Ο κ. Παναγιώτης Ιακωβής Καρδιολόγος – Επεμβατικός Καρδιολόγος – Διδάκτωρ Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ίσως είναι άτοπο να γράφει κάποιος ένα άρθρο που να έχει τον ίδιο τίτλο με ένα πόνημα του Martin Heidegger. Οποιαδήποτε σύγκριση θα αποβεί καταστροφικά δυσμενής για τον σύγχρονο αρθρογράφο. Όμως, δύσκολα θα αντισταθεί κανείς στην έμπνευση που μπορεί να δεχτεί από έναν τόσο μεγάλο διανοητή και να μην εκφράσει τις σκέψεις του επί ενός τόσο ενδιαφέροντος υπαρξιακού ζητήματος . Δικαιώνει έτσι, κάπως, τον Υπαρξισμό, την μοναδικότητα της ύπαρξης του καθενός μας. Ίσως, και η επικαιρότητα ανασύρει από τη μνήμη αυτές τις σκέψεις. Στις μικρές μας πόλεις και χωριά, νιώθουμε ασφαλείς και αλληλέγγυοι εν μέσω της τρομερής Πανδημίας που έπληξε πολύβουες μεγαλουπόλεις, οι οποίες κατόπιν μετέδωσαν το επιδημικό κύμα σε όλη την ανθρωπότητα.

Πολλοί, λοιπόν, αξιόλογοι άνθρωποι που γνωρίζω ζουν στην Επαρχία. Επιστήμονες, Επιχειρηματίες, Αγρότες, Υπάλληλοι, Διανοούμενοι…

Όταν τους συναντώ, τους ρωτάω τι είναι αυτό που τους έφερε μακριά από το «κέντρο» όπου κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν ,ίσως, μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή και «ανοδική» πορεία. Ουδείς ενδιαφέρεται. Δεν θεωρούν ενδιαφέροντα τον βίο τον παραγεμισμένο με παραστάσεις. Άλλωστε, κάτι τέτοιο είναι πλέον πανταχόθεν προσβάσιμο, αν το θέλει κανείς, διαδικτυακά. Αντιθέτως, είναι απαιτητό πλέον από τον σύγχρονο άνθρωπο, το αφαιρετικό και επιλεκτικό πνεύμα. Η ψύχραιμη και νουνεχής διύλιση της πληροφορίας. Κάτι τέτοιο είναι ευχερέστερο στην επαρχία.

Ούτε η ανοδική τους πορεία φαίνεται να τους πολυνοιάζει τους τόσους αξιόλογους φίλους που έχω σε χωριά και πόλεις εκτός του κέντρου. Χαρούμενους, τους βλέπω με τα βιβλία τους και τις συζητήσεις τους, να περπατάνε στη φύση και να συζητάνε με τον σοφό, αυστηρό και λακωνικό μπαρμπα-Παναγιώτη από το Μούρεσι. Ειδικά τα ορεινά χωριά, είναι πηγή σοφίας και περίσκεψης. Είναι εκ της φύσεώς τους προαγωγοί του φιλοσοφικού βίου. Λιτά, δροσερά, μακριά από τις θορυβώδεις παραλίες, με ανθρώπους που ρυθμίζουν τη ζωή τους με σύνεση, λιτότητα και πρακτικότητα. Ίσως και ο δύσκολος Χειμώνας να προάγει αυτή την στάση ζωής. Ίσως, οι πιο ανθρώπινοι ρυθμοί της καθημερινότητας να αφήνουν λίγο χρόνο για απερίσπαστη σκέψη.

Είναι μια ενδιαφέρουσα ομάδα όσοι αποχώρησαν από τις μεγαλουπόλεις όχι εξ’ ανάγκης, αλλά από επιλογή. Και είναι ακόμα πιο ενδιαφέροντες όσοι εξ’ αυτών, δεν είναι «αναχωρητές» αλλά ενεργοί Πολίτες, δραστήρια και χρήσιμα κύτταρα όχι μόνο του τόπου τους, αλλά του συνόλου της κοινωνίας, αφού έχουν κάτι καινούργιο να μας πουν. Κάτι που προσπαθεί να ισορροπήσει με λεπτότητα ανάμεσα στον τεχνολογικό παροξυσμό-πλαισίωση των κέντρων, και την απόσυρση.

Φυσικά, σπουδαίοι συμπολίτες μας, παράγουν πνευματικό έργο στις πρωτεύουσες, με συνεχή κοινωνική αλληλεπίδραση. Όσοι, όμως ζούμε στην επαρχία, δεν παράγουμε πνευματικά κάτι καλύτερο ή χειρότερο, αλλά κάτι διαφορετικό και χρήσιμο.

11 Απριλίου 2020

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr