‘

Δημήτρης Κατσούλας

Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα’ εισίν εν τη χώρα ταύτη, και ουχί μόνον. Έπονται ναρκισσισμός, υπεροψία, ατιμωρησία, συγκάλυψη, αγριότητα και απομένει ένα βήμα πριν το χάος. Κι όμως, ο καθένας, ο οποιοσδήποτε, ο κάθε τιποτένιος και τυχάρπαστος αλλά πάνω από όλους και όλα μια κυβερνητική δράκα επιλεγμένων αετονύχηδων έχοντας στο πλευρό της την πλειονότητα των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Επηρεασμού) να διαμορφώνει συνειδήσεις όποτε και όταν αυτή επιλέγει προκειμένου να επικρατεί, αναλώνοντας τον χρόνο έχοντας κατά νου έναν και μόνο στόχο: την καταληκτική – βάσει Συντάγματος – ημερομηνία προσφυγής στις κάλπες. Οι λέξεις αξιοπρέπεια, υπευθυνότητα και ευσυνειδησία κατέληξαν κενές ουσίας.

Κι εσύ καθημερινέ άνθρωπε της βιοπάλης, σύντροφε του ωραίου και του ευγενούς, της ανθρωπιάς και της τιμιότητας, μετράς καθημερινά την τσέπη σου από το μέσον του μηνός και τρέμεις στην ιδέα μη τυχόν αρρωστήσει το παιδί σου γιατί έξω εκεί η φροντίδα κοστίζει ακριβά. Οι κυβερνώντες, άκρες μέσες, έδωσαν το στίγμα των επόμενων κινήσεών τους όσον αφορά στα της συγχωνεύσεως νοσοκομείων, την έναρξη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, για την πλήρη ‘αναδιοργάνωση’ του ΕΦΚΑ με την είσοδο ιδιωτών με την αναγόρευσή τους σε προϊσταμένους, τμηματάρχες, διευθυντές δίδοντας ‘ώθηση’ στον φορέα σε πρώτη φάση. Έπεται η συγκρότηση ομάδας εμπειρογνωμόνων του ιδιωτικού τομέα η οποία θα προβεί σε καταγραφή των κτιριακών μονάδων οι οποίες στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποιούντο ως σχολεία και τώρα με την επερχόμενη σύμπτυξη  τμημάτων απελευθερώθηκαν, αποδίδοντάς τες σε εταιρίες real estate οι οποίες θα μετατραπούν είτε σε ξενοδοχεία είτε σε χώρους πρασίνου ή και σε καζίνο διότι οι ναοί του χρήματος και του νόμιμου τζόγου, πολλά έχουν να προσφέρουν σε μια οικονομία που μαστίζεται.

Κατά τα άλλα, οι καθημερινές αυξήσεις βασικών αγαθών στα σούπερ μάρκετ ‘είναι αποτέλεσμα της διεθνούς κρίσης και η κυβέρνηση λαμβάνει όλα εκείνα τα μέτρα που αποσκοπούν στην ελάφρυνση των ώμων των νοικοκυριών’, κάτι το οποίο εξ άλλου αντισταθμίζεται με την διπλή αύξηση του κατωτάτου μισθού κατά 2% από Ιανουάριο 2022 και 3% προς το Καλοκαίρι, ικανή πάντως – ως οικονομικοί εγκέφαλοι υπολογίζουν – να υπερκεράσει πληθωρισμό και όσες άλλες έως τότε αυξήσεις που θα έχουν επέλθει (!). Επιπροσθέτως, ‘η κυβέρνηση ούτε σχολιάζει, ούτε κρίνει, ούτε συμπαρασύρεται σε ακραίους λαϊκισμούς ούτε και ενδίδει σε μιζέριες χρησιμοποιώντας ανούσιες λογομαχίες, κάτι το οποίο κατά κόρον επιχειρείται από την αντιπολίτευση, πρακτική της οποίας είναι η υποβάθμιση του διαλόγου…’.

Κι εσύ καθημερινέ άνθρωπε της βιοπάλης, σύντροφε του ωραίου και του ευγενούς, αντί της ενδεδειγμένης αντίδρασης στην οποία θα ‘πρεπε να καταφύγεις προκειμένου να περισώσεις όσο γίνεται την αξιοπρέπειά σου, στέκεσαι αποσβολωμένος προσπαθώντας να καθαρίσεις την φτυσιά μη τυχόν και σε ερώτηση ‘ποιος σε έφτυσε;’,  ντρέπεσαι ακόμα να ονομάσεις και τον θύτη σου, το κάθαρμα που είχε το θράσος να σε υποβαθμίσει λερώνοντάς σε. Έως πού και πόσο ακόμα οι ανοχές σου και οι υποταγές στα ανδρείκελα φίλε; Αρκετά δεν ανέχτηκες προσβολές και υποβιβάσεις, αξιοπρεπή μου καθόλα άνθρωπε; Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να ορθώσεις λόγο, να ξεσκεπάσεις υπόγειες διαδρομές που χρησιμοποιούνται από τα τσιράκια τους κατατρώγοντάς σου τα σπλάχνα καθημερινά, κι αν εσύ τους ανοίγεις το δρόμο με την υπομονή σου και τον φόβο σου στον οποίο ποντάρουν, είναι έτοιμα να σε κατασπαράξουν; Γιατί να επιτρέπεις με τη στάση σου αυτή το αλώνισμα της ζωής σου από κάτι αχρείαστους και παραγκωνισμένους από τη ζωή να αναφωνούν εν μέσω υπηρεσιών ‘Ξέρεις ποιος είμαι εγώ κύριε; Ξέρεις ότι έχω μήνες να επιβραβευτώ από τον υπουργό και ανησυχώ γιατί δεν μου τηλεφώνησε ένα μήνα τώρα;’.

Για να γνωρίζεις αγαπητέ μου συνάνθρωπε, φίλε μου των καθαρών οριζόντων και της ξάστερης ματιάς, οι τύποι αυτοί που δηλώνουν ‘κολλητοί του υπουργού’ είναι οι περιφρονημένοι της ζωής, είναι εκείνοι που για να δείξουν ότι κάποιοι τάχα είναι, είναι πουκάμισα αδειανά να ξέρεις και αποσκοπούν μόνο στο να εκφοβίσουν συγκαλύπτοντας (νομίζουν) με αυτές τους τις ‘επάρσεις’ την διανοητική τους αδυναμία πιστεύοντας τα τρισάθλια όντα ότι θα ενσπείρουν και τον τρόμο στον συνάδελφο και κατ’ επέκταση στο εργατικό προσωπικό. Τους διαβεβαιώνω ότι ματαιοπονούν. Έτρεφα μια ελπίδα έως την τελευταία στιγμή πριν πάρω των ομματιών μου ότι αυτός ο τόπος, αυτή η ευλογημένη χώρα που την κατάντησαν ορθάνοιχτο παράθυρο στο δρόμο και όποιος γουστάρει εισέρχεται για το …κέφι του, κάποια στιγμή μετά τα τόσα δεινά που επωμίστηκε, θα τύγχανε –γιατί της άξιζε – της προσοχής και της μεταχείρισης των ‘αρίστων’, αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα οικτρά, χωρίς να υπερβάλω. Κρίμα, γιατί στη χώρα των Γραμμάτων, του στοχασμού, της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας, της περίσσειας ομορφιάς και των αντιφεγγιζόμενων νερών της, εξακολουθεί να ελίσσεται και να επικρατεί μια κάστα φελλών και άγουρων διανοητικώς, οι οποίοι – θέλω να πιστεύω όχι ακόμα αλλά όπου να ‘ναι πλησιάζει – εκθέτουν τα πάντα σε κοινή θέα προκειμένου να επισπεύσουν την πώλησή τους στο σφυρί και σε τιμές εξευτελιστικές.

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση ‘ποτέ δεν παρενέβη’ και μιλιά δεν εκστομίζει για το ότι έφθασε στο σημείο να σβήσει τα φώτα στην πλατεία Συντάγματος μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός και την Κλαυθμώνος το βράδυ της Κυριακής 17 Ιανουαρίου εμποδίζοντας να διαδηλώσουν υγειονομικοί εν ενεργεία, νοσοκομειακοί σε αναστολή, υγειονομικοί που έχουν αποφασίσει να μη εμβολιαστούν κατά του covid-19 σε μια πολυπληθή συγκέντρωση, ως βίντεο και εκτεταμένα ρεπορτάζ site καταγράφουν, φοβούμενη τις αντιδράσεις των συμμετασχόντων και όχι μόνον. Τοιούτου είδους πρακτικές εάν δεν μας αναγάγουν σε ημέρες διασάλευσης της δημοκρατίας, πού τάχα μας οδηγούν; Αυτές είναι κινήσεις ανελευθερίας και δικτατορικών καθεστώτων όπως τα μίντια καθημερινώς αναρωτιούνται, και την μήνιν των κυβερνώντων συγκεντρώνουν απλώς, χωρίς απαντήσεις να λαμβάνουν οι ερωτώμενοι. Φοβάται κάποιος, κάτι; Φθάσαμε να ζούμε πέραν του τρόμου του ιού, και στην κρατική αυθαιρεσία μήπως;