Οι μέτοχοι στις τράπεζες που πτώχευσαν πήραν εν γνώση τους ρίσκο και θα χάσουν τα λεφτά τους. Θα γίνει απόλυση των κακών διοικήσεων και θα υπάρξει προστασία των καταθετών από το συνεγγυητικό κεφάλαιο των τραπεζών(και όχι από δημόσιο χρήμα).

Ο αμερικανός πρόεδρος ξεδίπλωσε την αλυσίδα της εκκαθάρισης μετά την πτώχευση των δυο τραπεζών. Ο καπιταλισμός είναι ροές κέρδους/ζημίας και ο Biden περιγράφει το αυτονόητο μηχανικό δεδομένο αυτό των ροών με το οποίο ζει και αναπαράγεται το σύστημα. Με άμεση διάχυση οφέλους και απώλειας, μετατοπίζοντας έτσι τα όρια του, διατηρώντας εσωτερικά και εξωτερικά την χωροχρονική δυναμική του κεφαλαίου. Η κοινωνικοποίηση της ζημίας αναβάλλεται για το μέλλον.

Η σημειολογία του διαγγέλματος είναι ισχυρή : “Americans can have confidence that the banking system is safe. Your deposits will be there when you need them”.  Η εξουσία δηλαδή διαβεβαιώνει τα υποκείμενα ότι υπάρχει ασφάλεια.  Ότι αυτή η τραπεζική κρίση δεν πρέπει να περάσει στην οικονομία. Όχι γιατί αυτή θωρακίστηκε με εποπτικούς και παρεμβατικούς μηχανισμούς αλλά γιατί ως καπιταλιστική οικονομία μετατοπίζει το εσωτερικό όριο απόφραξης των εγγενών αδυναμιών του συστήματος.

Μετά την κρίση του 2008 το κράτος στις ΗΠΑ προστατεύει ανελλιπώς τις ροές του κεφαλαίου καναλιζάροντας τις συνεχείς εκδόσεις χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες. Το έκανε πάντα. Αλλά ακόμα και μέσα στην πανδημία κατάφερε με την ισχύ του εκτυπωτή της Fed να δομήσει μια προσομοίωση της κρίσης αναδιάρθρωσης.

Μπορεί οι ανισότητες, η ανεργία, οι στρεβλώσεις, ο πληθωρισμός, να επιμένουν έντονα, επιμένει όμως και το σύστημα. Επιμένει να ζει με τους σπασμούς του. Να προσποιείται ότι αυτοδιορθώνεται και αυτορυθμίζεται. Να μην ξεψυχά.

Όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι ουσιαστικά πάσχει από χρόνιο αυτοάνοσο, τόσο θα παίρνουμε εμείς φάρμακα και αυτό θα ζεί…