Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων (έναντι Σταδίου ΔΙΑΓΟΡΑΣ), «Πηγές Καλλιθέας»

Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

H Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι Δημοσιογράφος και Αναγνώστρια της iΠόρτας

Μία γυναίκα κάποτε είχε βάλει αγγελία πως νοικιάζει το ένα της διαμέρισμα σε αρκετά καλή τιμή. Είχε βάλει ως προϋπόθεση ο μελλοντικός ένοικος να είναι συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

Δεν περνάει λίγη ώρα και η πόρτα χτυπάει. Η γυναίκα τρέχει να ανοίξει την πόρτα με χαρά, της άρεσε, όπως και να το κάνουμε, να γνωρίζει καινούργιους ανθρώπους. Το χαμόγελό της πάγωσε όμως, όταν διαπίστωσε πως ο άνθρωπος που βρισκόταν πίσω από την πόρτα ήταν ένα μαύρος.

-Καλησπέρα σας, της είπε με χαρά! Η καταγωγή μου είναι από την Αφρική και αναζητώ ένα διαμέρισμα με φτηνή τιμή. Νομίζω πως το δικό σας διαμέρισμα με ενδιαφέρει.

Η γυναίκα σάστισε από την όψη του. Την εντυπωσίασαν μεν τα άπταιστα Ελληνικά του, αλλά κάτι στη μορφή του την απωθούσε. Μα τώρα, σε μαύρο θα νοίκιαζε το διαμέρισμά της, δεν τους εμπιστευόταν. Αποφάσισε τότε, να βρει μία δικαιολογία και να τον απομακρύνει ευγενικά.

-Με συγχωρείτε! αλλά έχω ήδη νοικιάσει το διαμέρισμα και δεν πρόλαβα να αποσύρω την αγγελία, του είπε και βιάστηκε να του κλείσει την πόρτα.

Η γυναίκα δεν άφησε την καρδιά της να της πει πως έκρινε βιαστικά; είχε μάθει να διαχωρίζει τους ανθρώπους από το χρώμα τους και μέσα της συνέχισε να αισθάνεται σωστή που έδιωξε ένα μαύρο.

Δεν πέρασε αρκετή ώρα και χτύπησε πάλι το κουδούνι. Είχε περιέργεια να δει ποιος είναι, μέχρι που ανοίγοντας την πόρτα να δει ένα άνδρα Αραβικής καταγωγής.

-Θεέ μου, σκέφτηκε από μέσα της. Ένας Άραβας, ποιος ξέρει από ποιες χώρες βάρβαρες ήρθε στη χώρα μας και θέλει τώρα να βρει καταφύγιο στο σπίτι μου. Κοίτα τα ρούχα του, κοίτα το πρόσωπό του, πρέπει να τον διώξω οπωσδήποτε!

-Λυπάμαι, βιάστηκε να απαντήσει, έχω νοικιάσει ήδη το διαμέρισμα. Θα αφαιρέσω και την αγγελία γιατί δεν τη χρειάζομαι πια, γεια σας.

Κλείνοντας την πόρτα, ένα αίσθημα ικανοποίησης τη διαπέρασε και αισθάνθηκε ξανά πως έπραξε το σωστό –σύμφωνα πάντοτε με αυτά που είχε μάθει.

Δεν πέρασε λίγη ώρα και η πόρτα χτυπάει ξανά. Εκείνη ανοίγει για να δει έναν νεαρό με περιποιημένη εμφάνιση, όμορφο χαμόγελο και ευγενική μορφή.

-Γεια σας, είπε εκείνος. Ήρθα για την αγγελία που ζητάτε, με ενδιαφέρει ένα διαμέρισμα με χαμηλή τιμή.
Δεν ήταν μαύρος, ούτε Άραβας. Όχι, ήταν ένας άνθρωπος όπως τον ήθελε εκείνη.

-Περάστε, περάστε! απάντησε γεμάτη χαρά εκείνη. Φυσικά και με ενδιαφέρει η πρότασή σας, θα ήθελα το διαμέρισμά μου να το έχει ένας τόσο αξιοπρεπής νεαρός. Η τιμή μπορεί να συμφωνηθεί και στην πορεία, θα φροντίσουμε να είναι όσο πιο ικανοποιητική γίνεται και για εσάς.

-Σας ευχαριστώ πολύ! απάντησε εκείνος. Θα μπορούσα να σας ζητήσω ακόμα μία χάρη; Θα ήθελα να έρχονται συχνά οι κολλητοί μου φίλοι στο διαμέρισμα και να με βλέπουν. Φαντάζομαι πως δε θα έχετε αντίρρηση.

Η γυναίκα συμφώνησε αμέσως, χαιρέτισε το νεαρό λέγοντάς του πως μπορεί να έρθει από την ίδια κιόλας μέρα να εγκατασταθεί στο σπίτι. Εκείνος της είπε πως έπρεπε να φύγει, διότι οι φίλοι του τον περίμεναν στην είσοδο. Όταν όμως έριξε μία ματιά σε εκείνον από το παράθυρό της , καθώς έφευγε, είδε τους φίλους του και δεν μπορούσε να το πιστέψει! Ήταν ο μαύρος και ο Άραβας άνθρωπος που είχε διώξει λίγα μόλις λεπτά πριν!

Πάγωσε για λίγο. Γιατί σκεφτόταν πόσο χαζός είναι τελικά ο ρατσισμός και πόσο απόλυτη υπήρξε στη ζωή της με ανθρώπους τους οποίους δε γνώριζε καθόλου…