Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

Ακούστε και το ηχητικό αρχείο του παρόντος κειμένου:

Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.

Abraham Lincoln, 1809-1865, Αμερικανός πρόεδρος

Η διαχρονική επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, της εμβληματικής Αγγλίδας συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων με διαπρεπείς ήρωες τον Βέλγο ντέντεκτιβ Ηρακλή Πουαρό και την ευφυή, σχεδόν αδιάκριτη ηλικιωμένη Μις Μαρπλ, στηρίχτηκε στην αδιαπραγμάτευτη αξία της Δικαιοσύνης. Η Αγκάθα Κρίστι σε όλες τις ιστορίες της διαχειρίζεται πλήθος συναισθημάτων, αλλά δεν διαπραγματεύεται ούτε σε μία νουβέλα ή μακροσκελές βιβλίο της την απόδοση της Δικαιοσύνης. Αυτός, εκτιμώ, ότι είναι ο βασικότερος λόγος της διαχρονικής αξίας  των ιστοριών της.

Ο Πουαρό χρησιμοποιεί την ψυχολογική μέθοδο με αρκετή φαντασία την οποία εντάσσει σε απολύτως λογικά πλαίσια βρίσκοντας πάντα τον δολοφόνο.  Η Μις Μαρπλ εξετάζει τις λεπτομέρειες που προσπερνούν ακόμη και υψηλόβαθμοι αστυνομικοί και παρεμβάλλοντας αδιάκριτα στις έρευνές τους καταθέτει τα ευρήματά της.

Κάπως έτσι εντοπίζονται στις αστυνομικές ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι τ ο ή οι δολοφόνοι και έρχεται η κάθαρσις, η δικαίωση του θεατή αρχαίων τραγωδιών. Όμως η κάθαρσις της αρχαίας τραγωδίας αφορά στον θεατή που συμπάσχει με τον πρωταγωνιστή, το τραγικό πρόσωπο το οποίο έχει χαρακτήρα ευγενή, δίκαιο, απλό, καλό. Όταν ο χαρακτήρας είναι αλαζονικός, αντιπαθητικός, άδικος τότε η τιμωρία του είναι η δίκαιη πράξη που οδηγεί  στη συντριβή του.

Σε κάποιες ιστορίες της Αγκάθα Κρίστυ η τιμωρία έχει την μορφή της αυτοτιμωρίας, όπως συμβαίνει στη σύντομη ιστορία “Μάρτυς Κατηγορίας” όπου ο δικηγόρος πλανάται και υπερασπιζόμενος τον δολοφόνο τον αθωώνει, μέχρι που αποκαλύπτεται η φρικτή αλήθεια και οδηγείται στην αυτοκτονία από τις ενοχές.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε έτερη ιστορία της συγγραφέως “Και μετά δεν έμεινε κανένας” (Δέκα μικροί νέγροι), στην οποία δολοφονούνται δέκα άνθρωποι χωρίς δολοφόνο. Στην πραγματικότητα, οι εννέα έχουν κατηγορηθεί για φόνους κυκλοφορούν ελεύθεροι, καθώς κατέθεσαν στο δικαστήριο αποδεικτικά στοιχεία της αθωότητας τους.  Ο συνταξιούχος δικαστής που περιμένει να πεθάνει λόγω ασθένειας γνωρίζοντας την αλήθεια και χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητα του, τους προσκαλεί σε μια απομακρυσμένη πολυτελή βίλα, παρέχοντάς τους διακοπές. Στη συνέχεια  τους δολοφονεί έναν προς έναν αποδίδοντας τη δίκαιη δικαιοσύνη που δεν κατάφερε να αποδώσει βάσει αποδεικτικών στοιχείων ως δικαστής.  Στο τέλος, στον τελευταίο επιζώντας, αποκαλύπτεται υποστηρίζοντας ότι απέδωσε στους ήδη δολοφονημένους της βίλας την τιμωρία που τους άξιζε. Συνεπώς, έπραξε αυτό που δεν έπραξε η Δικαιοσύνη για τον καθένα: την κρεμάλα, που αποτελούσε την τιμωρία της αγγλικής κοινωνίας στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.   

   Το σχήμα ἄτη → ὕβρις → νέμεσις → τίσις των αρχαίων τραγωδιών είναι διαχρονικό και συνοψίζεται ως εξής:

άτη, το θόλωμα, η τύφλωση του νου,

ύβρις, η ανοησία-αλαζονεία-βιαιότητα, η αυθάδης και ανήθικη στάση και συμπεριφορά, που παραβιάζει και ανατρέπει βιαίως κάθε μορφή ισορροπίας,

«νέμεσις», η οργή και η εκδίκηση των θεών ή και των ανθρώπων και που οδηγεί στην τίσιν,

«τίσις», η τιμωρία και η συντριβή-καταστροφή του προσώπου που προκάλεσε εν γνώσει του το κακό.

Κάθε φορά που παρακολουθούμε μια ιστορία ή διαβάζουμε τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστυ δεν λυπόμαστε για τον δολοφόνο που τιμωρείται με την κρεμάλα. Πόσω μάλλον όταν υπάρχει εσκεμμένος δόλος στις πράξεις του με ιδιοτελή σκοπό και κακόβουλα κίνητρα που απορρέουν από τον ραδιούργο νου ή και τον νοσηρό ψυχισμό. Γι’αυτό και νοιώθουμε την δικαίωση στην αποκάλυψη και την επικείμενη τιμωρία του.

Υπάρχουν και σήμερα αρκετές ιστορίες ανθρώπων που αγανακτισμένοι λέμε “καλά να πάθουν” όταν η Δικαιοσύνη γίνεται αμείλικτη και καταπέλτης. Δυο τέτοιες θυμίζω σε μια προσπάθεια αποζημίωσης του σκληρού και άγριου για όλους 2020 που οι δικαστικές αποφάσεις ημερέψαν την ψυχούλα μας: την ομόφωνη καταδίκη των δολοφόνων Φύσσα και Τοπαλούδη. Όσοι εμπλέκονται με κάποιο έμμεσο ή αφανέρωτο τρόπο και πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν, θα τους θυμίσω:

α) την ρήση του Λίνκολν στην αρχή του παρόντος κειμένου,

β) την σπουδαία, διαχρονική Αγγλίδα συγγραφέα Αγκάθα Κρίστυ με την ευγενική προτροπή να παρακολουθήσουν τις ιστορίες της στους ακόλουθους συνδέσμους των ταινιών του Ερτφλιξ. 

Καλή Πρωτοχρονιά, εκλεκτές και εκλεκτοί.

Με αποκατεστημένα  τα άδικα της ζωής σας, με ακλόνητη υγεία και πολλή-πολλή χαρά!

29 Δεκεμβρίου 2020

THE WITNESS FOR THE PROSECUTION-ενεργός σύνδεσμος

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΝΕΝΑΣ-ενεργός σύνδεσμος

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr