Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Τα ζηλευτά προνόμια
ζητούν την πληρωμή τους

Δ.Πιστικός, Ενδυμίων

1. Αναρωτιέμαι πως “ψημένοι” κι έμπειροι πολιτικοί άλλων χώρων εμπιστεύθηκαν είτε τους μηχανισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, είτε την Αυλή του Προέδρου, είτε την αιώνια[;] πίστη των πρώην οπαδών τους και κατέβηκαν στις βουλευτικές εκλογές με ροζαλί καπέλο.

Αναρωτιέμαι για το πόσο εξεπλάγησαν όταν πληροφορήθηκαν ότι οι πρώην ΝΔ κι ΑΝΕΛ βούλιαξαν, κάποιοι πρασινολαχανί πρώην ΠΑΣΟΚ εξαφανίστηκαν και οι προθυμογεφυροποιοί εξαϋλώθηκαν. Θα μου πείτε ότι ορισμένοι διεσώθησαν. Πρόκειται για δειγματοληπτική απόκλιση, για στατιστικό λάθος το οποίο θα διορθωθεί στην επόμενη κίνηση της μπίλιας.

Το ερώτημα όμως παραμένει .

Υπάρχουν άραγε τόσο αφελείς υποψήφιοι που έδωσαν βάση σε υποσχέσεις των “όψιμων συντρόφων τους” [sic] και προχώρησαν στο απονενοημένο βήμα της πολιτικής τους απαξίωσης; Διότι, ως γνωστόν, το να χάνεις στις εκλογικές αναμετρήσεις είναι κάτι το αναμενόμενο κι εντός της λογικής του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Το να πηδάς όμως από κόμμα σε κόμμα και στο τέλος να πηδάς στο κενό μάλλον αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία [τουλάχιστον στην έκταση που συνέβη].

2. Υπάρχουν όμως κι άλλα “κοροϊδάκια”.  Εκείνοι που εξέπεμπαν μίσος από την ΕΡΤ και τα Κοινωνικά δίκτυα των τρολ, μολύνοντας το πολιτικό κλίμα κι αμαυρώνοντας την ηθική αθώων πολιτών και οι οποίοι πιστεύανε ότι θα βρίσκονταν πάντοτε στο απυρόβλητο. Νομίζω ότι αρκετοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι θα είναι οι πρώτοι που θα “εξοστρακιστούν” κι εν είδει αποδιοπομπαίων τράγων θα ριχτούν στο λάκκο της “αυτοκάθαρσης” [;].
Η απορία παραμένει.

Έμπειροι δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες επιστήμονες [κυρίως Πανεπιστημιακοί] πώς είχαν πιστέψει ότι μπορεί κανείς να λέει και να γράφει τα πάντα για τους πάντες [εκτός βεβαίως των κρυμμένων εντολέων τους] και στο τέλος να μένει ατιμώρητος;

Ηθικό συμπέρασμα: η δημόσια δράση και ο δημόσιος λόγος απαιτούν μέτρο. Οι εχθροί του μέτρου [που είναι και μέτρο της Δημοκρατίας] στο τέλος πληρώνουν και την πολιτική αμετροφαγία και τη ρητορική αμετροέπεια, καθώς διάφοροι, περισσότερο πονηροί, τους πιάνουν “κώτσους”.

ΥΓ.: Όσον αφορά στους Δημαρίτες όλων των εκδοχών, το ταχύτερο που θα συνειδητοποιήσουν πόσο προσβάλλουν την ιστορία της ανανεωτικής αριστεράς με τον αλληλοσπαραγμό και τις άμετρες φιλοδοξίες των αρχηγίσκων, το καλύτερο για την υστεροφημία τους [αφού έτσι κι αλλιώς το παιχνίδι έχει χαθεί] .

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr