Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος, αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός

Επειδή σε τέτοια γεγονότα δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτός ο αστεϊσμός, θα εκφραστώ ευθέως για το πρόστιμο των 100 ευρώ για τους ανεμβολίαστους πολίτες της Ελλάδας 60+. 

Ο κύριος Μητσοτάκης  – μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη όπως λέει η παροιμία –  απλώς επιβεβαιώνει τον εαυτό του με τέτοιες αποφάσεις που στερούνται κυριολεκτικά της στοιχειώδους λογικής του πολιτικού και σεβασμού προς τον πολίτη για τον οποίο είναι υπεύθυνος ο πρωθυπουργός. Δίνει 150 ευρώ ως κίνητρο στους νέους, στερεί 100 ευρώ από τους 60 και πάνω για να σωθούν.

Θα μπορούσε να δώσει οικονομικό κίνητρο για άλλη μία φορά, αφού τελικά  ο κύριος Μητσοτάκης την ανθρώπινη ζωή μετρά με ευρώ. Αφού απέτυχε στην καμπάνια πειθούς υπέρ του εμβολιασμού, θα μπορούσε να “θεραπεύσει” τους φοβισμένους ή αρνητές με καθολικό αποκλεισμό από κάθε κοινωνική δραστηριότητα, ακόμη και τον απεριόριστο περίπατο άνευ κωδικού λ.χ. υπ’αριθ. 6. Κάθε αποκλεισμό από τα φαρμακεία και τα σούπερ μάρκετ εξαναγκάζοντάς τους να πληρώνουν delivery για την αγορά τροφίμων ή φαρμάκων. Να προσλάβει εκτάκτως προσωπικό ώστε να κάνει ελέγχους στους δρόμους, αν δεν θέλει να επιβαρύνει τους αστυνομικούς, και εκεί να δίνει γενναιόδωρα πρόστιμα. Όχι των 100, των 1000 ευρώ. Να μην κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι δεν κινδυνεύουν μόνο οι προχωρημένης ηλικίας άνθρωποι, μα και τα παιδιά που δεν έχουν χτίσει ακόμη ανοσοποιητικό, καθώς η μόλυνση από κορονοΐό ενδέχεται να αφήσει ισόβια μπόλικα κουσούρια στον οργανισμό. Σε καμμία περίπτωση ΔΕΝ έπρεπε να ανακοινώσει ένα απολύτως προσβλητικό μέτρο τόσο απέναντι στους πολίτες –  εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους – όσο και προς τον εαυτό του. Αλλά, είπαμε, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει πολλούς ή λίγους για πολύ ή για λίγο. Και αν η απόφαση είναι των συμβούλων του, έχει πολλαπλάσια ευθύνη ο κ. Μητσοτάκης. Διότι δεν υπάρχουν παράλογα αίτημα ή προτάσεις, αλλά παράλογες εγκρίσεις.

Μα είναι το μόνο, μέγα λάθος, που έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κουστωδία του; Εδώ έναν ολόκληρο χρόνο γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση με τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς. Ποιος θα του ή τους πει ότι η Επανάσταση ήταν Μοραΐτική, γιατί από εκεί ξεκίνησε και της πήρε άλλα 100 χρόνια τουλάχιστον για να ελευθερώσει την Ελλάδα, όπως σήμερα γνωρίζουμε; Για ποια ελληνική Επανάσταση μιλάμε, επομένως; Αυτό, όμως, είναι ένα τεράστιο θέμα που θα το αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο. Θα προτρέψω, ωστόσο, εκλεκτές και εκλεκτοί αναγνώστες, να ακούσετε πώς τα έχει τραγουδήσει η Σοφία Βέμπο. Κυρίως για να αντιληφθούμε τόσο την δική μας πλάνη, όσο και την έλλειψη επιστημονικής γνώσης των αρμόδιων που ορίζονται με κυβερνητικές αποφάσεις. Πώς το έλεγε η διαφήμιση; Ο καθείς στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες.

Καλά Χριστούγεννα με θαλπωρή και χαρά οικογενειακή και κοινωνική, εκλεκτές και εκλεκτοί. Και με εμβολιασμένους. Αν δεν καταλάβουμε ότι η ψαλίδα των θλιβερών περιστατικών έχει ανοίξει επικίνδυνα και για τους νέους ανθρώπους, πόσω μάλλον για τα παιδιά που έχουν αδιαμόρφωτο ή ανίσχυρο, άχτιστο ανοσοποιητικό λόγω ηλικίας, το μέλλον μας θα ενισχύσει την αβεβαιότητά μας.

1.12.2021

Ένα τραγούδι θα σας πω για τον λεβέντη,
τον ασπρομάλλη μου το γέρο τον Μοριά
και βάλτε αδέρφια μου για να στηθεί το γλέντι
Τριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά.

Στήσε χορό ξενητεμένε Μοραΐτη,
απόψε ας παίξουνε λαγούτα και βιολιά
και πες πως γύρισες στο πατρικό σου σπίτι
και πως σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί
και σεις κοπέλες γεια σας,
τη λευτεριά η Ελλάδα μας
χρωστάει στη λεβεντιά σας.

Τώρα που αίμα αδερφικό το χώμα ιδρώνει
κι η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνά,
έβγα απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνη
κι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες ξανά.

Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να ξαναζήσουν
και στου Ταΰγετου την πιο ψηλή κορφή,
των πρόγονών μας οι σκιές χορό να στήσουν
και να τους λέει τ’ αγέρι ετούτη τη στροφή.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί
και σεις κοπέλες γεια σας,
τη λευτεριά η Ελλάδα μας
χρωστάει στη λεβεντιά σας.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοί,
που η μάνα αν δε σας γέννα,
ούτ’ Άγια Λαύρα θα `χαμε, ουτέ Εικοσιένα.

Τα σύνορα του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830 και 1832)-Βιβλίο μαθητή ΣΤ’Δημοτικού