Δρ Δέσποινα Κατσώχη

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Το ανοσοποιητικό, αν και η αποστολή του είναι να μάς προστατεύει απέναντι σε κάθε ξένο «εισβολέα» όπως ιούς ή μικρόβια, γι’ άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους μπορεί να στραφεί εναντίον του οργανισμού. Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζουν ποικίλα συμπτώματα, τα οποία είναι δυνατόν να μετριασθούν, με σύμμαχο την κατάλληλη διατροφή.

Οι αυτοάνοσες ασθένειες επηρεάζουν  αρθρώσεις, μύες, δέρμα, ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοφόρα αγγεία, συνδετικούς ιστούς και τους  ενδοκρινείς αδένες. Μια εμφανίζουν διαφορές μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος διατροφής, που να κατευνάζει το τεράστιο φάσμα συμπτωμάτων τους, ωστόσο συγκεκριμένες τροφές συμβάλουν στη μείωση της έντασής τους. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των τροφών είναι ότι δρουν ενάντια στις φλεγμονές. Σε κάθε περίπτωση, να μην ξεχνάμε, ότι  ο θεράπων ιατρός θα καθορίσει την δίαιτα που θ’ ακολουθήσει ο ασθενής.

Ωστόσο, τα βιοφλαβονοειδή των φυτών, όπως έχει αποδείξει η επιστημονική έρευνα, μπορεί να βελτιώσουν τα συμπτώματα των αυτοάνοσων διαταραχών. Αυτές τις πολύτιμες ουσίες, μπορεί να τις αναζητήσετε σε:

Καρότα, βερίκοκα, κολοκύθες, γλυκοπατάτες, σπανάκι, κατσαρό λάχανο. Περιέχουν καροτενοειδή δηλαδή φυτικές χρωστικές ουσίες, όπως το β-καροτένιο, του οποίου η έλλειψη ευνοεί την ανάπτυξη φλεγμονών.

Ωμέγα-3.  Απαραίτητα λιπαρά οξέα μπορούν να εξουδετερώσουν τις χημικές ουσίες που προκαλούν φλεγμονή. Αναζητείστε την σε ψάρια, όπως ο σολομός.

Φυτικές ίνες. Συμβάλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου: αν το παχύ έντερο λειτουργεί καλά, μειώνεται η επιβάρυνση του ανοσοποιητικού.

Τσάι. Πράσινο και μαύρο, περιέχουν  ωφέλιμες ενώσεις όπως φλαβονοειδή, κατεχίνες και θεαφλαβίνες.

Μήλα. Το φλαβονοειδές τους – που αφθονεί ιδίως στη φλούδα τους, ονομάζεται κερσετίνη και έχει αντιφλεγμονώδη δράση.

Μούρα, κόκκινα σταφύλια, κάπαρη. Και αυτά περιέχουν την πολύτιμη  κερσετίνη

Τζίντζερ. Σύμφωνα με  μελέτες δείχνουν αναστέλλει τη δράση κυτοκινών και χημειοκινών και ωφελεί ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Ο ρόλος της ψυχολογίας

Αν και δεν γνωρίζουμε τις αιτίες που προκαλούν τα  αυτοάνοσα, κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί  βακτήρια,  ιοί, φάρμακα και χημικές ερεθιστικές ουσίες. Ο ψυχολογικός παράγοντας δείχνει να παίζει σημαντικό ρόλο. Σε αρκετούς ασθενείς εμφανίστηκαν αυτοάνοσα μετά ένα ιδιαίτερα έντονο ψυχολογικό στρες.  Και το ίδιο το αυτοάνοσο,  προκαλεί στον ασθενή, άγχος, θυμό, φοβίες, κοινωνική απόσυρση, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, άρνηση συμμόρφωσης στη θεραπεία κ.α που επηρεάζουν και την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής θεραπείας, που στόχο έχει την ύφεση των συμπτωμάτων.  Αν και δεν είναι κληρονομικά, μάλλον υπάρχει μια γονιδιακή προδιάθεση η οποία εμφανίζει έξαρση και ύφεση από διαφορετικούς παράγοντες.

Τα συνηθέστερα αυτοάνοσα νοσήματα είναι:

Συστημικός ερυθηματώδης λύκος. Εμφανίζει πόνο στους μύες, αίσθημα κούρασης, δυσκαμψία, πόνο ή πρήξιμο στις αρθρώσεις χεριών και ποδιών, δερματικά εξανθήματα και  ευαισθησία του δέρματος του προσώπου στον ήλιο. Επηρεάζει δέρμα, αρθρώσεις , νεφρά κ.ά.)

Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (παχέος και λεπτού εντέρου)

Σκλήρυνση κατά πλάκας. Νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος , εγκεφάλου και  νωτιαίου μυελού Τα νεύρα χάνουν το προστατευτικό κάλυμμα τους , την μυελίνη που  βοηθά στη μετάδοση των ηλεκτρικών ώσεων κατά μήκος των νεύρων. Τα νεύρα παθαίνουν σοβαρές βλάβες, με συμπτώματα σε βάδιση, ομιλία, γράψιμο, όραση και μνήμη).

Ρευματοειδής αρθρίτιδα. Φλεγμονή των αρθρώσεων και των γύρω ιστών.

Ψωρίαση.  

Κοιλιοκάκη. Δυσανεξία του οργανισμού στη γλουτένη, πρωτεΐνη που υπάρχει σε σιτάρι, κριθάρι, βρώμη και σίκαλη. Ο οργανισμός, αντιδρώντας, παράγει  αντιγλιαδινικά αντισώματα,  που  καταστρέφουν το εσωτερικό τοίχωμα του λεπτού εντέρου.

Διαβήτης τύπου 1. Εκδηλώνεται συνήθως όταν παρουσιαστεί η επικίνδυνη για τη ζωή, διαβητική κετοξέωση. Εμφανίζει πολυουρία, ναυτία, εμετούς και πόνο στην κοιλιά, ιδιαίτερα στα παιδιά.

Κακοήθης αναιμία.  Τα ερυθρά κύτταρα  μειώνονται επειδή ο οργανισμός δεν απορροφά  τη βιταμίνη Β12.

Λεύκη. Άσπρα σημάδια στο δέρμα λόγω απώλειας της χρωστικής.

Νόσος Graves. Η πιο συχνή μορφή υπερθυρεοειδισμού: εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες.

Σκληρόδερμα. Νόσος του συνδετικού ιστού που προκαλεί αλλαγές σε δέρμα, αιμοφόρα αγγεία, μύες και εσωτερικά όργανα.

Αντιδραστική αρθρίτιδα. Φλεγμονή των αρθρώσεων και περιοχών όπως η ουρήθρα και τα μάτια.

Επισκεφθείτε τη νεά ιστοσελίδα μας

visit our new web site