Δημήτρης Κατσούλας

Αυτή η κασέτα των φετινών καλοκαιρινών διακοπών θα αναπαράγεται και από τους απογόνους

Viewpoint at Saint Peter Church in Marone overlooking the panorama of Lake Iseo and Monte Isola island in afternoon sunlight,Lombardy,Italy

View across Lake Iseo towards the village of Carzano on Monte Isola Lake Iseo Italy.

Μετά από έναν σχεδόν (παρά τέσσερις ημέρες) γεμάτο μήνα διακοπών στο γραφικό χωριουδάκι Monte Isola της Λομβαρδίας και ταυτοχρόνως με την εν Ελλάδι συνέχειά των στην νήσο Νίσυρο μέχρι και την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου, δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο ξεκούρασης,  επερχομένου μάλιστα ενός αγρίου χειμώνος, ως ειδήμονες διαβλέπουν, από μετεωρολόγους χωρίς πτυχίο έως καθηγητάδες διαπρέψαντες επί απάντων των ιών. Κι όλος αυτός ο χρόνος διακοπών και αποχής από τα κοινά γενικώς, χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένως από εμάς για να ισοφαρίσουμε περυσινές ολιγοήμερες λόγω υποχρεώσεων διακοπές ή και πιο προηγουμένης χρονιάς ακόμη, γιατί ένας Θεός γνωρίζει πού και πώς θα ευρισκόμεθα τα υπόλοιπα καλοκαίρια. Για ένα είμαι σίγουρος όμως και το εξομολογούμαι: εάν η επίσημη Πολιτεία εξακολουθεί να υποστηρίζει, να προτρέπει, να υποκινεί  μέσω χρηματισμών και να υποβάλει υποχρεωτικές πρακτικές που αντίκεινται σε συνταγματικές επιταγές ως αναγκαίες, πρωτίστως χρησιμοποιώντας την κρατική τηλεόραση ως επιβλητικό μέσο και μπαμπούλα [πού ακούστηκε, κρατικά κανάλια ανερυθρίαστα να τίθενται μονόπλευρα υπέρ της κυβερνητικής γραμμής γενικώς και αορίστως από την μια πλευρά κι από την άλλη να αρχίζουν το δελτίο ειδήσεών τους με πρώτο θέμα τον κορωνοϊό! θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αμερική (Δελτίο ειδήσεων 24/9/2021) με το θρίλερ εν μέσω εξελίξεων όσον αφορούσε τον κ. Ελπιδοφόρο}. Μια και μόνη ‘δικαιολογία’ μπορούν να προτάξουν περί αυτού: ότι έχουν στο ενεργητικό τους – αρχισυντάκη δελτίου ειδήσεων – επιεικώς μονόφθαλμο με παρωπίδες, έως άσχετο, καθώς και άλλα λοιπά ευτράπελα που την απαξιώνουν(την δημόσια τηλεόραση) στα μάτια του μέσου (νοήμονος) τηλεθεατή. Αηδιάσαμε πλέον, λόγο και να προτάξουμε είμαστε σίγουροι ότι στο κενό θα πέσει – να μη πω κάτι βαρύτερο – στα λουστρίνια τους θα μας γράψουν –. Γι αυτό λοιπόν κανέναν δεν απειλούμε, των ομματιών μας πορευόμεθα και το δρόμο για Ιταλία ίσως να ακολουθήσουμε ως μόνη μας διαμονή, διότι όχι ότι εκεί η κατάσταση είναι ρόδινη, τουλάχιστον η καθημερινότητα διέπεται από κανόνες ειλικρινείας και αξιοπρέπειας καθώς ο ένας πολίτης δεν μηχανεύεται τρόπους εκμετάλλευσης, για το πώς δηλαδή θα αφαιρέσει τον οφθαλμόν του άλλου και μάλιστα επί ανταμοιβή ικανή.

Αρκετά περί διακοπών, ‘μηχανορραφιών’, ακριβού χειμώνος λόγω πώλησης της ΔΕΗ (με φυσικό επακόλουθο την αύξηση του Φυσικού Αερίου και λοιπών αγαθών), τώρα μετά τις μετρημένες μας βόλτες για χαλάρωση και αναψυχή, περιοριζόμεθα στο σπίτι απολαμβάνοντας όσα ζήσαμε το καλοκαίρι με τα γέλια μας και τα παιχνίδια μας στις παραλίες, τις επισκέψεις μας στα πεντάμορφα χωριουδάκια της Νισύρου με τους καλόκαρδους κατοίκους της ‘έξω καρδιά’ φιλεύοντάς μας λαχανικά του τόπου τους, αγγουράκια και ντομάτες όταν επιστρέφαμε αργά το απόγευμα από την θάλασσα παρατεταγμένοι στις άκρες των δρόμων. Σήμερα, ξυπνώντας το πρωί άκουσα από το κασετόφωνο της κρεβατοκάμαρας την κασέτα στην οποία έχουμε ηχογραφίσει κατοίκους του νησιού να διαλαλούν την πραμάτεια τους, τις ταβέρνες και τις απόκρημνες παραλίες τους, τον μοναδικό αέρα που διαπερνά ανάμεσα από τα στενά, τους μεσημεριανούς αναστεναγμούς…, κάτι ιδρωμένα σεντόνια από τα σώματά μας που τυλίγονταν για να γίνουν ένα αψηφώντας την κάψα του μεσημεριού, κάτι φωνές που πέρα από συγκεκριμένες λέξεις: ‘αγάπη μου’, ‘πάθος μου’, ‘κόσμε μου δικέ μου’ επαναλαβάνονταν φορές πάμπολλες μέχρι να γίνουν κτήμα του καθενός μας.

Και…, όλα αυτά συνέβησαν σήμερα το πρωί προς τα χαράματα οδεύοντες δίπλα σε ένα νοτισμένο χώμα από τις πρώτες του Σεπτέμβρη βροχές και κάτω από ένα αγρόκτημα με τσίγκους στην σκεπή του αντί κεραμίδια, σε ένα υψόμετρο περί τα 750 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και δίπλα σε ένα κατάφυτο βουνό που κατόρθωσε μετά από τις επιφανειακές(ευτυχώς) πυρκαϊές του 2007 να φυτρώσει ακόμα πιο ζωντανό και ‘πνιγμένο’ στις καστανιές και τα πουρνάρια, στα σφεντάμια και τις καρυδιές, στα ολόγλυκα σύκα και τα αφράτα αμύγδαλα με μια φωνή παιδική να ακούγεται ανάμεσα στις συστάδες των δέντρων λες και περπατά με ανάσα ερωτική χαϊδεύοντας τον κορμό ενός εκάστου: ‘Η αγάπη τραγουδιέται πάντα’ https://www.youtube.com/watch?v=43LCOS5UaU0&list=RDajCaLskXCLQ Ίσως εκεί μετά από χρόνια αυτό το παιδί εγκαταλείψει τη φύση, σπουδάσει σε πανεπιστήμια πολλά, πιάσει δουλειά σε επαρχιακό κανάλι, ανδρωθεί πλήρως, υποβάλει φορολογική δήλωση, και να μη ξεχάσει κάποια στιγμή αυτή την κασέτα να την μεταφέρει σε ήχο flac (πλήρως ασυμπίεστη μορφή ήχου) κάτι που ήταν εξ αρχής ο προορισμός να γίνει αλλά δεν πρόφθασε. Πέραν από το περιεχόμενο της κασέτας καλό θα ήταν στην μετατροπή της να προσέθετε και το δικό του ροχαλητό μετά από το πέρας μιας  κουραστικής του ημέρας.

Έτσι, μετά από καιρό όλως τυχαίως κάποιο πρωινό θα έρθει και η σειρά του να συναντήσει εσένα με όλους τους ήχους της Νισύρου, από τους αέρηδες που περνούν ανάμεσα από τα στενά δρομάκια της μέχρι τα μεσημέρια που ήσαν τόσο ανυπόφορα λόγω ζέστης όπου τα ιδρωμένα κορμιά αναζητούσαν δροσιά ακόμα και στην μπανιέρα τυλιγμένα με εκείνα τα σεντόνια πνιγμένα στους αναστεναγμούς και τα δάκρυα χαράς, οπότε θ’ ακουστεί ξανά ένας δίσκος παίζοντας από την αρχή μία και δύο και τρεις και δεκατρείς φορές μέχρι η βελόνα να διαπεράσει το βινύλιο…