Ο πίνακας του άρθρου είναι της Σταυρούλας Ποδαρά

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών

Του ταίριαζε καλά αυτή η μέρα,  με τη  βαριά  συννεφιά και την έντονη βροχόπτωση.

Μέσα από τη βροχή, νοιώθει τις ταλαντώσεις του νου.

Κλείνοντας τα μάτια προσπαθεί να συλλάβει τη διαύγεια της στιγμής, ψάχνοντας  τη  πατρότητα και τη δυναμική των πράξεων.

Των δικών του πράξεων.

Αυτών που αντιστρέφουν τα πάντα.

Βλέπει τον εαυτό του ως άλλο μάγο, να κραδαίνει τη μαγική μπαγκέτα, προσπαθώντας το φεγγάρι με τον ήλιο να  εξυψώσει, μπερδεύοντας το παράλογο με το ρομαντικό.

Μιλάει στο Θεό, στο δικό του Θεό, παραπατώντας πάνω στα νήματα που σχηματίζει η κουβέντα με τον άνθρωπό του,  ή τον ψυχαναλυτή.

Ζητά την αγαλλίαση σπρώχνοντας προς τα έξω τη σκληρή, όμορφη, άμορφη δηλητηριασμένη παιδικότητα, με το δύστροπο εγώ.

Φιλοσοφεί την αμφιβολία, και προσπαθεί να την αποβάλει

Είναι  δύσκολος ο δρόμος της ανάτασης και της επιστροφής.

Είναι  μεγάλο το βήμα, να εισχωρήσεις στους παράλογους σχεδιασμούς του μυαλού.

Να δεις μέσα από το σώμα της φθοράς.

Να συλλάβεις το αντικείμενο  της ζωής, που λέγετε πραγματικότητα.

Για να υψωθεί ξανά,πρέπει να  γίνει ταπεινός, να γκρεμίσει την εσωτερική άρνηση

Δεν φτάνει η πρόθεση χωρίς τη θέληση, και η θέληση χωρίς τη πρόθεση.

Είναι σαν να θέλεις να κατανοήσεις τον Θεό χωρίς να τον πιστεύεις.

Αναγκαία η σκληρή κριτική.

Ως τώρα θεωρούσε τον εαυτό του απρόσβλητο, αλάθητο, ακόμα και σε  κείνες τις απρόβλεπτες σκοτεινές μέρες,

όταν με μια λέξη, με μια φράση,  δηλητηρίαζε τις πιο όμορφες  μοναδικές στιγμές της ζωής.

Πόσο θλιβερό είναι να γυμνώνεις και να καταστρέφεις έτσι απλά ότι έχεις δημιουργήσει.

Και μετά;

Μέσα από τη μουντάδα διακρίνει τον  ήλιο που πασχίζει να δραπετεύσει, από τις σφιχτές δυνατές δαγκάνες που τον περιβάλουν,

και να ξεπροβάλλει θριαμβευτής.

Το μόνο σίγουρο είναι  πως  ο ήλιος ότι και να γίνει θα τα καταφέρει, σκορπώντας στον αέρα, το λουλουδένιο άρωμα της ύπαρξης.

Να ένα μάθημα.

Ψάχνει, μέσα από το λεπτό μυστήριο του μυαλού  να βρει το πως χάθηκε σε τόσο αδιαφανή σκοτάδια.

Δεν ήταν πλάνεμα, δεν ήταν θέληση, να ήταν αντίδραση;

Τι; σε τι;

Δεν έχει λογική.

Τα σπαρτά νοιώθει που με σθένος αντιστέκονται στις ριπές του ανέμου, προστατεύοντας  το πολύτιμο  φορτίο τους, μέχρι να έρθει η ώρα της ωρίμασης και της συγκομιδής.

Πικρή η  αγωνία …  μαζί με την απορία.

Δεν γίνεται κάτι θετικό θα έχει και αυτός μέσα του, κάτι διαφορετικό.

Τη γνώση, προσβάλλει η αμφιβολία.

Μπορεί η ανάδειξη να υπόκειται σε μια σκληρή και δύσκολη πραγματικότητα, μα είναι αναγκαίο ζητούμενο.

Αρκεί να κυριαρχήσει η δυναμική και η σιγουριά του πρέπει και της ολοκλήρωσης της προσπάθειας.

Το πρώτιστο και κύριο, είναι να αγαπήσει ξανά τον εαυτό του.

Ο Φόβος οποιασδήποτε φόβος, να μην γίνει εμμονή, μια νάρκη που κάποτε εις βάρος του θα εκραγεί.

Ακόμα και τότε που το ένστικτο περιφρονώντας τη στιγμή, σαν άλλος πειρασμός, μπορεί να τον ρωτήσει..

Και αν με την απελευθέρωση δεις πως είσαι μόνος,  Αν μείνεις μόνος;

Ξέρει πως είναι ένα καταραμένο έργο, που συνδυάζετε ενοχλητικά και μυστηριωδώς με τις αδυναμίες της ζωής.

Μόνος; από τι;

Από ανθρώπους γύρω του, από αγάπη;

Αν το ζητούμενο είναι απλά ένα πάθος, σε συνδυασμό με την παρουσία ενός άπιστου Θωμά, τότε  σίγουρα θα μείνει μόνος.

Τα πάντα αλλάζουν, αρκεί να το θέλει, αρκεί να πιστέψει πως μπορεί να αγαπήσει σωστά το εγώ.

Η γνώση είναι το ζητούμενο και η παραδοχή της ανημποριάς του

Η χλωμή νύχτα, μεταμορφώνετε  με την έλευση του φεγγαριού.

Το ξελόγιασμα της ζωής, είναι ο συνδυασμός της αγάπης στον εαυτό του με το θωπευτικό φως ,που του  προσφέρουν αυτοί που με το δικό τους τρόπο τον αγαπούν.

Αυτό το ξέρει…

Ξέρει τα όρια…

Ως εκεί είναι ο ναός που δεν έχει το δικαίωμα να μπει και να ζητήσει κάτι πιο πολύ…

Όλα  μπορεί να αλλάξουν

Αρκεί η σκέψη να είναι σε όλα ελεύθερη

Ν’ αγαπήσει,

ξανά τον εαυτό του.

Έστειλα το κείμενο στη Σταυρούλα

Διάβασε το και βγάλε από μέσα του αυτό που  εσύ με μια πινελιά μπορείς να αποτυπώσεις.

Θέλω να γίνει η ανάρτηση με τον πίνακα που θα μου στείλεις

Ούτε δυο μέρες δεν περάσαν

Το αποτέλεσμα μπορείτε να το κρίνετε…

Η Σταυρούλα έχει σπουδάσει νοσηλευτική..

Η ζωγραφική είναι η ψυχή της.