Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

«Από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που θέλει, αυτό πιστεύει»

Ιούλιος Καίσαρας, «Περί του Γαλατικού πολέμου»

Γέμισε ο βίος με επιλογές που μας κυνηγάνε παντού και δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε, επειδή δεν ξέρουμε τι ακριβώς θελουμε (αλλά και τι ακριβώς θέλουν)

Παντού το «πολύ» και δίπλα του το «επιλέγω» (κόμματα, κρυπτονομίσματα, social media, πληροφορίες, φίλοι, αγαθά, υπηρεσίες, δουλειές, ομάδες)

Και τελικά πολλές ζωές, πολλοί ρόλοι, που μάλλον δικαιώνουν τον Ρεμπώ με το ρητό του : «Εγώ, είναι ένας άλλος»

Διαβάζουμε ότι η πλατφόρμα  X απειλείται από το Bluesky επειδή το δεύτερο ως εξελιγμένο  social media περιλαμβάνει  «πακέτα εκκίνησης» για τον χρήστη, προκαθορισμένα δηλαδή.

Ο χρήστης στην οθόνη του θα βλέπει μόνο ότι θέματα θέλει εκ των προτέρων να βλέπει ( πχ αθλητικά, πολιτικά, οικονομικά).

Ο αλγόριθμος δηλαδή θα προεπιλέγεται από τον χρήστη ώστε να μην είναι τυχαίος (και άρα κυρίαρχος ως προς αυτόν.

Με απλά λόγια :  φτιάξε το echo chamber σου, τον περίκλειστο κόσμο αντήχησης σου δηλαδή, όπως θέλεις εσύ.

Επίσης το Bluesky θα περιλαμβάνει τον «πυρηνικό αποκλεισμό» γεγονός που απειλεί τον Μασκ στην πρωτοκαθεδρία της επικοινωνιακής και πληροφοριακής βιομηχανίας, αφού θα μπορείς να διακόπτεις κάθε σύνδεση σου με όσους… έριξες μπλοκάρισμα( όπως πχ στο Facebook ).

Αντίστοιχα φυσικά με όσα παίζονται στον ανταγωνισμό των social media, με τον ψευδό -εκδημοκρατισμό της ατομικής επιλογής ως προς τους αλγόριθμους, παίζονται  και στο πολιτικό σκηνικό που γεννάει ολοένα και περισσότερους παντού στον κόσμο αναποφάσιστους και άστεγους.

Το ιδεολογικό αυτό κατακερματισμένο σκηνικό που αναπαριστά το επικοινωνιακό multi focusing, συμβαδίζει φυσικά με το εργασιακό multitasking. Όπως  «ακολουθεί» δηλαδή η κάθε ιδεολογία τον κάθε ψηφοφόρο ακολουθεί και το κεφάλαιο τον σύγχρονο εργάτη.

Πολιτική, μιντιακή, τεχνολογική και οικονομική εξουσία αφήνουν τις μάζες οφειλέτες των επιλογών τους και ελεγκτές του εαυτού τους : χωρίς σύνορο στο αφηρημένο, χωρίς όριο στο άγνωστο( όπως θα έλεγε ο Pessoa)

Ο καπιταλισμός της πλατφόρμας είναι όπως η χρωματιστή παλέτα με τις ιδεολογίες : αν κάτι ξέρεις εκ των προτέρων ότι το θέλεις, τότε θα βρεις οπωσδήποτε αυτό που ψάχνεις.

Τίποτα πιο κουραστικό από το ανελέητο αυτό zapping σε οθόνες, θεάματα, δόγματα, πιστεύω και επιθυμίες. Τίποτα πιο επικίνδυνο όμως ( τελικά) από αυτό το ύπουλο «more is less».

Το «just do it» της γνωστής διαφήμισης της Nike έγινε με τον καιρό το «φτιάξτο μόνος σου» του ΙΚΕΑ αφού «nothing is impossible» (Adidas)

Και μπορεί τα νέα social media να σου επιτρέπουν να φτιάξεις το ατομικό αλγόριθμο ροής πληροφοριών, όμως ποτέ δεν θα σε αφήσουν να μάθεις πως διάολο δουλεύει ο άλλος αλγόριθμος που σταματά την ροή των χρημάτων στο γραφείο και στο σπίτι και αυξάνει την ροή των εξόδων στα μαγαζιά.

Ποτέ κανένα κόμμα, καμία νέα θρησκεία κρυπτονομισμάτων, ή καμία ψηφιακή ψευτοκομμούνα , δεν θα σου επιτρέψει να δεις το κρυφό λογισμικό απόσπασης βίου και υπεραξίας, του αόρατου αλγορίθμου στο εργοστασιακό ασυνείδητο του συστήματος…

ΥΓ Αν δεν το καταλάβατε έτσι λειτουργεί ο νεοφιλελευθερισμός : είσαι ελεύθερος να επιλέξεις ότι θέλεις αρκεί να υπακούς στο σύστημα και στις δομές του ( πχ όταν πατάς την συναίνεση).

Με αυτό το δόγμα της «ελευθερίας στην υπακοή» δίδαξαν τους ανώτερους διοικητές των ναζί  οι ordoliberals θεωρητικοί, την περίοδο της Βαϊμάρης..