Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Με λυπεί βαθιά ο θάνατος του Πέτρου (1937 – 2020). Υπήρξε φίλος, καθοδηγητής στη χούντα και υποστηρικτής μου σε πολύ δύσκολες για μένα στιγμές. Τη περίοδο 1998 – 9. Όταν υπό το διαρκές μένος της κ. Λαμπράκη Πλάκα δύο κορυφαίοι τότε υπουργοί (!) ο Πάγκαλος Εξωτερικών κι ο Βενιζέλος Πολιτισμού, επεδίωκαν την απόλυση μου από την Εθνική Πινακοθήκη αλλά και την καταδίκη μου από την τακτική δικαιοσύνη για εθνική μειοδοσία! (Αφορμή ένα ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ που γυρίσαμε στα κατεχόμενα υπό πολύ άσχημες συνθήκες και για το οποίο ήμουν και είμαι υπερήφανος).

Τότε ο Κουναλάκης με είχε υπερασπιστεί με επερώτηση του στη Βουλή προς τον Ευ. Βενιζέλο και ο Νίκος (Κωνσταντόπουλος) με αυτόπροσωπη παρουσία του στο δικαστήριο με είχε αθωώσει. Ο Βενιζέλος μάλιστα είχε θυμώσει πολύ τότε επειδή όπως έλεγε: Τον κουβάλησαν στη Βουλή για έναν δημόσιο υπάλληλο!

Ο Κουναλάκης υπήρξε ταυτόχρονα ασυμβίβαστος αριστερός αλλά και βαθιά εκσυγχρονιστής δημοκράτης. Πολύ κοντά στις ιδέες του Λεωνίδα Κύρκου. Ξεχώριζε στον Συνασπισμό και για την παιδεία και για την νηφάλια όσο και ισχυρή του προσωπικότητα. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον ξέχασε μετά, δεν μου είναι ακατανόητο. Η κατάσταση της υγείας του δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Ο Πέτρος εκπροσωπούσε δύσκολα πράγματα, σε δύσκολες, περίεργες εποχές. Αντίο φίλε …

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr