Ο Δημήτρης Ι. Μπρούχος είναι ποιητής, στιχουργός. συγγραφέας και Σύμβουλος Επικοινωνίας 

 «ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ Η ΝΥΧΤΑ…»

            Αποχαιρετώντας τον Νότη Μαυρουδή

 Του Δημήτρη Ι. Μπρούχου

Στα μέσα της 10ετίας του ’60, σε μια εποχή πολιτικά «νευριασμένη», αναπτυσσόταν το «Νέο Κύμα», που ως φράση, χρησιμοποιήθηκε ως διαφημιστικό ευφυολόγημα (σλόγκαν), του ιδρυτή και παραγωγού της δισκογραφικής εταιρείας «Lyra» Αλέκου Πατσιφά, και που στην πραγματικότητα   αποτελούσε μια προσπάθεια ανανέωσης του Ελαφρού Τραγουδιού, με κυριότερους εκπροσώπους τον Γιάννη Αργύρη, την Αρλέτα, την Πόπη Αστεριάδη, τον Μιχάλη Βιολάρη, τον Θανάση Γκαϊφύλλια, τον Γιάννη Γκούμα, τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Νίκο Καλλίτση, τον Λίνο Κόκοτο, τη Ρένα Κουμιώτη, τον Νότη Μαυρουδή, τον Λάκη Παππά, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Γιάννη Σπανό, τον Κώστα Ζατζή, τον Νίκο Χουλιαρά και την Καίτη Χωματά. 

Ήταν το 1965, όταν ένας δεκαεννιάχρονος και ένας εικοσάχρονος (ο Γιάννης Κακουλίδης και ο Νότης Μαυρουδής αντίστοιχα), έχοντας κάνει ένα χρόνο πριν, την πρώτη τους εμφάνιση στη δισκογραφία ως δίδυμο στιχουργού – συνθέτη, με τα τραγούδια «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», με ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο, εμφανίστηκαν στην 4^η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού και στη 2^η διεξαγωγή της στο νεόδμητο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης, γνωστότερο ως Παλαί ντε Σπορ, ανάμεσα σε γνωστά ονόματα της ποίησης και του στίχου, όπως Γιάννη Ρίτσου, Κώστα Γεωργουσόπουλου, Γιάννη Αργύρη, Λευτέρη Παπαδόπουλου κ. ά. και της μουσικής, όπως Γιάννη Σπανού, Σταύρου Κουγιουμτζή, Σπήλιου Μεντή, Γιώργου Θεοδοσιάδη κ. ά., αποσπώντας μάλιστα το 1^ο Βραβείο, σε ενορχήστρωση και Διεύθυνση Ορχήστρας Γιώργου Κουρουπού και ερμηνεία της Σούλας Μπιρμπίλη. Tίτλος του:

                                «ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ Η ΝΥΧΤΑ»

«Βραδιά κατάσπαρτη μ’ αστέρια / Εγώ κι εσύ στα δυο μου χέρια
Γλυκά τ’ αγέρι σου ‘πλεκε γιορντάνι / Λυτά μαλλιά μαγιάτικο στεφάνι Ήταν μεγάλη η νύχτα / Κι ήμασταν τόσο μόνοι
Πάγος στα μάτια / Νέκρα στα χείλη / Στα χέρια χιόνι

Η μέρα θα ‘ρθει όλη δικιά μας / Δε θα χωρέσει στα φιλιά μας
Θα σου στολίσω τα μαλλιά με στάχυα / Δειλά πουλιά στης θάλασσας τα βράχια                                                                                             Ήταν μεγάλη η νύχτα / Κι ήμασταν τόσο μόνοι
Πάγος στα μάτια / Νέκρα στα χείλη / Στα χέρια χιόνι».

Από το 1966 κι έπειτα, άρχισε να ξεδιπλώνεται συστηματικά το ταλέντο του, γράφοντας μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, κυκλοφορώντας δίσκους για θεατρικές παραστάσεις, διασκευάζοντας γνωστά τραγούδια του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου για δυο κιθάρες, μελοποιώντας Έλληνες ποιητές από τον 19^ο και τον 20ό αιώνα, συνεργαζόμενος και γράφοντας επίσης τραγούδια για την παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.

Το 1968 μελοποίησε το έργο του του Οδυσσέα Ελύτη «Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», που είναι ένα λαϊκό ορατόριο για φωνή-χορωδία και ορχήστρα. Το 1976 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Ζωγραφιές απ’ τον Θεόφιλο» σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου, εμπνευσμένους από τις ζωγραφιές του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.               Το 1977, μελοποίησε ποιήματα του Μάνου Χατζιδάκι στον δίσκο «Παιδί της Γης» και το 1985 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Έρως ανίκατε μάχαν», σε ποίηση του Ηλία Πετρόπουλου.

Ο Νότης Μαυρουδής συνεργάστηκε με σπουδαίους ποιητές και στιχουργούς (μερικούς προανέφερα ήδη), όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Κακουλίδης, ο Ηλίας Κατσούλης, ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις, και με σημαντικούς τραγουδιστές όπως ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Γιώργος Ζωγράφος, η Αρλέτα, η Πόπη Αστεριάδη, η Ελένη Βιτάλη, ο Γιώργος Μουφλουζέλης, Γιάννης Σαμσιάρης, η Νένα Βενετσάνου, ο Πέτρος Πανδής, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Σταμάτης Κραουνάκης, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Μανώλης Μητσιάς, η Χάρις Αλεξίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Παντελής Θαλασσινός, η Έλλη Πασπαλά, η Αναστασία Μουτσάτσου κ.ά..

Ως τραγουδιστής συμμετείχε σε ένα μόνο τραγούδι, το «Πόλη Κωνσταντινούπολη» από τον δίσκο Εάλω η Πόλις, όπου όλοι οι συνθέτες ερμήνευσαν τα τραγούδια τους. Ακόμα, συμμετείχε ως δεύτερη φωνή σε πέντε (5) τραγούδια στον δίσκο «Μικρές νυχτερινές μουσικές».

Ως άνθρωπος ο καλλιτέχνης, ανεπιτήδευτα ευγενής, προσηλωμένος στους στόχους του, αφιερωμένος στην αποστολή του, μιλώντας πάντα το λόγο της αλήθειας, συχνά με λόγια αμάσητα, πάντοτε όμως με σεβασμό στη «διαφορετική» άποψη, διαχειρίστηκε και διευθέτησε τα δυο πρώτα χρόνια από τη γέννησή του, «έγκλειστο νήπιο» μαζί με τη μητέρα του στις φυλακές ΑΒΕΡΩΦ, μετασχηματίζοντας μεγαλώνοντας, τα όποια πικρά συναισθήματα σε μελωδία, «απαλλάσσοντας» και «απαλλασσόμενος» από τις φριχτές συμπεριφορές ενός ανάλγητου κατεστημένου, που άφησε μόνο μια ανεπαίσθητη αμυχή στις μελωδίες του, στη χρώση μιας μακρινής λύπης…

Το πρώτο μας «χαίρω πολύ», το είπαμε καμιά τριανταπενταριά χρόνια πίσω, με εγκαρδιότητα, που κράτησε σε όλες μας τις συναντήσεις, τις συζητήσεις, τις μουσικές συνευρέσεις σε συναυλίες, σε παρουσιάσεις, στο στούντιο με αγαπημένους κοινούς φίλους-αδελφούς όπως ο αξέχαστος ποιητής και στιχουργός Τάσος Σαμαρτζής, που προπορεύτηκε τον Αύγουστο του 2021,που μαζί έγραψαν το αξεπέραστο «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια», και πολλά άλλα, για τον οποίο ο Νότης είχε πει:                                       «Έχασα έναν φίλο και συνεργάτη μου, στιχουργό – καταγραφέα της ανθρώπινης μοναξιάς και από τους ανεξερεύνητους ποιητές από τον χώρο των Ελλήνων τραγουδοποιών».  

Και καθώς δεν υπάρχει δίκαιος και άδικος θάνατος, παρά εκ του αποτελέσματος πάντα μια οδυνηρή φυσική απώλεια, κρατάω μέσα μου το προνόμιο της γνωριμιάς και των συναισθημάτων, που τα τραγούδια του θα ξυπνούν στην πάντα παιδική μου ψυχή.

Και σίγουρα, είναι πάντα μεγάλη η νύχτα, κάθε αβάσταχτης απώλειας!

Ώρα καλή σου, Φίλε…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΜΠΡΟΥΧΟΣ