Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Τρυφερότητα και προσμονή για το ανεπάντεχο που θα δώσει και πάλι ζωή σε τρεις βετεράνους αξιωματικούς που πολέμησαν σκληρά κατά την διάρκεια του Α’ΠΠ και σήμερα βρίσκονται πεισματικά στην ταράτσα ενός γηροκομείου φροντίζοντας να μένουν νεανίζοντες στην σκέψη και αρνούμενοι να συμπεριφερθούν ηττημένοι και παραιτημένοι σαν τους λοιπούς οικότροφους. Το κλειδί τους είναι η αστείρευτη αγάπη για την ζωή και την δράση. Το εξαιρετικό, εξαιρετικό σκηνικό και τα κοστούμια του κυρίου Γιώργου Λιντζέρη, ο οποίος είναι διακεκριμένος εικαστικός,  απογειώνει με την απλότητα, τους χρωματισμούς και τον εναλλασσόμενο φωτισμό του τις ερμηνείες των “Ηρώων”, χαλαρώνει τους θεατές ώστε να υποδεχτούν τους τρεις ηθοποιούς του ποιοτικού θεάτρου, τον Χρήστο Βαλαβανίδη, τον Κώστα Αρζόγλου και τον Πάνο Σκουρολιάκο, ηλικιακά αναφέροντάς τους. Η γαλλική κωμωδία  Le Vent des Peupliers”του Gerald Sibleyras είναι έργο συναισθηματικό, τρυφερό, νοσταλγικό, η επιτομή της ανδρικής φιλίας σε πολύ προχωρημένη εφηβεία, καθώς και οι τρεις τους παραμένουν νοητά στην περίοδο όπου διέπρεπαν ως αξιωματικοί πολεμιστές και ως υπεύθυνοι ταγμάτων και ανθρώπων. Και όσο κι αν το σώμα δεν βοηθά, η σκέψη επιμένει στην δράση. Συνοδοιπόρος τους, ο αγαλμάτινος σκυλάκος που η αγάπη του ενός του δίνει υπόσταση και πνοή. Διότι τα ζώα προσωποποιούνται όταν οι άνθρωποι τα αγαπούν και τα φροντίζουν.

Γλυκόπικρο το χιούμορ του έργου με εντάσεις συναισθηματικές και ψυχολογικές, που οδηγεί τους “Ήρωες” σε αποφάσεις που το σώμα δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει, αλλά εν τέλει πρώτα πεθαίνει η θέληση για ζωή και μετά έρχεται ο φυσικός θάνατος. Οι “Ήρωες” ερωτεύονται, εντυπωσιάζονται, ελπίζουν, σχεδιάζουν, χλευάζουν τους οικότροφους που τους φαίνονται πολύ γερασμένοι, σχολιάζουν τον ξαφνικό θάνατο ή την αυτοκτονία του συνομήλικου και ξανά προς την δόξα τραβά, με τις εμμονές και τα μοτίβα του παρελθόντος που αρνούνται να αφήσουν στο παρελθόν.

Πρόκειται για μία παράσταση που επιτέλους αγγίζει το συναίσθημα με λεπτότητα, τρυφερότητα και ευαισθησία, το υγιές συναίσθημα απαλλαγμένο από την εμμονή της εποχής μας, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις ακραίες ψυχολογικές μεταπτώσεις, την σκληρότητα των έργων που θέλουν να καυτηριάσουν την εποχή και τελικά “καίνε” ένα δίωρο ψυχαγωγίας που ο θεατής έχει ανάγκη να ηρεμήσει, να σκεφτεί χωρίς να τσαλακωθεί η ψυχή του.

Το έργο και οι απολαυστικές ερμηνείες  των “Ηρώων” με τις διακοπές, τις επινενοημένες παύσεις και τις μπερδεμένες κάπου-κάπου φράσεις των ηθοποιών που μοιάζουν τόσο αληθινές, αποτελεί ένα εγγυημένα ψυχαγωγικό δίωρο του ποιοτικού θεάτρου, αντίστοιχο του επιπέδου των ηθοποιών. Χάρηκα τόσο πολύ, επιπροσθέτως, που ο κύριος Βαλαβανίδης, που είχαμε προς πολλών χρόνων συνομιλήσει και η συζήτησή μας έχει καταγραφεί στην Πόρτα, επέστρεψε στην θεατρική σκηνή στα 80 του χρόνια το ίδιο απολαυστικός, καυστικός και ακμαίος όπως ήταν στην δεκαετία του ’80. Με το υπέροχο, λευκό μπαστουνάκι του, σκηνοθετικό εργαλείο αρχικά, μα όπως φάνηκε στην υπόκλιση, απαραίτητο. Η εξαιρετική σκηνοθεσία ανήκει στον κύριο Δημήτρη Μυλωνά.

Και κάτι σημαντικό: η χωροθεσία του “Από Μηχανής Θεάτρου” επιτρέπει τόσο το εύκολο πάρκινγκ, όσο και την απολαυστική βόλτα στην φθινοπωρινή Αθήνα. Αυτό που θα λέγαμε οι ρομαντικοί ολοκληρωμένη βραδινή έξοδος.

Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά,

26 Οκτωβρίου 2024