Eν αρχή ήταν οι ποιητές των σπηλαίων

Τον καιρό των θαυμάτων

…….

Τους έπαιρνε κατά πόδας η παμπόνηρη Ιστορία

Έγραφε κι έσβηνε

……..

Δ.Πιστικός, Το ‘’τέλος της Ιστορίας’’

Μπορεί η Αριστερά [κυβερνήσασα και μη] να κατηγορείται αδίκως από ακραίους πολιτικούς της αντιπάλους ότι εκπροσωπεί “την κοινοτοπία του Κακού’’[sic], είναι όμως δεδομένο ότι κάποιες κινήσεις /δηλώσεις στελεχών της ξανα ζωντανεύουν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Λες και η Αριστερά έχει απώλεια ιστορικής ενέργειας και προσφεύγει σε Σκιές για να γεμίσει την μπαταρία της με μαύρες liquidations. Λες και η Αριστερά έχει ξεμείνει από σοβαρές προσωπικότητες και έχει αναθέσει την υπεράσπιση των θέσεών της σε ‘περαστικούς’, γελωτοποιούς και τσαρλατάνους της πολιτικής. Λες και η Αριστερά έχει εκχωρήσει την παραγωγή νέων ιδεών σε παλιοκαιρισμένα μυαλά τα οποία συνεχίζουν να μηρυκάζουν κλισέ του απώτατου χθες. Λες και η Αριστερά έχει αποβάλλει την ειλικρίνεια και τη συνέπεια από την πολιτική της πρακτική και υιοθετεί τρικ και κόλπα για να πείσει το λαό.

Η πολιτική αντοχή ενός αριστερού κόμματος δεν είναι όμως ατελείωτη.Ακόμα και η συνεχής αναφορά σε μύθους και σύμβολα δεν μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες ανά-λυσης και τις εσωτερικές κρίσεις.

Ποιά είναι η [αποτυχημένη] συνταγή υπέρβασης [στην ουσία συγ-κάλυψης] των αναταράξεων ή και ρήξεων; Άλλοτε για όλα φταίει η μικροαστική[μήπως υπάρχει και μικροαριστερή;] συμβιβαστικότητα, άλλοτε η [άφρων;] υπερεπαναστατικότητα ορισμένων θερμοκέφαλων, άλλοτε οι αιρετικές απόψεις κάποιων μικροδιανοουμένων, άλλοτε οι ψευδοκατεργαραίοι αστοί που εισέδυσαν στον κομματικό μηχανισμό, άλλοτε οι μυστικές φράξιες κι άλλοτε οι α-κοινωνιολόγοι ιστορικοί που θολώνουν το ιδεολογικό/θεωρητικό πλαίσιο.

Μ’αυτά και μ’αυτά καλλιεργείται ένας παρελθοντολογικός πρωτογονισμός, κάτι σαν ‘’τις σκιές των τεθαμμένων’’, ένας επικίνδυνος αντιεπιστημονισμός μερικής αλήθειας [ή και ολίγης λογικής], μία σχετικοποίηση των πάντων [των αξιών και αρχών συμπεριλαμβανομένων] στο όνομα των σκοπιμοτήτων της συγκυρίας.

Μ’αυτά και μ’αυτά αποδεικνύεται, με δικά της ‘δοκουμέντα’, ότι σιδερένιο χέρι πειθαρχίας και πειθαρχοποίησης δεν διαθέτει μόνον η Δεξιά-όπως χρόνια διατείνονταν- αλλά και η Αριστερά, όπως η διαχείριση των ένδον κρίσεών της αναδεικνύει.

Μ’αυτά και μ’αυτά έχει καταστεί κομματικό παράδοξο το να θέλουν μερικοί να καλύψουν τα λάθη της Ηγεσίας μ’αισθηματολογία [όλοι σύντροφοι κι αδέλφια είμαστε] ή με νεο-ανιμισμούς [η ψυχή του υλισμού θα μας δικαιώσει].

Μ’αυτά και μ’αυτά η Αριστερά διατρέχει τον κίνδυνο να γίνει ‘ένα έρημο βασίλειο’, με φονταμενταλιστές ιεροεξεταστές που θα κυνηγάνε τους αιρετικούς για να τους ρίξουν στην πυρά του οππορτουνισμού, που θα συγχέουν τη δόξα των ηθικών εννοιών με τη λόξα του μη-ηθικού κυβερνητισμού.

Η Αριστερά οφείλει να προ-βλέπει και να τολμάει να πηγαίνει μπροστά ,όταν οι άλλοι δίνουν μάχες οπισθοφυλακής και κυρίως ν’αναπτύξει ισχυρά αντισώματα δημοκρατικής άμυνας απέναντι σε φωνές/κραυγές ανορθολογικού λαϊκισμού.

Το μέλλον δεν γράφεται με τσιτάτα του παρελθόντος.Η πολιτική σκέψη δεν κατα-γράφεται από εγωκεντρικούς δήθεν μεταδομιστές, οι οποίοι νομίζουν ότι ανα- googl-ίζοντας κείμενα χαράζουν στρατηγική γεφυροποιών.

Η Αριστερά δεν έχει πλέον στη Νέα Εποχή ανάγκη από μύθους και παραμυθάδες. Η απομυθοποίηση της απομυθοποίησης των άλλων πρέπει να οδηγήσει σε αλήθειες απλές και κατανοητές κι όχι σε νέες φαντασιώσεις της ιστορικής πορείας ή σε νέα αφηγήματα Γενικής Θεωρίας των Πάντων.

Ακόμα και όσοι εξακολουθούν να έχουν κρεμασμένο στον τοίχο το πορτραίτο του Τσε δεν πρέπει ν’αφήσουν την Αριστερά στα χέρια των Τσε-λιγκάδων του εκβαρβαρισμού του αριστερού ανθρωπισμού και πολιτισμού.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr