Γιώργος Αρκουλής

Στο πλαίσιο της (χθεσινής) εκπομπής «Αθλητική Κυριακή», ενός ειδησεογραφικού μαγκαζίνο της κρατικής τηλεόρασης που εδώ και δεκαετίες δεν κάνει τίποτε άλλο από το κρατάει ισορροπίες και να «κρύβει» κάτω από το χαλί με πολύ φόβο ό,τι κάνει «τζιζ» στα γήπεδα, παρατήρησα κάποια πράγματα πολύ εντυπωσιακά. Κι αυτό επειδή πρωταγωνίστησαν δύο πολυλογάδες (χωρίς εισαγωγικά η λέξη), στοιχείο που δεν συνηθίζει να πλασάρει η εκπομπή. Πρώτα με τον καλεσμένο Στέλιο Γιαννακόπουλο, βοηθό ομοσπονδιακό προπονητή κ.λπ. Τίποτα δεν άφησε ασχολίαστο -χωρίς να αγγίξει την ουσία βεβαίως- , πάντα είχε έτοιμη απάντηση από αυτές που χαϊδεύουν αφτιά. Και το έκανε υπέρ του ΠΑΟΚ, υπέρ του Ολυμπιακού, υπέρ της ΕΠΟ, υπέρ του Άγγελου Αναστασιάδη, υπέρ των προπονητών, τέλος,  οι οποίοι κάνουν ανθρώπινα λάθη….

Ωστόσο, υπάρχει τηλεοπτικό κοινό της εν λόγω εκπομπής, που κάποια στιγμή περιμένει να ακούσει από υπεύθυνους επαγγελματίες δυο λόγια ουσίας. Τα οποία δεν άκουσε. Για παράδειγμα, «Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται κοντά στον τίτλο επειδή πήρε τα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό». Σύμφωνοι. Μόνο που ο Στέλιος ξέχασε για τα καλά πόσες φορές οι δύο ιστορικές ομάδες βοηθήθηκαν κατά την τρέχουσα περίοδο από τη διαιτησία, είτε με ανύπαρκτα πέναλτι είτε με σφυρίγματα που τους χαρίστηκαν…

Η δεύτερη παρτίδα πολυλογίας (από αυτές που ευλογούν γένια…) ήλθε στο κομμάτι του ρεπορτάζ που αφορούσε στις δηλώσεις του προπονητή του Ολυμπιακού Μαρτίνς για την ευρεία νίκη επί του Άρη. Η διερμηνέας θα έλεγα ότι εξέθεσε για τα καλά τον Πορτογάλο, αφού ο Μαρτίνς έλεγε κάποια πράγματα σε χρόνο 10’ δευτερολέπτων (το πολύ) και η συνεργάτις του μετέφραζε επί σχεδόν ενάμισι λεπτό! Κάτι που της έχει γίνει συνήθεια… Εννοείται πως στο υπερβολικό χθεσινό μπλα μπλα εντάχθηκε και η γενέθλια επέτειος του «Θρύλου», ο οποίος συμπλήρωσε 94 χρόνια βίου.

Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός «πάτησε γήπεδο» 8 Μαρτίου του 1925, ακολουθώντας τον συμπολίτη Εθνικό (αρχές Φεβρουαρίου του ίδιου έτους). Το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να εκτοπίσει για τα καλά εδώ και δεκαετίες από τον ποδοσφαιρικό Πειραιά τον Εθνικό είναι μια άλλη πικρή (αλλά και βρόμικη) ιστορία που χρειάζεται πολύ χώρο για να αναλυθεί. Ας πούμε πως τη χρωστάω στους αναγνώστες της στήλης…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr