Είναι ένα νησί, ένας τόπος, που  υπήρχε πριν σας αγκαλιάσει το φως.

Πριν δείτε τα χιλιάδες αστέρια, να  λάμπουν πάνω από το κεφάλι σας,  πολύ πριν ξεκινήσει να γράφεται η ιστορία.

Γεννήθηκε έχοντας για συντροφιά το μοναδικό γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας.

Γεμάτο από  ανθισμένους κλώνους, με τα καθήμενα πουλιά, να ονειροπολούν και να τον μακαρίζουν τραγουδώντας.

Κήπος της Εδέμ, ένα παλάτι  γεμάτο ονειροφαντασίες.

Το αρμένισμα του, βαθιά γαλήνη.

Κάποτε …

Τώρα.

Κάποιος θα πει,  λες πράγματα ακατάληπτα.

Ναι…

Ίσως γιατί θέλω να δυναμώσω τη φωνή μου.

Ίσως γιατί θέλω να δροσίσω το μέσα σας.

Να δω πως άλλαξαν όλα.

Να περπατήσω πάνω στα χαλάσματα.

Να γράψω για πράγματα που δεν καταλαβαίνω.

Για  το τόπο που αφήσατε, στο έλεος του πουθενά.

Για τους “σωτήρες” που ξαφνικά, πόνεσαν και απλόχερα, το χέρι δήθεν βαθιά στη τσέπη βάζουν και  σας το απλώνουν… 

Ακούω τις φωνές σας, όταν ελαφρά δίπλα σας περπατώ, χωρίς να με ξέρετε .

Σας νοιώθω.

Τέλειωσε λέτε η ομορφιά.

Στάχτη όλα.

Γκρίζαρε η αυγή.

Σκόνη, αστραπές, φωτιές.

Ένας κόσμος που έχει παλιώσει.

Ακούω, το θορυβώδης δικό σας κάλεσμα, σε αυτόν που τώρα ηγείται.

Αγωνιάτε.

Αν δεν μπορείς τι κάνεις;

Δεν παίρνω το μέρος του.

Αλλά…

Ίσως λησμονήσατε, τα βογγητά του τόπου.

Την αρρώστια που τον έτρωγε.

Τα εκατομμύρια που χρώσταγε

Χρόνια τώρα πάλευε χωρίς  το σωστό γιατρικό, και σάπισε.

Ο τόπος είχε στα στήθια  του βαθιές πληγές, μια καρδιά που άλλο δεν άντεχε,  και πάλευε ως τώρα μόνος του  για να σωθεί.

Έπρεπε να βρεθεί ένας γιατρός,  να τον γιατρέψει.

Να προχωρά βήμα – βήμα.

Μη γινόμαστε, ένα με το άνεμο που  μουγκρίζει.

Η σωστή  γιατρειά πρέπει να προχωρεί αργά αργά και  σταθερά.

Μη βυθίζεται τα δάχτυλα σας στη πληγή  πριν να γιάνει.

Ο τόπος δεν κυβερνιέται από το χρήμα,  ή από αυτούς που έχουν το πολύ χρήμα.

(Αλήθεια που ήταν τότε  που ο τόπος τους είχε  πραγματική ανάγκη; Τώρα στα  εύκολα όλοι γινόμαστε σωτήρες).

Το καράβι έχει τώρα βαριά δική του άγκυρα, όχι δεκανίκια ( δάνεια) μπήκε σε απάνεμο λιμάνι.

Έχει έναν  άνθρωπο που τον πονά.

Που τον νοιάζεται, καλύτερα από τη μάνα, τη γυναίκα, και  το παιδί του.

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών