Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Ο πίνακας του άρθρου είναι έργου του αμερικανού καλλιτέχνη Brent Heighton

“-Μαμά, γιατί αυτή η κυρία έχει τόσο άσχημες φτέρνες;”, ρώτησε το παιδάκι την μαμά του στην παραλία, όταν πρόσεξε τις φτέρνες μιας μεσόκοπης γυναίκας που ήταν σκασμένες, με ρωγμές και πολύ ταλαιπωρημένες. Απωθητικές πολύ. 

“-Δεν τις περιποιείται αγόρι μου” , απάντησε η μητέρα. 

Στην εποχή που τα μπότοξ και οι υαλουρονικού τύπου επεμβάσεις έχουν μεταμορφώσει τις γυναίκες σε μάσκες ανέκφραστες και ομοιόμορφες, παρόμοιες μεταξύ τους αφαιρώντας την ιδιότητα των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε προσώπου, προφανώς η τέτοιου τύπου παρεμβατική περιποίηση είναι εκτός ορίων και εκτός πλαισίου του Αγίου Πνεύματος, όμως, το σώμα μας χρειάζεται φροντίδα και περιποίηση, για αυτόν ακριβώς τον λόγο: επειδή είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος. Οφείλουμε να το έχουμε υγιές, καθαρό, περιποιημένο, εκτός και εντός. Τα εκτός είναι γνωστά. Το εντός απαντάται με το απολυτίκιο της Μεγάλης εβδομάδας “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται …”

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, προστασίαις τῶν ἀσωμάτων, σῶσον ἡμᾶς.»

Και μακάριος ο δούλος που θα τον βρει – ο Χριστός – έτοιμο. Και ανάξιος αν τον βρει τεμπέλη και απροετοίμαστο, γιατί θα καταταχθεί στον θάνατο και εκτός ουράνιας βασίλείας.

Και τι μας ενδιαφέρει η ουράνια βασιλεία; Εδώ και τώρα η ζωή, ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αποκτήσουμε τώρα. Σωστό και αυτό, αλλά πολύ πεζό, πολύ ισοπεδωτικό, πολύ σκληρό. Πολύ έξω από την ομορφιά της ζωής που θέλει να έχει χαρά και γαλήνη.

Η προεκλογική περίοδος – δεν τα παρακολουθώ, ωστόσο λαμβάνω ενημερώσεις σχεδόν από κάθε κόμμα – έχει κάποιες ωραίες και ελπιδοφόρες βουλευτικές συμμετοχές, έχει τις γνωστές μετακινήσεις κάθε καρυδιάς καρύδι από τους πράσινους στους μπλε, τους μπλε στους πράσινους, τους πράσινους στους κόκκινους, τους κόκκινους στους μπλε κ.ο.κ. [ τυχάρπαστων, τυχοδιωκτών, βλαμμένων, προδομένων, απελπισμένων], έχει τις πουλημένες ραδιοφωνικές και ειδησεογραφικές φυλλάδες [τους χρήσιμους ηλίθιους] με μια γλώσσα που σέρνεται από το γλείψιμο σε αυτούς που τους γεμίζουν το πιατάκι τους με φαγητό και τους  αδειάζουν την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια και την Ελευθερία τους. Ωραιοποιούν τα λάθη, επενδύουν στην λήθη και “εκτελούν” ό,τι θα τους χαλάσει την ηρεμία [για αυτό πληρώνονται και αυτό κάνουν οι γνωστοί χρήσιμοι ηλίθιοι]. Τα γράφει άριστα ο Γιάννης Πανούσης στο άρθρο του που θα δημοσιευθεί αύριο Μεγάλη Τρίτη.  “Όλη η ζωή μας ένα μοιραίο λάθος; – εβδομάδα των Παθών και των λαθών-, του Γιάννη Πανούση”.

Και μέσα στην Εβδομάδα των Παθών του Ιησού και την αδιαμφισβήτητη Ανάσταση της φλόγας τους Αγίου Φωτός από τον Πανάγιο Τάφο, η πολιτική και κοινωνική ανάσταση δεν έρχεται αφού δεν τιμάμε τις ζωές μας και τα σώματά μας ως ναούς του Αγίου Πνεύματος. Κυρίως εντός, διότι αυτό ακολουθεί και το εκτός. Αν το εκτός μείνει μόνο στην εμφάνιση, πάλι μισοί θα νοιώσουμε. Τιμάμε το αρνάκι – τι έθιμο κι αυτό –  τιμάμε την μαγειρίτσα, τα τσουρέκια, τα γλέντια, με άφθονο κρασί αλλά επί της ουσίας, δεν τιμάμε την ύπαρξή μας δεδομένων των πολιτικών συνθηκών της χώρας μας.  Το χρήμα και η ύλη μας δεσμεύουν. Γιατί; Ας το απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του.

Βάσει αυτών – και μιλώντας προσωπικά – απέχω από κάθε κοινωνία που έχει θεό της το χρήμα, την ύλη, την μόστρα, την επίδειξη, την αλαζονεία, την ψευτοκουλτούρα, την αγένεια, την απρέπεια, την ακαλλιεργησία, την απαιδευσία, την αυθάδεια, την διαπλοκή, την δολοπλοκία, την φθορά των άλλων για ίδιον όφελος, την ανελευθερία. Γεννήθηκα Ελληνίδα και Ορθόδοξη και έμαθα από την οικογένειά μου, τις σπουδαίες φιλίες που έκανα στην εφηβεία μου, τους σπουδαίους δασκάλους μου να σέβομαι τον εαυτό μου και να τιμώ το σώμα μου και το πνεύμα μου. Δεν είχαν όλοι την ευλογία αυτή. Να μην ξεπουλιέμαι σε κανέναν και για κανένα λόγο. Και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Και βαθιά γαλήνη.

Καλή και ευλογημένη Ανάσταση, εκλεκτές και εκλεκτοί μας αναγνώστες.

Φέτος η Πόρτα μας γιορτάζει τα δέκα χρόνια της στο διαδικτυακό πέλαγος. Με το χέρι στην καρδιά δεν ήταν εύκολα για τους Πορταΐττες διότι κρατήσαμε ψηλά την σημαία της Ελευθερίας, Ελευθεροτυπίας, Αξιοπρέπειας, Θάρρους και Δύναμης Ψυχικής. Αλλά, τα καταφέραμε! Και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο!

Ευγνώμων στους αρθρογράφους Πορταΐττες και στους αναγνώστες μας.

ΥΓ:  Στο παρελθόν έχω αντιπαρατεθεί πολιτικά με μερικούς. Να μην φοβούνται! Δεν θα ξανά-ασχοληθώ μαζί τους. Χάρισμα στους ψηφοφόρους τους και στους πληρωμένους “εργάτες” τους. “Δώσαμε-δώσαμε” και όποιοι κατάλαβαν, κατάλαβαν. Η ζωή είναι γεμάτη ομορφιές και η δική μου – στον βαθμό που δύναμαι – επιθυμώ να απέχει της σκοτεινιάς.

10 Απριλίου 2023, Μεγάλη Δευτέρα