Σούρουπο, εκεί γύρω στις 8.30. Νευρικές κινήσεις μέσα στο στενόχωρο δωμάτιο του . Το έχει αλωνίσει στο πήγαινε-έλα . Κοιτάζει το ράφι, εκεί που πάντα ένα τουλάχιστον μπουκάλι θα ήταν για παν ενδεχόμενο. Άδειο κι αυτό .

Έχει ξεχάσει το θολωμένο του μυαλό ότι πριν μια ώρα το στράγγισε μέχρι πάτο. Τα αντανακλαστικά του και οι αισθήσεις του όλα χαμένα. Όλα νεκρά. Ένα ρίγος του διαπερνά το κορμί ολάκερο. Το στόμα του έχει ξεραθεί. Γυαλόχαρτο το αισθάνεται . Το φαγητό γι αυτόν είναι ό,τι το χειρότερο που θα μπορούσε κάποιος να του προτείνει. Το απεχθάνεται.

Ανεβαίνει στη μηχανή. Στα τριακόσια μέτρα περίπου  στη στροφή επάνω, εκεί που χάνεται στη θέα του ουρανού του, φεύγει το τιμόνι από τα παραλυμένα χέρια του και τώρα κείται  κατάχαμα . Η μηχανή κι αυτός μια αγκαλιά, ένα σώμα σαν οχτάρια μπερδεμένα . Στο μυαλό του στριφογυρίζουν όλα τα χρώματα σαν μια βεντάλια που ξετυλίγεται, ένα καλειδοσκόπιο, αλλά εκείνο το κόκκινο υπερτερεί . “Λες να είναι αίμα…” προλαβαίνει να σκεφτεί . Η ανοιξιάτικη καταιγίδα που ενώ λίγο πριν τον μαστίγωνε ανελέητα, ξάφνου σταματά . Μόνο αραιές σταγόνες σαν κλάμα του ουρανού κι αυτές, τον σκεπάζουν τώρα .

Η αστυνομία ειδοποιείται. Καταφθάνει για να καταγράψει το συμβάν. Στερεότυπο: “Οδηγούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος” . Μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Ειδοποιείται η φίλη του. Μετά από τέσσερις σχεδόν ώρες  συνέρχεται, ανοιγοκλείνει τα μάτια. Δεν τον νοιάζει εάν τα κόκαλα έχει σπασμένα ή εάν από ‘δω βγει ζωντανός . Μόνο η μηχανή του που έγινε βίδες σκόρπιες  και η φίλη του που θα περνούν μαζί όσα μερόνυχτα χρειαστούν στο ίδιο νοσοκομειακό κρεβάτι  είναι οι έννοιες του.

Αμετανόητος μηχανόβιος ή σε ένα λαμαρινόκουτο κλεισμένος όταν βγει από εδώ; Θα δείξει .

Σημείωση : Το ως άνω περιστατικό έλαβε χώρα το βράδυ της Δευτέρας 7 Μαΐου 2018 και περί ώρα 8.30. Το ταπεινό  μου αυτό  σημείωμα-αδημοσίευτο ακόμα, θέλοντας με αυτό να δηλώσω ότι δεν  εκφράζω καμία  πικρία περί αυτού, το όφειλα όμως  στον Σταύρο – απεστάλη στο Περιοδικό το πρωί της επομένης  8 Μαΐου και ώρα 7.19 με την ελπίδα ότι η κλινική του εικόνα έστω και  μακροπρόθεσμα θα εβελτιούτο,  και προς ηθική συμπαράσταση στο εν λόγω πρόσωπο το οποίο ετύγχανε να είναι ένας από τους διαλεχτούς μου φίλους  και ταυτόχρονα παθιασμένος άμισθος ηθοποιός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται . Τελικώς,  παρά τις τεράστιες και φιλότιμες προσπάθειες των θεραπόντων ιατρών του έχασε τη μάχη με τη ζωή πριν λίγο, σήμερα 12 του Μάη .

Η ζωή βλέπετε, έχει και τα “άχαρα” πρόσωπά της .

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr