Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology

ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΒ,ΣΕΤΕ. Αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνουν τα ακρωνύμια( όπως ΕΕΤ, ΟΤΟΕ, ΑΔΕΔΥ, κ.α)

Και όμως: σε αυτά μέσα είναι κρυμμένη η ταξική διαίρεση, οι μεγάλες ανισότητες. Εδώ μέσα( όχι μόνο στα μηδενικά των καταθέσεων) κρύβονται οι λίγοι και οι πολλοί, οι έχοντες και οι μη έχοντες.

Ανάμεσα σε αυτά τα ακρωνύμια των φορέων με το σοσιαλιστικό νοηματικό ένδυμα «κοινωνικοί εταίροι», υπογράφονται κάθε χρόνο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Οι μισθοί, τα ωράρια, τα δικαιώματα, οι υποχρεώσεις για εργαζομένους και για μικρή-μεγάλη εργοδοσία.

Οι προλετάριοι και το μικρό ή μεγάλο κεφάλαιο, εκπροσωπούνται λοιπόν από αυτές τις ενώσεις (σημ: με τους πρώτους να είναι αμφίβολο αν ξέρουν ότι είναι τέτοιοι, και αμφίβολο το πόσοι ακριβώς εξ αυτών ξέρουν ότι εκπροσωπούνται από έναν θεσμικό φορέα). Τα δε πεπραγμένα του ελληνικού συνδικαλισμού, με ιστορικά δεδομένα και στρεβλώσεις, δεν είναι της παρούσης.

Και ενω λοιπόν υποτίθεται ότι αυτοί οι εταίροι πρέπει να διαπραγματεύονται ελεύθερα και να ενσωματώνουν στις προσδοκίες τους τα δεδομένα κάθε φορά της εθνικής αλλά και διεθνούς οικονομίας (πληθωρισμός, πόλεμος, κέρδη, ζημίες, κόστη, κ.α), για να βρουν «δίκαιες τιμές ισορροπίας» στην εργασία , το κράτος έρχεται και καθορίζει ως κοινωνικός επιδιαιτητής και εγγυητής, το κατώτατο όριο αποδοχών.

Για φέτος λοιπόν, λόγω της κακής συγκυρίας, η κυβέρνηση σκοπεύει να κλείσει κάπως την ψαλίδα εργασίας-αμοιβής, και η διαφορά εργοδοτών-εργαζομένων θα είναι μάλλον περί τα 48 ευρώ για τους χαμηλόμισθους (703 λένε ότι θα πάει ο κατώτατος, 751 ζητάει η ΓΣΕΕ).

Ναι, αλλά για μισό λεπτό. Αυτό το κενό των 48 ευρώ ξέρουμε ακριβώς γιατί δεν καλύπτεται στις διαπραγματεύσεις; Τι ακριβώς διαταράσσεται και τι κινδυνεύει ακριβώς, αν (ο μη γένοιτο) καλυπτότανε; Έχουμε κάποια μελέτη και προβλέψεις πόσα λουκέτα και πόσοι άνεργοι θα προκύψουν αν πάει ο μισθός στα 751 ή και λίγο πιο πάνω;

Επίσης, πως γίνεται να «συμφωνεί» σχεδόν πάντα  η ποσοστιαία αύξηση που θεσπίζει η κυβέρνηση στον μισθό με αυτήν που προτείνουν και αποδέχονται ως «ανεκτή», ο ΣΕΒ, ο ΣΕΤΕ (υποθέτω και άλλοι εργοδότες, πχ. η Ένωση Τραπεζών);

Πάρτε ανάσα. Έκτακτες συνθήκες, πόλεμος, ενεργειακή κρίση, αυξημένα κόστη πρώτων υλών και παραγωγής, φόροι, μειωμένα κέρδη και αυξημένες ζημίες. Αυτά λένε τα βιβλία της οικονομικής θεωρίας. Σε απλά ελληνικά: όταν δεν βγαίνει ένα μαγαζί, δεν μπορεί να πληρώσει καλούς μισθούς.

Τι δεν λένε όμως τα ορθόδοξα βιβλία μας; Δεν λένε φυσικά ποια είναι ακριβώς εκείνα τα μαγαζιά που δεν βγαίνουν ! Τα μεγάλα με πολύ προσωπικό και με τζίρους εκατομμυρίων ή τα μικρομεσαία που έχουν 3-4 υπαλλήλους;

Α, και κάτι άλλο θυμάμαι ότι δεν λένε εκείνα τα ρημάδια τα βιβλία : αν πχ. καλύπτονταν τελικά αυτά τα 48 ευρώ (από το κράτος, με έκτακτη φορολόγηση υπερκερδών των μεγάλων ολιγοπωλίων της ενέργειας, καλή ώρα) μήπως κάθε μήνα θα κάλυπταν για τον φουκαρά τον χαμηλόμισθο την δόση του δανείου, ή το κινητό, ή το Ίντερνετ, ή ένα γεύμα στο εστιατόριο (που κοντεύει να κλείσει και αυτό) ; Λέω, μήπως..

ΥΓ: Πάντως ο περίφημος «δημοσιονομικός χώρος» και οι «αντοχές της οικονομίας» διδάσκονται πάντως. Ο τίτλος του μαθήματος όμως είναι λάθος («δημόσια οικονομικά»). Ο σωστός είναι «δικτατορία της αγοράς»…