Νίκος Σταθόπουλος

Ενώ προετοιμαζόμαστε να κυκλοφορούμε επ’ αόριστον με άχαρους φερετζέδες, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας και θρησκεύματος, είμαι εμβρόντητος, που τόσοι πολλοί αδημονούν για την επόμενη μέρα της καραντίνας. Λες και δεν νιώθουν την καυτή λάβα του ηφαιστείου που χύνεται καταστροφικά σε όλη την γη, τους τελευταίους δύο μήνες, αυτοί εκδηλώνουν μιαν ανεξήγητη ανυπομονησία, νομίζοντας ότι θα επανέλθουν στην προ πανδημίας ζωή. Προετοιμάζονται για ένα αύριο όμοιο με το χθες, ενώ όλα δείχνουν, ότι το να ξαναλειτουργήσει ο κόσμος όπως λειτουργούσε ως τον Φεβρουάριο, είναι τόσο απίθανο, όσο και η αναβίωση της Πομπηίας.

Τα κράτη προσπαθούν απεγνωσμένα να διατηρήσουν την επιρροή και την ισχύ τους, μπαίνοντας σαν σαλιγκάρια στα καβούκια της αυτο-απομόνωσης. Αντίθετα, οι παγκόσμιοι κολοσσοί που ρυθμίζουν τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, του είδους Google, Facebook, Apple, Amazon, Alibaba, ανατοποθετούνται με τρόπο ώστε να γίνουν ακόμα πιο απαραίτητοι στους πάντες, στην Νέα Εποχή που έχουμε μπει. Το whatsapp για παράδειγμα, δηλαδή η πιο δημοφιλής εφαρμογή επικοινωνίας από τα κινητά, ιδιοκτησίας Fb, κάνει έρευνα κοινού για να διαπιστώσει αν μπορεί να θεωρείται η κύρια και πιο αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης για την πανδημία!

 Το ουσιαστικό ερώτημα είναι, αν πρέπει να προσπαθήσουμε να πάμε παρακάτω με το ίδιο μοντέλο που είχαμε και πριν. Δεν προβληματίζεται κανείς, π.χ., γιατί στην διάρκεια της καραντίνας μειώθηκαν τα καρδιακά επεισόδια πάνω από 60% παγκοσμίως; Δεν δίνει σημασία κανείς, που έκλεισε η μεγαλύτερη τρύπα του όζοντος στην ατμόσφαιρα; Μήπως συμφέρει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν προφανείς βελτιώσεις, που είναι ευκαιρία να γίνουν στην οργάνωση της ζωής μας, αν θέλουμε να προχωρήσουμε πιο έξυπνα στο μέλλον;

Υπάρχουν βέβαια πολλοί ύπουλοι ιοί γύρω μας, που καμουφλάρονται περίτεχνα, ώστε να μην τους παρατηρούμε. Το μονοπώλιο του ενδιαφέροντος των ΜΜΕ καταλαμβάνει η επέλαση του Covid19 και όλα τα άλλα θέματα αποσιωπώνται. Η διαπίστωση μου ήρθε σαν επιφοίτηση, ακούγοντας το παλιό, αγαπημένο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου που συνοδεύει στις τηλεοράσεις την επικοινωνιακή εικόνα της κανονικότητας του Covid19. Διάχυτο το συναίσθημα μιας γλυκιάς αξιοπρέπειας, ανάλογο εκείνης στη νοσταλγική καντάδα του Γούναρη, που υμνούσε τα περασμένα, τότε “που ‘ξηγιόμαστε αλάνικα και δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα’. Αλλά, ταυτόχρονα, ανεπαίσθητα και υποδόρια, η κρατική διαφήμιση επαναλαμβάνει την υπενθύμιση ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι: Στα σούπερ μάρκετ δουλεύουν “κοπέλες”, στα φαρμακεία “κυρίες”, ενώ το ντελίβερι το κάνουν “παιδιά”. Αν αυτό δεν είναι συγκεκαλυμμένος ο αντίποδας της πολιτικής ορθότητας, τι είναι; Το γεγονός ότι γιγαντιαίας κλίμακας δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, η ασφάλιση υγείας και ζωής, η θρησκευτική λατρεία, τα ταξίδια και ο τουρισμός, εξαλείφθηκαν χωρίς να επηρεαστεί σε τίποτα ουσιώδες η ζωή μας, δεν προβληματίζει για την οργάνωση της κοινωνίας μας, τις ενασχολήσεις, τις αξίες και τις προτεραιότητες της;

Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας προειδοποιεί ότι τα ληφθέντα παγκοσμίως μέτρα για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης θα δημιουργήσουν τους αμέσως επόμενους μήνες Ένα Δισεκατομμύριο Διακόσια Πενήντα Εκατομμύρια ανέργους. Οι συζητήσεις για το πώς θα επιβιώσουν αυτοί οι άνθρωποι και οι εξαρτημένοι από αυτούς, δεν γίνονται δημόσια, αλλά και δεν φαίνεται να έχουν οδηγήσει κάπου ως τώρα. Εκατομμύρια επιχειρήσεις, δηλαδή μονάδες παραγωγής πλούτου και διανομής εισοδήματος, θα διακόψουν τη λειτουργία τους ή θα υποστούν βαρύ οικονομικό πλήγμα. Το Νότιο Ημισφαίριο και ειδικά η Αφρική, μπορούν να αντιδράσουν συγκροτημένα και αποτελεσματικά στην εξάπλωση του κορωνοϊού, ή θα υπάρξουν εκατόμβες θυμάτων; Θα μπορέσουν τα οργανωμένα κράτη της Δύσης να βρουν τρόπο να συντηρήσουν τους πολίτες που θα χάσουν το εισόδημά τους; Θα διατηρηθεί η κοινωνική γαλήνη με αυτές τις συνθήκες και για πόσο;

Ποιοι ασχολούνται με αυτά τα τεράστια, καυτά θέματα; Μήπως κάποιοι, που, όπως ο κύριος Σόιμπλε, έχουν την άποψη, ότι η ανθρώπινη ζωή δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικά το πρώτο μέλημα της πολιτείας;

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr