Δημήτρης Κατσούλας

Δυο τα κυρίαρχα θέματα αυτές τις μέρες που μονοπωλούν Ελληνικά, Ευρωπαϊκά και όχι μόνο Μέσα Ενημέρωσης: η χθεσινή (12/4/2022) προγραμματισμένη επίσκεψη Μητσοτάκη στην ΕΔΕΥ (Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων) και η διεξαγωγή του πρώτου γύρου των Γαλλικών προεδρικών εκλογών 10/4/2022) κατά τις οποίες ο Πρόεδρος Μακρόν – αν και οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν να προηγείται με μια διαφορά κοντά στο1% της αντιπάλου του Μαρίν Λε Πεν – κατόρθωσε να επικρατήσει με μια διαφορά 4 ποσοστιαίων μονάδων έχοντας εξασφαλίσει όχι απλά την πρωτιά αλλά και την σίγουρη επανεκλογή του στον δεύτερο γύρο με τη στήριξη Ρεπουμπλικάνων, Σοσιαλιστών, Κομμουνιστών και Αριστερών και με ένα ποσοστό το οποίο κατά τις εκτιμήσεις κυμαίνεται μεταξύ 51-53%. Και ως εδώ καλώς έχουν τα πράγματα εν αναμονή της 24/4/2022.

Στην Ελλάδα όμως του 2022, στην χώρα που ακόμα συζητείται εάν το επίδομα ακρίβειας των 200 ευρώ (μα… τι ντροπή για την κυβέρνηση κι αυτό) μεθοδεύουν τρόπους πώς θα το ‘διοχετεύσουν’ και προς τους ταξιτζήδες μη τυχόν και πείσουν τον πάλαι ποτέ Θύμιο Λυμπερόπουλο (πρόεδρος Σ.Α.Τ.Α. ) που από ήρεμο και υπάκουο φερέφωνο της Νέας Δημοκρατίας έγινε ‘αντάρτης’ και απέκοψε από το μαντρί της κυβερνώσας παράταξης, εξαιρώντας προκλητικά τους μακροχρόνια άνεργους, και θεωρώντας μη ευάλωτους εκείνους οι οποίοι έχουν μηνιαίο εισόδημα άνω των 600, 001 ευρώ. Βλέποντας και καταμετρώντας το Μαξίμου επί καθημερινής βάσεως δημοσκοπήσεις οι οποίες κάποιες κουδούνες – και όχι καμπανάκια κρούουν – επιδίδεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης… –  με την (προγραμματισμένη;) επίσκεψη του κυρίου Μητσοτάκη πρωί-πρωί στο Χαλάνδρι (στην ΕΔΕΥ/ Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων) προτού καν προφθάσουν οι βαφείς να περιποιηθούν τόσο τους εσωτερικούς όσο και τους εξωτερικούς χώρους της έδρας της Ανωνύμου Εταιρείας, αντικρίζοντας  όλοι εμείς (οι αδαείς) πέραν των χόρτων να έχουν σκεπάσει τον περιβάλλοντα χώρο και μια πινακίδα πολυκαιρισμένη από τις εξωτερικές συνθήκες, δηλώνοντας εγκατάλειψη. Εύχομαι να λανθάνω, αλλά έτσι και ο πρωθυπουργός μετέρχεται τοιούτων μεθόδων προς εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης υποβαθμίζοντας ταυτοχρόνως φλέγοντα θέματα όπως της ακρίβειας που γονατίζει άπαντες (κάτι το οποίο θα φανεί ολοκάθαρα μετά τις εθνικές εκλογές όποιος κι αν επικρατήσει σε αυτές) κι αρχίσει το θέμα ‘Εξόρυξη από το 2023 σε Δυτική Κρήτη, Ιόνιο και συγκεκριμένα στον Κυπαρισσιακό κόλπο’ να ατονεί, πώς θα πρέπει να χαρακτηριστεί έπειτα από τις τόσο μεγαλόστομες ανακοινώσεις του περί ‘μερικής επάρκειας της χώρας σε φυσικό αέριο’ και λοιπά;

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο θέμα ‘Υδρογονάνθρακες’ αρχόμενοι από το 1990 όπου άρχισαν να ετοιμάζονται οι μελέτες,  έπειτα επί ΠΑΣΟΚ ξανά με υπουργό περιβάλλοντος και ενέργειας τον κύριο Μανιάτη όπου όλα, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις ότι πολύ σύντομα πιάνουν τα γεωτρύπανα δουλειά και φθάνοντας έως το 2014 όπου επιτέλους ανακοινώνεται επίσημα πλέον ότι τα κοιτάσματα είναι πολύ μεγάλα τόσο σε Κρήτη όσο και σε Ιόνιο πέλαγος φθάνοντας αισίως στο 2015 με κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α και υπουργό περιβάλλοντος και ενέργειας τον κύριο Λαφαζάνη ο οποίος αργότερα αντικαταστάθηκε από τον κύριο Σκουρλέτη: ‘Θα φέρουμε φυσικό αέριο από αλλού, από το Ιράν), κι αυτός δηλαδή ξεκάθαρα εναντίον της εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων όπου αισίως φθάνουμε στο 2020 – κυβέρνηση Μητσοτάκη – με διορισμό νέου προέδρου Δ.Σ. και νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο στην Ανώνυμη Εταιρία ΕΔΕΥ μετά από πρόταση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κυρίου Κωστή Χατζηδάκη λαμβάνοντας αυτή τη φορά την έγκριση του Ελληνικού Κοινοβουλίου και μη μετερχόμενη ‘δρόμους πλαγίους’ σαν κι αυτούς που επελέγησαν για τα ‘golden boys’ των 8.000 ευρώ τον μήνα στον ΕΦΚΑ όπου πατώντας ένα κουμπί θα ‘καθάριζαν’ όλες τις εκκρεμείς συντάξεις του Οργανισμού από την στιγμή όπου και σήμερα ακόμη για να απονεμηθεί μια σύνταξη απαιτεί τουλάχιστον χρόνο πολύ μεγαλύτερο των δέκα οκτώ μηνών τουλάχιστον.

Επανερχόμενος στα απασχολούντα το Μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά τον κύριο Μητσοτάκη ο οποίος ‘κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα’ λειτουργών τόσο ως κυματοθραύστης της δυσαρέσκειας του λαού από την μια πλευρά από δε την άλλη έχει να αντιμετωπίσει και τις ‘ιδέες’ που προτείνουν πρωτοκλασάτα του στελέχη ασκώντας εμμέσως πίεση υπό την μορφή υποδείξεων προς αυτόν ωθώντας τον να προβεί σε εκλογές όσο το δυνατόν ενωρίτερα επερχομένου μάλιστα ενός αβεβαίου καλοκαιριού τόσον όσον αφορά στη ‘συμπεριφορά’ του κορωνοϊού καθώς και στις περιορισμένες αφίξεις τουριστών από Βαλκανικές, Βαλτικές χώρες, Ρουμανία, και Ρωσία λόγω του συνεχιζομένου  πολέμου στην Ουκρανία, με τις εισηγήσεις (των στελεχών του) ότι ‘όσο ενωρίτερα προκηρυχθούν εκλογές, τόσο καλύτερα γιατί κάθε μήνας που περνά όλο και στενεύει το άνοιγμα της μέγγενης’.

Και εάν ο κύριος Μητσοτάκης στην Ελλάδα αμφιταλαντεύεται μεταξύ εκλογών ή προσδοκεί αναγέννηση των οικονομικών με αποτέλεσμα την άρση όλων αυτών των αδικιών απέναντι σε έναν λαό που βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης προσδοκώντας άρση όλων αυτών των αδικιών, κάτι που βρίσκεται πάρα πολύ μακριά, ένα είναι βέβαιο και ο λαός το γνωρίζει πάρα πολύ καλά: Οι υποσχέσεις περί εγκατάστασης των εργολάβων και οι δοκιμαστικές σεισμικές έρευνες από το 2023 τόσο δυτικά της Κρήτης όσο και στο Ιόνιο είναι άπιαστο όνειρο κάτι το οποίο κατά βάθος γνωρίζει πολύ καλά ο κύριος Μητσοτάκης, αλλά οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτα και με άνεση εκστομούνται. Και ποία η σχέση -σύγκριση των εν Ελλάδι πραγμάτων με τα της Γαλλίας επικρατούντα ως εν αρχή ετέθη, κάλλιστα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος. Δεν θα μακρηγορήσω ούτε επαίνους θα επιδώσω, ούτε διθυράμβους και λόγια που να μην έχουν αγκάθια είμαι προτιθέμενος να εκφωνήσω (δεν είμαι ειδήμων περί αυτά, ούτε ανάγκη το έχουν εξ άλλου), απλά και μόνο και εν συντομία θα προσπαθήσω να εξηγήσω ποίο είναι εκείνο το στοιχείο το οποίο εξ αρχής της γνωριμίας τους αλλά πολύ περισσότερο από το 2017έως και σήμερα κρατεί τόσο ζεστή, ένθερμη και ζώσα τη σχέση τους μεταξύ του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και της σύζυγό του Μπριζίτ βαδίζουν όχι απλά έναν δρόμο αλληλοκατανόησης και ταυτοσήμων απόψεων αλλά ό, τι σχέση έχει με τις αποφάσεις του Μακρόν και τούτες διαχεόμενες ως πολιτική προς τον Γαλλικό λαό τούτο φέρει σε πολλές περιπτώσεις την έγκριση και των δύο, αρκετές δε είναι οι φορές όπου ο Μακρόν αν και έχει λάβει τις αποφάσεις του οι οποίες ευρίσκονται στο τελικό στάδιο εφαρμογής τους, είναι ικανός να τις αλλάξει μονομιάς από τη στιγμή που θα μιλήσει μαζί της και θα συνταχθεί με τις θέσεις της. Αυτή η αμοιβαία εμπιστοσύνη, οι τρυφερές τους και ειλικρινείς σχέσεις αλλά και ρομαντικές συνάμα κάτι το οποίο φωτογραφίζεται στα πρόσωπα και των δύο είναι μερικά από τα στοιχεία της κινητήριάς τους δύναμης. Ένας έρωτας που κρατά από τα μαθητικά χρόνια του Μακρόν όταν ήταν 15 ετών και η Μπριζίτ καθηγήτριά του. Παρά την διαφορά ηλικίας των – ο Μακρόν 44, η Μπριζίτ 69 γεννηθείσα την 13η Απριλίου, Κριός – καμαρώνοντάς τους κάποιος είτε όταν κρατούνται από το χέρι στην βόλτα τους έξω στην πόλη είτε στην θάλασσα πλάι, πολύ δε περισσότερο όταν ο καθένας ευρίσκεται απομονωμένος στο γραφείο του εργαζόμενος για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη χώρα τους για την καλυτέρευση της καθημερινότητας των Γάλλων πολιτών τους, ανυπόμονος και μη βλέποντας την ώρα να περάσει για να την δει, αν και βρίσκεται στον επάνω από αυτόν όροφο και να την αγγίξει τις περισσότερες φορές δηλώνει ο Μακρόν, όπως εκτενέστατα αναφέρει στο βιβλίο της το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2021 με τίτλο: Tant Qu’on est Tous Les Deux (Αρκεί να είμαστε οι δυο μας) η δημοσιογράφος Gael Tehakaloff η οποία επί χρόνια ήταν στενή φίλη του ζευγαριού και πολύ πριν γίνει πρόεδρος ο Μακρόν μπαινοβγαίνοντας στο σπίτι τους. Η συγγραφέας χαρακτηρίζει τις σχέσεις τους όχι απλά τρυφερές και επιφανειακές, σε εγκεφαλική εξάρτηση τις αποδίδει. Εξ άλλου δεν έχουν τίποτα να κρύψουν από τον έρωτά τους είτε φωτογραφιζόμενοι αγκαλιά να εισέρχονται στο Μέγαρο των Ιλυσίων είτε ο Μακρόν να της φιλά το χέρι με πάθος, απλότητα και δοδικότητα. Πιασμένοι χέρι-χέρι πήγαν να ψηφίσουν και στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών της 10 Απριλίου 2022, ξανά πιασμένοι χέρι-χέρι θα πάνε να ψηφίσουν και στις 24 Απριλίου και τούτο όχι επειδή το επιβάλει κάποιο πρωτόκολλο ή δήθεν ότι θέλουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, είναι γιατί έτσι νοιώθουν, έτσι ζουν, έτσι κινούνται και μεγαλουργούν. Τόσο απλά, τόσο συγχρονισμένα και ανεπιτήδευτα, επειδή δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, επειδή είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. 

Και θα φθάσει κάποια στιγμή – είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του λαού μας, είναι η ράτσα μας τέτοια – κατά την οποία ο Έλληνας πολίτης ξανά θα βρεθεί παραπλανημένος από την κυβέρνησή του – όποια κι αν είναι αυτή τότε– όπου η δικαιολογία αναβολής των γεωτρήσεων πόσω δε μάλλον των εξορύξεων θα είναι του τύπου: ‘ναι, δεν προέβημεν σε αυτές ακόμα  γιατί η Ελλάδα όπως γνωρίζετε είναι δωδεκάμηνης διάρκειας τουριστικός προορισμός και… πού τώρα να ταράζουμε τα νερά, αφενός μεν του ότι υπάρχει κίνδυνος να  βγει το πετρέλαιο στην επιφάνεια, να δημιουργηθούν κηλίδες, να θανατωθούν τα ψάρια μας, μας ‘αποχαιρετήσουν’ και οι τουρίστες…’, οι δε Γάλλοι άλματα θα έχουν διανύσει εμπρός, ο λαός τους θα ευημερεί κι εμείς – ίσως – να κυνηγούμε τους εθνικιστές Τούρκους (και όχι τον Ερντογάν) σε μερικά από τα 152 νησιά ισχυριζόμενοι σήμερα ότι: ‘Δεν λέμε ότι 152 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες είναι Τουρκικά, απλά δεν είναι Ελληνικά’. Τόσο απλά, τόσο ξεδιάντροπα, τόσο κυνικά οι γείτονες, είτε εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης ευρίσκονται είτε εκτός. Η μοίρα τούτου του τόπου είναι προδιαγεγραμμένη άραγε ή τα τελευταία τριάντα με σαράντα χρόνια ξεμείναμε από ηγέτες;