Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Διαβάζει το μάτι, για να προστατεύσει την τσέπη, αλλά μεσολαβεί η μεγάλη χοάνη των χρηματιστηρίων και ρουφάει τα πάντα.

Προσοχή : όταν αναφερόμαστε σε χρηματιστήρια δεν μιλάμε μόνο για μετοχές που προεξοφλούν κέρδη.

Μιλάμε για τιμές αγαθών και πρώτων υλών που προεξοφλούν ανισότητες, χρέη, περικοπές.

Μιλάμε για εκκαθαρίσεις συναλλαγών που καταλήγουν στο τιμολόγιο του ρεύματος, στις τιμές των καυσίμων στα πρατήρια, των προϊόντων στα ράφια των super market.

Υπάρχουν λέξεις και νούμερα πολύ μακρινά και σχεδόν αδιάφορα για τον ανθρώπινο νου.

Η σύγχρονη ζωή, της υπερπληροφόρησης, χαρακτηρίζεται από μια σημειωτική γλώσσα. Έναν κυρίαρχο συμβολικό λόγο.

Είναι ο λόγος των παρασιτικού κεφαλαίου, δηλαδή της χρηματιστηριακής εμπορευματοποίησης.

Διαβάζουμε μεγέθη ακατανόητα αλλά πλήρως υπεύθυνα για τους αριθμούς της καθημερινότητας( 450 ευρώ αύριο η Mwh στο ελληνικό χρηματιστήριο ενέργειας, 550 στα ευρωπαϊκά, 235 ευρώ ανα ΜWh το φυσικό αέριο)

Υπάρχει μια χοάνη πίσω από τα μεγέθη. Αυτή είναι που απομυζεί την κοινωνία με την ακρίβεια και γεννά υπερκέρδη στα ολιγοπώλια-κολοσσούς.

Έτσι, ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός εισβάλει ολοκληρωτικά-πρώτα μέσω του πολέμου και μετά μέσω των τεχνητών ελλείψεων- στο θεατρικό εργοστάσιο του κοινωνικού ασυνείδητου.

Και το κάνει κυρίως με το αιώνιο εργαλείο του : πληθωρισμός. Ο οποίος δεν είναι προϊόν υπερβάλλουσας ζήτησης αλλά προϊόν χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας.

Είναι πληθωρισμός κερδών της εικονικής και χάρτινης οικονομίας σε σχέση με την παραγωγική δυνατότητα της ανθρωπότητας, σε σχέση με την πραγματική προσφορά και ζήτηση.

Υποτίθεται ότι οι χρηματιστηριακής αγορές είναι ευέλικτες και προσαρμοστικές (βλ Lu, The adaptive markets).

Και αυτό δήθεν ισχύει επειδή στην θεωρία είναι δίκαιες και αποτελεσματικές.

Ψέμματα: τα χρηματιστήρια είναι ο μεγάλος βραχίονας του κεφαλαίου.

Είναι ο ιμάντας μεταφοράς πλούτου από τους πολλούς στους λίγους. Είναι ο μηχανισμός δημιουργίας αμύθητων κερδών και περιουσιών με τις τρελές κεφαλαιοποιήσεις από το πλασματικό/εικονικό κεφάλαιο ( μόχλευση, αέρας, παράγωγα).

Η πραγματικότητα είναι καταγεγραμμένη στα κιτάπια της ιστορίας και στα δαιμονοποιημένα συγγράματα της : ο καπιταλισμός δείχνει μέσω των στοιχημάτων στα ταμπλό την «ισχύ αναδιάρθρωσης» που πάντα έχει για να συντηρείται και να επεκτείνεται.

Για να μετατοπίζει το όριο του πριν φρακάρει στα όρια της παραγωγικότητας. Πριν ακρωτηριάσει περαιτέρω την τιμή της εργασίας και την πραγματική αξία της. Πριν δηλαδή γίνει ορατή η μετάλλαξη των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων.

Διότι αυτό κάνουν τα κερδοσκοπικά στοιχηματικά παίγνια των μεγάλων παιχτών σε ενέργεια, εμπορεύματα, πρώτες ύλες: προεξοφλούν ανισότητες στις ευκαιρίες για τους πολλούς….