Ο Γιώργος Αρκουλής είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.Γεννήθηκε στον Πειραιά. Δημοσιογραφεί από το 1968. Για το σύνολο της συγγραφικής του δουλειάς, τιμήθηκε από το «Ιδρυμα Μπότση».

Την κλασική άποψη του Γκάρι Λίνεκερ «(…) όμως στο τέλος νικούν οι Γερμανοί», θυμήθηκα σήμερα παρακολουθώντας την αναμέτρηση Γερμανίας – Ουγγαρίας από το γήπεδο της Στουτγκάρδης. Μια εξαιρετική Ουγγαρία, χωρίς να διαθέτει εδώ και 70 χρόνια πλέον, έναν Φέρεντς Πούσκας, έναν Κόσιτς και τους άλλους υποτιμημένους από το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κατεστημένο παικταράδες (μην ξεχνάμε το 8-2 των Μαγυάρων στο ΠΚ της Ελβετίας το ’54), εντούτοις έδειξαν πως έχουν κληρονομήσει από τα θηρία του παρελθόντος ένα εξαιρετικό DNA: να μη φοβούνται τους Γερμανούς και να τολμούν εκεί όπου «στα χαρτιά» θεωρούνται ως ο αδύναμος κρίκος στον όμιλο. Με δυο λόγια, η Ουγγαρία άξιζε να σημειώσει και ένα και δύο γκολ, χθες, όμως έπεσε πάνω στον τερματοφύλακα Νόϊερ και μια τρίτη φορά, αστόχησε να πάρει κάτι από τον αγώνα, όταν ο τελευταίος έκανε γκάφα ολκής. Φυσικά, η γηπεδούχος Γερμανία, που είχε σταθερά την κατοχή, ξεδίπλωσε το ομαδικό της ταλέντο, αγωνίστηκε ουσιαστικά, προηγήθηκε με πολλή τύχη (αυτογκόλ!) και έφτασε στο δεύτερο γκολ χάρη στην κλάση του πανέξυπνου αρχηγού Γκουντογκάν. 

Με αυτή την δεύτερη νίκη, οι Γερμανοί βάζουν πλώρη για την κατάκτηση του τροπαίου, όμως θα πρέπει να δείξουν ανωτερότητα και προσοχή στα ζόρικα παιχνίδια των νοκ άουτ κλπ. Κατά την γνώμη μου δικαίως θα θεωρηθούν πλέον φαβορί από τους Ευρωπαίους φιλάθλους (και τους δήθεν αντικειμενικούς σχολιαστές της ΕΡΤ, οι οποίοι από την πρώτη ημέρα του τουρνουά ρίχνουν το μεγαλύτερο ποσοστό ενδιαφέροντός τους στα θεωρούμενα φαβορί, αγνοώντας τις επιτυχίες τόσο της Σλοβενίας όσο και της Σλοβακίας)

‘Όμως, η Γερμανία -αν το παρατηρήσατε χθες με τους Ούγγρους- έδειξε ότι στον πάγκο της δεν διαθέτει το λεγόμενο «βάθος». Οι αντικαταστάτες,  του κορυφαίου σε ποιότητα Μουσιάλα, του Γκουντογκάν αλλά και όσες «ρεζέρβες  «κλήθηκαν νο βοηθήσουν στα τελευταία λεπτά, απέχουν ποιοτικά πολύ από τους βασικούς Ρούντιγκερ, Τόνι Κρος (ακαταμάχητος στα 35 του) και μερικούς ακόμη σπουδαίους μαχητές. Κι’ αυτό, στην δύσκολη συνέχεια θα είναι ένα πρόβλημα. Πέραν του γεγονότος ότι τα «πάντσερ» στερούνται σέντερ φορ κλάσης.

Και δυο λόγια για τα λοιπά (θεωρούμενα) φαβορί, όπως έδειξαν στα πρώτα του ματς. Η Γαλλία δεν έπεισε απέναντι στην μαχητική Αυστρία έχοντας αρνητικό τον Γκριεσμάν. Η Πορτογαλία του σπουδαίου Κριστιάνο νίκησε με την ψυχή στο στόμα τους Τσέχους, Η Ισπανία έδωσε υποσχέσεις στον αγώνα με την «γερασμένη» Κροατία, και η Ιταλία του Σπαλέτι μόλις που μπόρεσε να αποφύγει το στραπάτσο από την «πρωτάρα» Αλβανία (ομάδα που μπήκε στο τουρνουά με άγνοια κινδύνου και μπράβο της!). Με το επόμενο ματς (Πέμπτη 20.06), Ισπανοί και Ιταλοί θα έχουν την ευκαιρία να δώσουν ασφαλέστερο δείγμα για το μέλλον τους στην διοργάνωση.

Υπάρχει στην «χαρτογράφηση» των φαβορί και η ομάδα της Αγγλίας, που δεν έχει καταφέρει ποτέ να κερδίσει το τρόπαιο!! Στην πρεμιέρα τους με την Σερβία δεν με έπεισαν για τον χαρακτηρισμό τους ως «εκ των φαβορί». Ο κορυφαίος μεσοκυνηγός Ιούδας Μπέλιγχαμ, εξαιρετικός παρά το νεαρό της ηλικίας του, ίσως δεν θα μπορέσει να επωμισθεί συνεχώς σημαντικούς ρόλους ΚΑΙ άλλων συμπαικτών του, οι οποίοι είναι αδύνατο να στοιχειοθετήσουν έναν επαρκή σχεδιασμό από την αριστερή πτέρυγα. Βλέπετε, κοτζάμ αγγλικό ποδόσφαιρο έχει ξεμείνει από αριστεροπόδαρους αμυντικούς και χαφ, με συνέπεια να δείχνει ασάφεια στην συνολική προσπάθεια (όταν η μικρή πλην τίμια ομάδα της Σκωτίας, διαθέτει τον κορυφαίο αριστερό μπακ του πλανήτη, ονόματι Ρόμπερτσον…) 

Η συνέχεια επί της (μικρής) οθόνης. 

ΥΓ: Και μην ξεχνάμε, είναι η ευκαιρία του κρατικού καναλιού να δώσει κάτι τις στην εκλεκτή πελατεία του (δηλαδή το νομοθετημένο χαράτσι για το μετριότατο και αναξιόπιστο -γενικά – πρόγραμμά του).