Ο Γιώργος Αρκουλής είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. 

Τι κι’ αν έκανε παγωνιά στο Λεκανοπέδιο χθες Κυριακή πρωϊ, με την βροχή που έπεφτε όλη τη νύχτα να καραδοκεί  πάλι, μέσα μέσα από  μολυβένια σύννεφα. Στο πρακτορείο της γειτονιάς μου, δεν υπήρχε άδειο κάθισμα. Τόσο ασφυκτικά γεμάτο το προποτζίδικο δεν το είχα ξαναδεί τις τελευταίες χειμωνιάτικες βδομάδες, με κόσμο κάθε ηλικίας να «μελετά» εφημερίδες τζόγου, να παρακολουθεί από τα καλωδιακά κανάλια ιπποδρομίες, σκυλοδρομίες, κίνο και κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα της Απω Ανατολής που γινόταν εκείνη την ώρα. Στον πάγκο για επικύρωση κουπονιών και…κατάθεση χρημάτων, ουρά. Μια δυο κυρίες μεσαίας ηλικίας, πλησίαζαν με δελτία λόττο και τζόκερ στα χέρια. Κι’ από διάθεση; Μέσα στην καλή χαρά άπαντες, λες και ήταν σίγουροι πως θα έπιαναν την θεά τύχη από τα μαλλιά !

Θυμήθηκα τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του ΠαΣοΚ, που ο Ανδρέας είχε ορίσει έναν πανέξυπνο νεαρό από το Αιγάλεω, ως υφυπουργό των σπορ, επειδή ως επικεφαλής των προεκλογικών συγκεντρώσεων του κόμματος (μαζί με τον καλλιτέχνη του φακού και της τηλεσκηνοθεσίας Τάσο Μπιρσιμ-ιτζόγλου), πετύχαινε να γεμίζει τις πλατείες με πολύ κόσμο, είτε επρόκειτο για οπαδούς του «πράσινου ήλιου», είτε για περίεργους ή χασομέρηδες…

Ο Κουλούρης, λοιπόν, σκεπτόμενος πονηρά ώστε να κερδίσει παράσημα στην κομματική του καριέρα, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τον οπλισμό που διέθετε. Και αυτός δεν ήταν άλλος από τα παιχνίδια του ΟΠΑΠ και τα κρατικά λαχεία. Δηλαδή ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει σε μαζική «αφαίμαξη» των Ελλήνων μέσω του τζόγου, και με την  άπλετη διαφήμιση πρόσφερε την ελπίδα «στο πιάτο» του κάθε ανύποπτου φουκαρά. Κι’ όταν λέω φουκαρά κάποιον, εννοώ ότι θα προσπαθούσε (παρασυρόμενός από τον θόρυβο) μέσω των τυχερών παιγνίων, να προσθέσει τίποτα φράγκα στο ρημαγμένο πορτοφόλι του…

‘Ετσι, η φάμπρικα του Κίμωνα είχε φτάσει στο σημείο μετά από αλλεπάλληλα τζακ ποτ στο δεκατριάρι του ΠροΠο, να δημιουργηθεί ένα τεράστιο ποσό το οποίο διαφημίστηκε εντυπωσιακά από τηλεόραση ραδιόφωνο και εφημερίδες. Το κοινό τσίμπησε, πόνταρε «τα ρέστα του», και -επί τέλους- μια μαυροφορεμένη γερόντισσα που την παρουσίασαν στην αίθουσα τελετών του ΟΠΑΠ, με μαύρα γυαλιά  και «κλειστό στόμα» είχε αναδειχτεί η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κερδισμένη του δελτίου της Κυριακής! Πολλά τα εκατομμύρια, και επίσης πολύ μεγάλη η υποψία και η αμφισβήτηση για την γνησιότητα της κερδισμένης στήλης, αλλά τότε -όπως και τώρα- τα ΜΜΕ βοήθησαν ώστε το θέμα να παραμεριστεί, ούτε έρευνα έγινε ούτε συνεντεύξεις της τυχερής γραίας δόθηκαν, το νερό ξαναμπήκε στ’ αυλάκι με το κοινό να έχει αυγατίσει, αυξάνοντας παράλληλα και την προμήθεια του κράτους (γκανιότα λέγεται ή και βιδάνιο στην πιάτσα του τζόγου) και ο Κουλούρης να θεωρείται σχεδόν ο κορυφαίος στο υπουργικό συμβούλιο, μολονότι δεν ήταν διανοούμενος…

Επανέρχομαι στο ξεκίνημα του σημειώματος για να προσθέσω με λύπη ότι στα πρακτορεία στοιχημάτων ο κόσμος αναστενάζει. Ποιος κόσμος θα μου πείτε; Αυτός που δεν τα βγάζει πέρα με τον πενιχρό μισθό, ή με την κουτσουρεμένη σύνταξη ο απόμαχος της ζωής, αυτός που διάφοροι «κατρούγκαλοι» και «ευκλείδηδες» του έδωσαν την χαριστική βολή, μετά την «δεξιά εισβολή». 

‘Αδικο δεν είναι;

Ποιους δεν θα δείτε ποτέ στους «οίκους αναζήτησης τύχης»; Μα, τους πλούσιους και τους αυτάρκεις. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη να κυνηγήσουν την τεράστια απόδοση  που έφερε το «διπλό» του «Αλμυρού» Γαζίου Κρήτης, εκτός έδρας με το φαβορί (και αήττητο) Εθνικό Πειραιώς… 

ΥΓ: Ο εν λόγω αγώνας μόνο από σύμπτωση δεν αναφέρεται…