Ρώτησα σε ανύποπτο χρόνο τον φίλο Σάμη Γαβριηλίδη «γιατί δεν μετέχει με περίπτερο στην γιορτή  του Ζαππείου και γενικά στα φεστιβάλ για το βιβλίο» (που συχνά σκέφτεσαι: ένας Θεός να τα κάνει ‘φεστιβάλ’). Ο επιτυχημένος εκδότης της οδού Αγίας Ειρήνης με τα προσεγμένα βιβλία, σχεδόν έβαλε τα γέλια και πριν κόψει τη συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα μου είπε: «Τι να πάω να κάνω σε μια εκδήλωση που θυμίζει εμποροπανήγυρη»; Δεν ξέρω αν ο πιστός των ‘Εκδόσεων Γαβριηλίδη’ Πέτρος Μάρκαρης, ένας από τους πλέον εμπορικούς σύγχρονους συγγραφείς θα συμφωνούσε μαζί του, όμως είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος  ποτέ δεν θα έσπευδε στο Ζάππειο να υπογράψει βιβλία του σε πελάτες αστυνομικής λογοτεχνίας ή να κάνει δημόσιες σχέσεις. Το σίγουρο είναι ότι προτιμά να το κάνει από το κάθισμά του πάνω στο  τραπεζάκι με τα χαρτιά και τα μολύβια του, όπου καθημερινά παρατηρεί από το τζάμι του αγαπημένου του βιβλιοπωλείου  τους περαστικούς αλλά και όσους μπαίνουν μέσα για καφέ και ανάγνωση…

Στο μεταξύ, αυτό που εντυπωσιάζει πολύ –ενόψει του φετινού φεστιβάλ βιβλίου -που άνοιξε τις πύλες του για το κοινό και θα διαρκέσει ως τις 16 Σεπτεμβρίου- είναι ο υπερβολικός συνωστισμός φορέων και βαρύγδουπων ‘κολαούζων’, οι οποίοι ξαφνικά θέλησαν να δείξουν την αγάπη τους στο βιβλίο και την βιβλιοπαραγωγή. Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός της συνεργασίας της ΕΡΤ ΑΕ, του Εθνικού Θεάτρου, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του Θεάτρου Καρόλου Κουν και του…Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού Δικτύου; Προφανώς αυτή η ‘συνεργασία’ προκύπτει ένεκα συμφέροντος, αφού είναι μόδα οι θεατρικές επιχειρήσεις να πουλάνε (μάλλον σε αλμυρή τιμή) τα προγράμματα των παραγωγών ιστορικών τους παραστάσεων.  Από την άλλη, αφεντικά της διοργάνωσης φέρονται πάλι ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (στην ουσία αν εξαιρέσουμε τρεις-τέσσερις, οι πλειοψηφία  δεν είναι παρά χαρτέμποροι…) και ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού (σημ: δεν λείπει ποτέ!) και Νεολαίας του Δήμου της Αθήνας.

Και επειδή η διοργάνωση φαίνεται ότι είχε ανάγκη από την αιγίδα και άλλων φορέων, ιδού το ΥΠΠΟ, ο Δήμος της Αθήνας και το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού στην ουρά… Πιστεύω πως αν όλοι αυτοί οι ευγενικοί φορείς που αγκαλιάζουν από απόψε το βιβλίο θελήσουν να αγοράσουν μερικά τεύχη, οι συγγραφείς (δηλαδή οι παρίες της ιστορίας) θα ένοιωθαν ευτυχείς. Θέλω να καταθέσω ότι αγαπώ το βιβλίο, θαυμάζω τους συγγραφείς (ακόμη και τους μέτριους, αφού πιστεύω πως όταν γράφουν προσπαθούν να βάλουν στο χαρτί ολόκληρη την ψυχή τους), δεν μπορώ όμως να καταθέσω το ίδιο για τους εκδότες. Εχοντας μπλέξει με μερικούς στην μέχρι τώρα συγγραφική μου περιπέτεια, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι στην ουσία πρόκειται για εμπόρους. Οι οποίοι ίσως δεν έχουν το δικαίωμα να μιλούν για πολιτισμό, παρά μόνο για κέρδη και ζημιές από τις πωλήσεις. (Βλέπε πολτοποίηση εκατοντάδων τίτλων των εκδόσεων ‘Ελληνικά Γράμματα’, που αποφάσισε ο Ψυχάρης ερήμην των συγγραφέων). Εν πάση περιπτώσει, όπως και να’χει, θα είμαι από τους πρώτους που θα βολτάρω στον υπέροχο διάδρομο απόψε, την ώρα που η χάση του φεγγαριού θα κάνει δειλά την εμφάνισή της πίσω από την κορυφογραμμή του Υμηττού. Και θα το κάνω γιατί μου είναι αδύνατο ν’ αφήσω παραπονεμένους τον Μπουκόβσκι, τον Βαγενά, τον Καββαδία, τον Ξανθούλη, τον Γκουτιέρες, τον Στάϊμπεκ, τον Ντοστογιέφσκι, άντε και την θεία Αγκαθα (για να μη θυμώσει και μου στείλει να με τρομάξει στον ύπνο μου κάποιον αυστηρό Βέλγο με γυριστό μουστακάκι…)

Γιώργος Αρκουλής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr