Πραγματοποίησε μια πρωτοποριακή έκθεση στο κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο, επί της οδού Ιπποτών της Μεσαιωνικής Πόλης. Η έκθεση περιελάμβανε πλούσια συλλογή έργων για την ιστορία των ιπποτών της Ρόδου και σπάνια θέματα αγιογραφιών όλων των περιόδων της τέχνης. Τα θέματα ήταν παρμένα από την κλασική αγιογραφία και την ιστορική παράδοση και εμπλουτισμένα με την καλλιτεχνική οπτική της ζωγράφου. Στο δύσκολο δρόμο που επέλεξε να διαβεί συνοδοιπόρος, θαυμαστής της και πάντα αφοσιωμένος συμπαραστάτης της Αθηνάς είναι ο σύντροφός της Μάριο. «Θα ενθουσιαστείς» μου έλεγε με σπασμένα ελληνικά ένα βράδυ στην Παλιά Πόλη. «Δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο». Η Αθηνά Γιομπλάκη παρουσίασε μια εικαστική συλλογή για την ιστορία των Ιπποτών της Ρόδου έχοντας εργαστεί στην εικονογραφημένη παρουσίαση της πορείας τους, σε σκηνές πολέμου και μαχών, σε σκηνές από το παλάτι, σε εθιμοτυπικές παραστάσεις και πορτραίτα των Μεγάλων Μαγίστρων, όλα αυτά ακολουθώντας την ιστορία, πολλές φορές άγνωστη ακόμα και για τους ντόπιους.

 Έχετε αγαπημένο Άγιο;

Όχι. Ο κάθε Άγιος έχει μια διαφορετική ενδιαφέρουσα ιστορία προερχόμενη από την ίδια ρίζα. Αναζητώ το θείο μέσα από τα πρόσωπα που προσπαθώ να απεικονίσω

Τελικά, μπορεί μια αγιογράφος να μην πιστεύει στο Θεό;

Όχι γιατί ότι θα κάνει θα είναι ψεύτικο, επίπλαστο. Αν δεν πιστεύεις ακρωτηριάζεις.

Σκυθρωπό το βλέμμα του Θεού, παρακλητικό, σταθερό ή απέραντη κατανόηση; Ποιο επιλέγετε;

Ένας ζωγράφος πρέπει να μπορεί να αποτυπώσει όλα τα βλέμματα. Αυτός είναι ο ρόλος του. Ποιο θα επέλεγα? Την κατανόηση, την μεγαλοψυχία.

Τελικά, πού είναι ο Θεός;

Ο Θεός είναι όλα που βλέπουμε γύρω μας. Η αρμονία που υπάρχει και μας την διαταράσσει η καθημερινότητα, η δε προσέγγιση του είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Ο Θεός είναι πάλη για ζωή.

Ποιος είναι τελικά ο ρόλος του αγιογράφου; Τεχνίτης του (θρησκευτικού) συναισθήματος ή απλώς ένας καλλιτέχνης που αρέσκεται στην αγιογράφηση των προσώπων;

Το θρησκευτικό συναίσθημα προηγείται της θρησκευτικής απεικόνισης. Όμως δεν μπορεί να μη δεν είναι αλληλένδετα. Το ένα χωρίς το άλλο δεν ισορροπεί. Εμπιστεύομαι το ανθρώπινο ένστικτο. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να προσεγγίσει έργο, αν δεν ηλεκτριστεί από το συναίσθημα του ζωγράφου. Εάν δεν υπάρχει η έμπνευση αποτυπωμένη τότε η δουλειά είναι ένα κακέκτυπο με μόνο εμπορική αξία έργο που τελικά κάνεις δεν το προσέχει.

Πώς «παντρέψατε» την αγιογραφία με τους Ιππότες της Ρόδου;

Η αγιογραφία ήταν το πρώτο βήμα για να εκφράσω το θείο συναίσθημα. Ερχόμενη στη Ρόδο πριν από είκοσι χρόνια περίπου εντυπωσιάστηκα από τα ιστορικά κτήρια και θέλησα να μάθω πώς δημιουργήθηκε αυτός ο θησαυρός. Απομόνωσα τις οποίες κοινωνικές και πολιτικές της τότε εποχής, και κράτησα μόνο όσα οπτικά με συγκίνησαν και θέλησα να τα αποτυπώσω. Κάθε πέτρα στη Ρόδο μιλεί και η ιστορία των ιπποτών είναι τόσο συνδεδεμένη με το νησί που δεν μπορείς να την προσπεράσεις.

Πόσα χρόνια προσπαθούσατε να συγκεντρώσετε στοιχεία για να ολοκληρώσετε την έκθεση;

Επτά εντατικά χρόνια αναζήτησης στο εσωτερικό και εξωτερικό. Οι πινάκες αυτοί είναι ιστορικά γεγονότα που δεν έχεις δικαίωμα να αλλοιώσεις. Έγινε μεγάλη ερευνά στην Εθνική βιβλιοθήκη του Παρισιού Francois Mitterand. Βρέθηκαν ιστορικά δεδομένα και στη συνεχεία με την ευαισθησία μου και τη δική μου μάτια, τα απέδωσα. Θέλησα να κάνω ένα αφιέρωμα στον τελευταίο Μάγιστρο της Ρόδου, τον Philippe de Villiers de l’ile Adam, κάνοντας το πορτραίτο του και οικόσημα της οικογένειας του γιατί χάρις σε αυτόν σώθηκε η εικόνα της Παναγίας της Φιλέρημου. Επισκεφτήκαμε την πόλη που γεννήθηκε, όπως επίσης στις πόλεις του Aubusson και Amboise.

Μεταβήκατε με την φαντασία σας σε εκείνη την εποχή; Αν ναι, τι νοιώσατε;

Ασφαλώς και πρέπει να μπει μέσα σου ο όγκος της ιστορίας και να βιώσεις τα συμβάντα, τα αλυσιδωτά γεγονότα τα όποια επηρέασαν την ιστορία της Μεσόγειου και τα επιτεύγματα αυτής της περιόδου της οποίας τα αποτελέσματα τα οποία βιώνουμε ακόμη και σήμερα. Αυτό επέδρασε στην καλλιτεχνική μου διάθεση στην φαντασία μου και με κατεύθυνε στο να αποτυπώσω συνοπτικά στην εικόνα το συναίσθημα την ένταση το φόβο και το μεγαλείο εκείνης της εποχής.

Ζωγραφική ή αγιογραφία: μέσα σας, πώς καταγράφεται η διαφορά;

Καμιά μητέρα ισχυροποιημένη δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά της. Η αγάπη δεν διαιρείται. Πολλαπλασιάζεται. Είναι αλληλένδετα και συγκροτούν μια θρησκευτική και ιστορική καταγραφή-ενότητα.

Τι σας ενοχλεί στον κοινωνικό σας περίγυρο;

Τα προβλήματα της καθημερινότητας μας απομάκρυναν μερικώς η απολύτως από τα πρέπει της ανθρωπιάς. Αγνοούμε τη φύση για ό,τι μας προσφέρει και αφηνόμαστε απροστάτευτοι στην μετριότητα αυτών που μας διοικούν. Όσον αφορά την Ρόδο, το ότι αγνοείται η ιστορία και οι άνθρωποι δεν είναι αφυπνισμένοι όσο θα έπρεπε για να προστατεύουν και να προωθούν την κληρονομιά που τους έλαχε.

Τι θαυμάζετε;

Την δυσεύρετη απλότητα.

Τι απεχθάνεσθε;

Το δήθεν, την αλαζονεία.

Ποιον άνθρωπο θέλετε να είναι φίλος σας;

Τον άνθρωπο που μπορεί να σέβεται τις αναζητήσεις μου. Στο μοναχικό οδοιπορικό του καλλιτέχνη δεν είναι εύκολο να έχεις φίλους και ιδίως σύντροφο. Όταν δημιουργείς πρέπει να είσαι μόνος. Να τιθασεύεις το σώμα και να βασανίζεις την φαντασία μαζί με το συναίσθημα. Δεν είναι εύκολο. Ο σύντροφος που είναι δίπλα μου θα πρέπει να με συμπληρώνει. Να συγχωρεί την απουσία μου και να ωθεί την φαντασία μου σε νέα μονοπάτια. Δύσκολο. Ευτυχώς ο σύντροφος της ζωής μου έχει ενστερνιστεί και συμμεριστεί τις ιδιαιτερότητας του καλλιτέχνη και κάνει πράγματα που δεν κάνω εγώ. Με συμπληρώνει σεβόμενος την προώθηση της εργασίας μου.

Αν αποτυπώνατε την σύγχρονη Ελλάδα σε μια αγιογραφική μορφή ή σε ζωγραφικό καμβά, ποιον πρόσωπο της αγιοσύνης θα επιλέγατε ή ποια χρώματα θα χρησιμοποιούσατε;

Θα επέλεγα ζωγραφική γιατί δεν θα μπορούσε η σύγχρονη Ελλάδα και ειδικά η σημερινή να αποτυπωθεί σε Αγιογράφηση. Θα επέλεγα ένα γκρίζο τοπίο και μια βαρκούλα να προσπαθεί να περάσει σκοπέλους με το όνομα της βάρκας ΥΠΟΜΟΝΗ.

Διαβάζετε; Ποιο το βιβλίο που σας καθόρισε;

Ιστορικά μυθιστορήματα και μου αρέσουν πολύ ο Βαλταρι, Μανφρεντι, Μαξγουελ, Σινουε, Ρέα Γαλανάκη. Ότι έχει σχέση με ιστορία, με μεσαίωνα. Από Έλληνες ο Καραγάτσης. ο Καζαντζάκης.

Θα μας αποκαλύψετε τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χαρακτήρα της Αθηνάς;

Αυθορμητισμός, υπομονή, επιμονή και διάθεση για ζωή πέραν της βιολογικής.

Λογική ή συναίσθημα επικρατούν στην καθημερινότητά σας;

Αυθορμητισμός.

Σύντομο βιογραφικό της Αθηνάς Γιομπλάκη και δείτε και την σελίδα της σχετικά με την έκθεση»Αγιογραφία και Ιστορία των Ιπποτών της Ρόδου.

Η Αθηνά Γιομπλάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Αθήνα συντήρηση έργων τέχνης, αγιογραφία και ψηφιδωτό στις σχολές ΠΕΤΡΑ με τον ζωγράφο Απέργη Αντώνη και τον συντηρητή Γιάννη Γκερέκο.

Έχει αγιογραφήσει ιδιωτικά εκκλησάκια και φορητές εικόνες εκκλησιών.

Έχει κάνει 19 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Νορβηγία, Αυστραλία – στο Σίδνεϋ και Μελβούρνη στα πλαίσια των «Δημητρίων» σταλμένη από το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος).

Το 1987 εκθέτει για πρώτη φορά στο σπίτι-μουσείο του ζωγράφου Giorgione στο Castelfranco Veneto της Ιταλίας. Έκτοτε εκθέτει στην Ιταλία προσκεκλημένη από τους Δήμους της περιοχής Veneto, κάνοντας μία ή δύο εκθέσεις τον χρόνο.

Το 1994 κάνει ατομική έκθεση στο Όσλο της Νορβηγίας.

Το 1995 ατομική έκθεση στο Lugano της Ελβετίας.

Tο 1997 εκθέτει στο βιβλιοπωλείο «Δέντρο» στη Ρόδο.

Τo 1999 εκθέτει στον αύλειο χώρο της Βιβλιοθήκης στο συντριβάνι της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου.

Το 2000 άνοιξε με έκθεσή της τις εκδηλώσεις του Iωβηλαίου στο Teatro Academico στο Castelfranco Veneto.

Το 2005 διδάσκει στην Σαρδηνία στην πόλη Τempio Pausania αγιογραφία στο ινστιτούτο Euromediterraneo.

Το 2006 παραδίδει μαθήματα αγιογραφίας στη Ρόδο μέσω της ΝΕΛΕ.

Tο 2007 κάνει ατομική έκθεση στην πύλη D’Amboise στην μεσαιωνική πόλη της Ρόδου και τον ίδιο χρόνο εκθέτει στο Ιταλικό προξενείο.

Επίσης το 2007 εκθέτει στην Καλαβρία Magna Grecia στα πλαίσια του συνεδρίου για την Ελληνική γλωσσά και κουλτούρα.

Το 2010 εκθέτει στο Παρίσι στη γκαλερί Art et Miss στο Marais υπό την Αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου στο Παρίσι.

*Θερμές ευχαριστίες στην δημιουργό για την συνέντευξη που παραχώρησε στην «Πόρτα»

3 Οκτωβρίου 2013