί ιδεολογικά. Η Ν.Δ., παρά τις τεράστιες προσπάθειες του κ. Μητσοτάκη να ταυτιστεί με τον κεντρώο χώρο, παραμένει σταθερά στην καλύτερη περίπτωση ένα κεντροδεξιό κόμμα. Ένα κόμμα σταθερά προσανατολισμένο στην δύναμη και τον ρόλο των αγορών. Το κράτος, είτε το βαφτίσει κάποιος επιτελικό ή όχι, δεν αποτελεί για την Ν.Δ. θεσμό παρεμβατισμού ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του Λαού μας. Το γεγονός για παράδειγμα ότι ο Τουρισμός της χώρας ευρίσκεται σε σημείο καμπής και απαιτούνται μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές για να μην αρχίσει η κατιούσα, δεν θα το λύσουν ποτέ μόνες τους οι αγορές, αν το κράτος δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Το δεκαετές τουριστικό σχέδιο για τον τουρισμό που εξαγγέλθηκε από τη Ν.Δ., οφείλει να είναι υπόθεση του κράτους. Του παρεμβατικού κράτους. Του κράτους που θα διαβουλευτεί βεβαίως και πρωτίστως με τους ξενοδόχους, αλλά ταυτοχρόνως θα πρέπει να ενδιαφερθεί και για τα εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα και εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που ζούνε από τον τουρισμό. Τα μικρά ξενοδοχεία, τα επιπλωμένα διαμερίσματα, τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, τα καταστήματα τουριστικών ειδών, την σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό και τόσα άλλα, από την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος μέχρι την διασφάλιση και θωράκιση της αειφόρου ανάπτυξης. Για όλα αυτά φοβάμαι, ότι το σχέδιο της Ν.Δ. δεν θα αναφέρει απολύτως τίποτα, αφού για όλα αυτά απαιτείται ένα παρεμβατικό κράτος και όχι μόνο οι ισχυρές δυνάμεις της αγοράς.

Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε κεντρώα δύναμη οδηγεί τους συνειρμούς μας στον Οβίδιο με τις μεταμορφώσεις του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε είναι κεντρώος χώρος, ούτε μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Επαίρεται ότι αποτελεί αριστερό κόμμα, αλλά η δίψα για την επάνοδο στην εξουσία και οι ιδεοληψίες που αποτελούν κορμό της συγκρότησής του, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να τον οδηγήσουν σε ένα γνήσιο εκφραστή του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τουλάχιστο πολιτευόταν ως κυβέρνηση, το κράτος και ο ρόλος του, σχετίστηκε μόνο με προσλήψεις ημετέρων και κομματικοποίηση του, με ταυτόχρονη την πλήρη απαξίωση και αλλοίωση των βασικών θεσμών λειτουργίας μιας ευνομούμενης πολιτείας. Δεν συζητάμε καν, με αυτά τα δεδομένα για τις θέσεις του σε ότι αφορά τον τουρισμό που απασχολεί τα νησιά μας και τον ρόλο του κράτους σε αυτά. Ο ρόλος του κράτους για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένος. Πως θα εξυπηρετεί τα κομματικά του συμφέροντα. Ο παρεμβατικός ρόλος του κράτους, ο τόσο αναγκαίος, εξαντλείται εκεί για τον ΣΥΡΙΖΑ. Καθίσταται προφανής συνεπώς η ανάγκη ενός ισχυρού κεντρώου πόλου στη χώρα και στα νησιά μας.

Στη Δωδεκάνησο, για πρώτη φορά μετα από 42 χρόνια, ο πολιτικός χώρος του κέντρου, δεν εκπροσωπείται στο εθνικό κοινοβούλιο. Τα αίτια, λίγο πολύ είναι γνωστά. Το αδύνατο ψηφοδέλτιο που διαμορφώθηκε στα μέτρα και στις απαιτήσεις του π.Βουλευτή , και η αδυναμία της ηγεσίας να μην υποκύψει στις απαιτήσεις του αποκλεισμού, έδωσαν την αίσθηση στον κόσμο του κέντρου ότι η δημοκρατία που αποτελούσε και θα αποτελεί πάντα την πρώτη επιταγή του χώρου μας , κάποιες φορές μπορεί να λειτουργεί κατά παραγγελία. Παρά τις θέσεις των νεωτέρων στελεχών για τον τρόπο κατάρτισης του ψηφοδελτίου, το «Πασοκικό κατεστημένο» ιδιαιτέρως της Ρόδου, ήθελε τις Νομαρχιακές Επιτροπές μόνο για τη λάντζα. Με τον τρόπο αυτό, απογοήτευσε δυστυχώς τα νεώτερα στελέχη, που πρόθυμα δέχτηκαν να υπηρετήσουν τις αρχές του Κινήματος Αλλαγής και που αμέσως μετά τις εκλογές , ή παραιτήθηκαν όπως ο Γραμματέας και άλλα μέλη της Νομαρχιακής του Ν. Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, ή μοιάζουν να είναι εντελώς αδιάφορα για οποιαδήποτε περαιτέρω ενασχόληση τους με τα κοινά και τον δικό τους χώρο αναμένοντας ενδεχομένως την εκ βάθρων αναγέννηση του.

Στα νησιά μας στο χώρο της αυτοδιοίκησης, φαίνεται μεν το ΚΙΝΑΛ να διατηρεί μεγάλο ποσοστό των δυνάμεων του στον α’ βαθμό, αλλά τα αποτελέσματα του β’ βαθμού έδειξαν ξανά την απόλυτη αδυναμία έκφρασης ενός στοιχειώδους πολιτικού λόγου, ικανού να συγκινήσει ακόμη και τον ίδιο τον κόσμο του κέντρου.
Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ’ αρχήν θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι ο κεντρώος χώρος και ο αυθεντικός εκφραστής του θα πρέπει να επανασυνδεθούν ξανά και κυρίως με την μεσαία τάξη.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν το Κίνημα Αλλαγής δεν αλλάξει. Το παλαιότερο σύνθημα του Γ. Παπανδρέου για την χώρα, ισχύει σήμερα πολύ περισσότερο για το κόμμα. « Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Αλλαγή όμως του χώρου σημαίνει πολλά. Σημαίνει κατ’ αρχήν ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις. Γκρίζες θέσεις δεν συγκινούσαν ποτέ το Λαό. Το άσυλο στα πανεπιστήμια για παράδειγμα. Το άσυλο είναι ένα. Δεν υπάρχει με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα εντός του χώρου του πανεπιστημίου καλό και κακό άσυλο. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η μεσαία τάξη δεν επιθυμεί σήμερα την πλήρη κατάργηση του. Ο διορισμός των Γενικών Γραμματέων αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα. Ορθώς θέτουμε το ζήτημα ότι εμείς πρώτοι με το Open Gov θέσαμε διαδικασίες για την επιλογή των Γενικών Γραμματέων στα υπουργεία. Τις τηρήσαμε όμως εμείς αυτές τις διαδικασίες, όπως τις θέσαμε ; Δεν γινόντουσαν παρεμβάσεις από κάθε υπουργό μας ; Μπορούμε να παραδεχτούμε επιτέλους και τα δικά μας λάθη και να προτείνουμε βελτιώσεις για το Open Gov που πράγματι ήταν μια επαναστατική πρωτοβουλία στο χώρο της δημόσιας διοίκησης ; Μπορούμε να ασκήσουμε κριτική με εποικοδομητικό τρόπο συμβάλλοντας σε μία παραγωγικότερη δημόσια διοίκηση; Τι θέλαμε δηλαδή; Να αφήσει ο Μητσοτάκης τους Γενικούς Γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ στα υπουργεία μέχρι να ξεκινήσει διαδικασίες επιλογής Γενικών Γραμματέων που θα εμπόδιζαν το έργο της κυβέρνησης και τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης για ένα εξάμηνο τουλάχιστον ; Τα παραδείγματα, από πολύ νωρίς είναι αρκετά και δείχνουν δυστυχώς την έλλειψη ενός σαφούς πολιτικού αφηγήματος και την πρεμούρα να φανούμε εμείς πιο δυναμική και ικανή αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χρειαζόμαστε έναν σαφή προγραμματικό λόγο και ένα ουσιαστικό σχέδιο που θα οδηγεί στην πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας μέσα από συμμαχίες που δεν θα είναι αγκυλωμένες από τα παραδοσιακά στερεότυπα. Ταυτοχρόνως, χρειαζόμαστε ένα νέο κόμμα με εκλεγμένα από τη βάση όργανα σε ολόκληρη τη χώρα. Όργανα όμως που θα έχουν λόγο και ρόλο. Όργανα με νέους κυρίως ανθρώπους που θα κληθούν να συνδιαμορφώσουν το νέο ΚΙΝΑΛ αν θέλουμε πραγματικά να εκφράσουμε την σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία και την μεσαία τάξη της χώρας και όχι ένα κόμμα βολεμένων βουλευτών και ολίγων κομματικών γραφειοκρατών γύρω από την εκάστοτε ηγεσία.
Στην Δωδεκάνησο, οι νέοι άνθρωποι που ταυτίζονται με τις ιδέες αυτές είναι εκατοντάδες. Το στελεχιακό δυναμικό του χώρου, παραμένει το αξιολογότερο. Προσωπικώς, παρά τις όποιες πικρίες, θα ταχθώ σε αυτήν την προσπάθεια αναγέννησης του πολιτικού μας χώρου χωρίς στεγανά. Η χώρα χρειάζεται εθνική συνεννόηση. Για τα κόμματα αποτελεί πλέον στοιχειώδες Εθνικό καθήκον να προχωρήσουν σε συνεννόηση και να συμφωνήσουν σε ορισμένα βασικά και κυρίαρχα θέματα που ταλανίζουν χρόνια την πατρίδα μας και το Έθνος. Ένας αναγεννημένος κεντρικός φορέας μόνο με αυτό τον γνώμονα θα έχει νόημα ύπαρξης.

Η εξωτερική πολιτική, η άμυνα, η παιδεία, η υγεία, το ασφαλιστικό σύστημα, το δημογραφικό , το σταθερό φορολογικό σύστημα και αρκετά άλλα, ΑΠΑΙΤΟΥΝ κοινή αντιμετώπιση. Αρκετές ταπεινώσεις υφίσταται ο Ελληνισμός τα τελευταία χρόνια από την γείτονα χώρα και όχι μόνο. Αρκετά υπέφερε ο Λαός μας. Ένα σύγχρονο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου, μπορεί να βοηθήσει κυρίαρχα, σε όλα αυτά. Αν δεν το κάνουμε, η μεσαία τάξη, ο χώρος του κέντρου θα γίνουν βορρά τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της Ν.Δ. και αυτό δεν βοηθάει σε ένα ισορροπημένο πολιτικό τοπίο. Από εμάς εξαρτάται. Επαναλαμβάνω ωστόσο ότι ο προγραμματικός μας λόγος οφείλει να θέσει προτάσεις και να προτείνει τρόπους για να επιστρέψει ξανά η χώρα στην ανάπτυξη και την πρόοδο. Χωρίς αυτά, τίποτα δεν είναι βέβαιο για την χώρα. Πολύ γρήγορα, μπορεί να ξαναγυρίσαμε στα μνημόνια με τον λαϊκισμό να κυριαρχεί ξανά παντού.