Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

«Είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο να λέγεσαι άνθρωπος και να είσαι. Και τώρα η χώρα πατά πάνω της» ( Ιωάννα Δρόσου, Εποχή 12/7)

Χάνουμε καθημερινά βαθμούς ανθρωπιάς και ελευθερίας ταυτόχρονα, παθητικοί  μπροστά σε ένα θέαμα υπερεγκληματικότητας πολιτών και διαφθοράς πολιτικών.

Η κοινωνία πάσχει βαριά αφού  κανονικοποιεί αδικήματα μπροστά στην δήθεν μη αναστρέψιμη πραγματικότητα.

Βάζουμε το κινητό στα POS και καταναλώνουμε αγαθά όπως μας καταναλώνει η τοξικότητα της καθημερινότητας.

Εξισώσαμε το έγκλημα με την ακρίβεια και το λεχθέν ψέμα με την δήθεν λογοδοσία.

Ο ανώτατος «θεσμός» της αυτογνωσίας υποχωρεί μπροστά στην βιοπολιτική της καθυπόταξης : «δεν γνωρίζαμε, δεν είναι πρωτοφανές, είναι ευκαιρία να αλλάξουμε»

Πόσες φορές αυτή η χώρα θα μένει ίδια επειδή αλλάζει ; Πόσες φορές θα βλέπουμε να χάνονται ζωές, περιουσίες, να υπεξαιρείται δημόσιο χρήμα και δημόσιος χρόνος επειδή κλίκες πολιτικωπν συμφερόντων μεταλλάσσονται ταχύτατα σε ομάδες οικονομικής παραβατικότητας ;

Αυτή η καθεστωτική εξουσία ξεσήκωσε τεχνοκράτες και κονομημένους, ευκατάστατους και κρατικοδίαιτους, κληρονόμους και βολεμένους, χωρίς όμως να ιδρώσει το αυτί της εργατιάς.

Και δεν ιδρώνει επειδή ο εργάτης με το laptop και την γραβάτα δεν ξέρει οτι ειναι εργάτης. Και επειδή πληρώνει τα πάντα με το κινητό δεν νιώθει να του μειώνονται τα λεφτά ( ως πραγματική αξία) αλλά οτι γλυτώνει χρόνο.

Η χώρα – και η Ευρώπη ολόκληρη φυσικά – φοβάται το μεταναστευτικό περισσότερο απο την εσωτερική μετανάστευση του θυμικού και του ασυνείδητου της.

Ξεχάσαμε  οτι ο «αυχένας» της νεολαίας της είναι ήδη σκυμμένος πάνω απο τα smartphone και παράγονται απαντήσεις με ChatGPT και AI κειμενογράφους – σχεδόν για όλα.

Παντού στη Δύση – όχι μόνο εδώ – συνηθίζουμε ( επειδή εθιζόμαστε να συναινούμε ) στις νέες δομές, στις νέες νόρμες : e banking, e governance, e commerce, e life.

Βελτιώνεται ο μόχθος μας επειδή πληκτρολογούμε αντί να φυλλομετρούμε; Αλλάζει άραγε ο εσωτερικός μας κόσμος επειδή στέλνουμε καρδούλες και like σε ψηφιακούς φίλους (προτείνοντας τους και το που πήγαμε να φάμε ή το καινούργιο SUV 😉

Αυτά ξέρουν καλά οι άνθρωποι του επικοινωνιακού backstage της εξουσίας. Αυτά βλέπουν οτι αφορούν την σοσιαλμιντιακή κοινωνία και τους νέους που ξέχασε οτι είναι «ανθρώπινη» κοινωνία – οπότε και στα τραπέζια των καφενείων επικοινωνεί ο ένας δίπλα στον άλλο μέσω του κινητού.

Η ( αντιαμερικανική) Ελλάδα των ‘80s έγινε μικρή Αμερική του σήμερα, ένα data center που βάζει στο cloud την πολιτισμική της περιουσία και την κουλτούρα της κριτικής σκέψης, επειδή η προτεσταντική Ευρώπη δεν κατάφερε τελικά να μην γίνει «αμερικανική εκδοχή» μιας καπιταλιστικής αναπόφευκτης πραγματικότητας.

Ψωνίζουμε ευημερία και μας αγοράζουν μόχθο. Πληρώνουμε με χρόνο και μας δίνουν ρέστα χαμένες ανθρωποώρες. Ας το έχουμε κατα νου….