Σε ταινίες γουέστερν ο σπουδαιότερος (κατά την γνώμη μου) ηθοποιός του 20ού αιώνα Μάρλον Μπράντο, αν δεν με απατά η μνήμη πρωταγωνίστησε μόλις δύο φορές. Στους «Φυγάδες του Μιζούρι του Αρθουρ Πεν, με τον Τζακ Νίκολσον αλλά και πριν –το 1961- στο εμβληματικό «One – Eyed Jacks», που προβλήθηκε στη χώρα μας με τον τίτλο «Η εκδίκηση είναι δική μου», σε σκηνοθεσία του ίδιου του Μπράντο. Σε αυτή την σπουδαία ταινία, συμπρωταγωνιστής ήταν ο Κάρλ Μάλντεν, φιγούρα χαρακτηριστική με την σπασμένη μύτη και το σκληρό παίξιμο, που καθήλωναν τον θεατή…

Ξέρετε γιατί θυμήθηκα  Μπράντο και Μάλντεν; Επειδή σαν σήμερα πρώτη μέρα του Ιούλη, άφησαν και οι δύο τον μάταιο κόσμο, ο πρώτος το 2004 σε ηλικία 80 ετών και ο δεύτερος, σε βαθύ γήρας (97) το 2009. Είχε γεννηθεί δεκαπέντε χρόνια πριν τον χαρισματικό «Νονό», αλλά και εραστή στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» και βέβαια «Τέρι Μαλόϊ» στο «Λιμάνι της αγωνίας», με συμπρωταγωνιστή πάλι τον Κάρλ Μάλντεν. Να με συμπαθάτε, αλλά ηθοποιοί αυτού του βεληνεκούς σήμερα δεν υπάρχουν στον γαλαξία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ισως ο Ντανιέλ Ντέϊ Λιούϊς μπορεί να θεωρηθεί «ισοϋψής» σε ταλέντο του Μπράντο, αν και έχει σταματήσει την καριέρα του με τον φόβο πως δεν θα μπορούσε να βρει σενάρια και προϋποθέσεις που θα τον διατηρούσαν στην κορυφή.