H Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι Δημοσιογράφος και Αναγνώστρια της iΠόρτας

Γυναίκα συλλαμβάνουν

την ώρα της μοιχείας.

Αμέσως θέλουν να τις επιβάλλουν

την τιμωρία της αμαρτίας.

Αλλά γνώμη αλλάζουν

και στο Δάσκαλο τη φέρνουν.

Να δουν πώς θα αντιδράσει,

αυτοί μέσα τους μαντεύουν.

Στο χώμα Εκείνος γράφει,

στα ερωτήματά τους δεν απαντά.

Αλλά επειδή εκείνοι επιμένουν,

σηκώνει το κεφάλι και απαντά:

Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος πέτρα!

και ρίχνει το βλέμμα του ξανά στη γη.

Κάθε ένας κατήγορος πριν λίγο,

τώρα βυθίζεται στη σιωπή.

Κανείς δε μπορεί να ρίξει

πέτρα στην αμαρτωλή γυναίκα

Σκέφτονται πως για τη δική της αμαρτία,

εκείνοι έχουν πράξει άλλες παραπάνω δέκα.

Πέτρες ρίχνουν χάμω

ένας –ένας αποχωρούν.

Σε αντίθεση με Εκείνον,

ποτέ δε συγχωρούν.

Η γυναίκα συγχωρήθηκε,

συνέχισε να ζει.

Και από τότε άλλαξε

και άφησε την αμαρτωλή ζωή.