Αγάπα τα λάθη σου. Κι αγάπα τα λάθη σου ακόμη περισσότερο όταν τα επαναλαμβάνεις. Η επανάληψη αποδεικνύει όχι ότι δεν έμαθες αλλά ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Ότι κατά βάθος δεν ήθελες. Κι ότι ορθώς έπραξες, ό τι έπραξες. Αφού είσαι περισσότερο τα λάθη σου παρά τα, κατά τύχην και παρ’ ελπίδα, σωστά σου. Οι πληγές σου είναι τα παράσημα σου.
Απ’ την άλλη η ορθότητα καταντάει να είναι η αρετή των μετρίων. Μακριά από εμάς λοιπόν το μέτρο, οι μετρήσεις, τα μέτρα και οι μέτριοι. Εμείς ούτε πολιτεύομαστε, ούτε διαφημίζουμε, ούτε πιστεύουμε στον συνδικαλισμό της επιθυμίας. Αλλά μόνο στο πάθος. Ιδιαίτερα σε εκείνο το πάθος που δεν έχει νόημα. Για τους πολλούς.

Η αγάπη πάλι, έτσι χρεωμένη κι έτσι πληρωμένη με τόκους και επιτόκια, γίνεται η ανώτερη, η πιο ουσιαστική μορφή γνώσης. Κι η πιο οδυνηρή βέβαια. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς;

ΥΓ. 1 Θα έγραφα κάτι και για τον έρωτα αλλά δεν έχει νόημα. Πια.
ΥΓ. 2 Μόλις μάς φτάνει μια ζωή για να μετρήσουμε έκθαμβοι πόση αιωνιότητα χωράει στο εφήμερο.
ΥΓ. 3 Εδραία μου πεποίθηση ως έλλογου, θνητού όντος: Δεν υπάρχει θεός. Με μόνη εξαίρεση τον Θεό του Παπαδιαμάντη. Όπως και δεν υπάρχουν άγγελοι με μόνη εξαίρεση εκείνους του Ρουμπλιόφ.

Με άλλα λόγια Θεό ονομάζω την υψηλότερη, πνευματική σύλληψη του ανθρώπου. Ο οποίος άνθρωπος θνητός όντας συνέλαβε ένα πλάσμα που τον υπερβαίνει. Κι από άρχισαν όλα: Ιδεολογίες, πολιτικές, κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αισθητικά επιτεύγματα. Τέχνη και πολιτισμός (μ’ αυτή τη σειρά). Αν οι θρησκευόμενοι κάθε απόχρωσης – τους οποίους σέβομαι βαθύτατα, και ίσως ζηλεύω για την πίστη τους – προσδοκούν το θαύμα, εγώ το ψάχνω αποκλειστικά στην τέχνη.( Όσο κι αν απογοητεύομαι τις περισσότερες φορές).

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr