Δημήτρης Κατσούλας

Και να οι κάμερες να εστιάζουν ζουμάροντας επάνω στα κρεμασμένα από τα τσιγκέλια αμνοερίφια, και να ο ρεπόρτερ ν’ αγγίζει το αρνί στο σημείο που φέρει την σφραγίδα «ντόπιο» ή «εισαγόμενο Βουλγαρίας», «το  Σκοπιανό φέτος κοστίζει 0.99 ευρώ ολιγότερο συγκριτικά με πέρυσι», «οι συκωταριές, που ενώ πέρυσι πουλιόνταν 2 ευρώ παρακάτω από την τιμή του κιλού του κρέατος, φέτος πωλούνται στην ιδία τιμή με αυτήν του κρέατος». Και να καθοδηγεί  από το στούντιο ο παρουσιαστής ειδήσεων τον ρεπόρτερ: «Πλησίασε πιο κοντά στο σφαχτό που κρέμεται και εστιάστε μου με τον εικονολήπτη στα σημεία εκείνα τα ψαχνά, τα ροδαλά και κόκκινα, θέλω να δείχνει λαχταριστό το κρέας, κινηθείτε δεξιότερα τώρα για να συλλάβει η κάμερα τα τυριά, παραχώρησε το μικρόφωνο στον κόσμο για να εκφέρει άποψη σχετικά με την επάρκεια κρεάτων, την προσφερόμενη ποιότητα της Βαρβακείου αγοράς, συντόμευε, σε ένα λεπτό κλείνει το κύκλωμα, τέλος η σύνδεση».

Σε απευθείας σύνδεση σε λίγο με τα διόδια Ελευσίνας και Αφιδνών, λιμάνι Πειραιά και Ραφήνας για να μας δείξουν την έξοδο των εκδρομέων που μετακινούνται προς τα πατρώα εδάφη με τα οχήματά τους φορτωμένα με όλα τα σύνεργα που απαιτούνται για το ψήσιμο του οβελία: σούβλες και σακιά κάρβουνα οπωσδήποτε, πέρα από τις περισσευούμενες τηλεοράσεις που χρησιμοποιούσαν στην Αθήνα και τώρα θα εγκατασταθούν σε σπίτια της επαρχίας. Ένα πάντως είναι σίγουρο και για κάθε χρονιά θα ισχύει αυτό είτε Πάσχα είναι, είτε Καλοκαιρινές διακοπές, είτε Χριστούγεννα, είτε τριήμερα που συμπίπτουν με αργίες: «Φέτος η κίνηση από τα εθνικά οδικά δίκτυα, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, εμφανίζει αύξηση παρά το κόστος των μεταφορικών που καταγράφεται αυξημένο, τα καταλύματα εμφανίζουν πληρότητα που αγγίζει το 90%, όσον δε για τα χιονοδρομικά κέντρα έτσι και στρωθούν με χιόνι – μέχρι και δεήσεις γίνονται γι αυτό – δεν βρίσκεις πίστα ν’ αναρριχηθείς και πέδιλα του σκι ν’ αγοράσεις μιάς κι όλα λόγω ζήτησης έχουν εξαντληθεί».  

Και να τα γλέντια στις αυλές των χωριών στριφογυρίζοντας τον οβελία, και να τα τσουγκρίσματα με τα ποτήρια μαδώντας το κατσικάκι που σιγοψήνεται με γεννήτρια ή μπαταρία – πού να μπαίνεις τώρα στον κόπο να γυρίζεις τη σούβλα, τι την έχουμε την τεχνολογία εξ άλλου, να κοιμάται; Και να οι πρησμένες κοιλιές από το φαγοπότι, άντε να στραγγίξουμε κι εκείνο το γιοματάρι το βαρέλι κρασιού που βάλαμε πρόπερσι, τύφλα να ‘χει το: «Θα πιω όλο το Βόσπορο», μια ζωή την έχουμε και θα τη γλεντήσουμε, έξω ντέρτια και καημοί, και να οι τουφεκιές με τις καραμπίνες για να  βουΐξουν τ’ απέναντι βουνά, και φθάνει η «μαρτυρική μέρα της επιστροφής των εκδρομέων της επαρχίας» με ξανά στημένες τις κάμερες στα διόδια και σε κάθε σημείο εισόδου στο κλεινόν άστυ. 

Όλα, μα όλα μια ταλαιπωρία της ψυχής, μια περιπλάνηση σε ανούσια και περιττά πράγματα, σε ένα – κατά βάση – απόλυτο μηδενικό. Ο σκοπός και η ουσία των ημερών καταναλίσκεται ασκόπως, χάνοντας το βαθύτερο νόημα της Αναστάσιμης εν προκειμένω ημέρας αλλά και των προηγηθεισών με τα Πάθη του Χριστού, διότι Αυτός πέθανε επί του Σταυρού Του και αναστήθηκε για τη σωτηρία ημών και όχι για ν’ ανοίγουμε εμείς τα βαρέλια, να πρηζόμαστε στο φαγητό και να μπεκροπίνουμε αδειάζοντας τον Βόσπορο. Αρκετά πλέον τα πανηγύρια με τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, τις «αγωνίες» των τηλεπαρουσιαστών εάν το αρνί είναι ντόπιο ή εισαγόμενο Σκοπίων. Να σταματήσουν κάποια στιγμή οι τηλεοράσεις να σκοπεύουν στα στομάχια των ανθρώπων και να επικεντρωθούν στις καρδιές που πάσχουν, μπας και ο εκπορευόμενος λόγος τους φωτίσει τις ψυχές που τόσο πολύ ανάγκη σήμερα το έχουν.

 Καλό Πάσχα σας εύχομαι αδέρφια, και κάθε τι το ωραίο κι ευγενές στις ζωές σας.