Οκ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

Με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία θα γραφτούν πολλά για τους ήρωες της Επανάστασης, κυρίως τους πιο γνωστούς, αλλά καλό θα είναι να θυμόμαστε και τους λιγότερο γνωστούς, που όμως είχαν τεράστια συμβολή στην Εθνική υπόθεση.

Γι αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούμε σε μία ηρωίδα που είχε τη μοίρα πολλών μεγάλων ηρώων, όπως ο Νικηταράς που γυρνούσε ρακένδυτος στ΄ Ανάπλι, άλλων που φυλακίστηκαν ( Κολοκοτρώνης) και άλλων που πέθαναν ξεχασμένοι, όπως η Μαντώ Μαυρογένους και η Μπουμπουλίνα.

Μία τέτοια περίπτωση είναι και η Δόμνα Βισβίζη, Καπετάνισσα, σύζυγος του Χατζή Αντώνη Βισβίζη με καταγωγή από το Αίνο της Θράκης.

Ο καπετάν Χατζή Αντώνης Βισβίζης, ήταν καραβοκύρης και είχε στην κατοχή του το μπρίκι «Καλομοίρα», οπλισμένο με 16 κανόνια και πλήρωμα 140 ναύτες.

Με αυτό υποστήριξε τον Εμμανουήλ Παππά στη Χαλκιδική, τον οποίο είχε φέρει το Φεβρουάριο του 1821 από την Κωνσταντινούπολη στο Άγιον Όρος, μαζί με πολλά εφόδια και όταν πέθανε τον μετέφερε στην Ύδρα.

Πήρε μέρος στις ναυμαχίες του Άθω, της Λέσβου και της Σάμου. Το 1822 υποστήριξε τις επιχειρήσεις των Δημητρίου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου και Νικηταρά στην Αγία Μαρίνα της Λαμίας για να σταματήσουν την κάθοδο του Δράμαλη νοτιότερα.     Έτσι κατάφερε να σωθούν τα κυκλωμένα ελληνικά τμήματα   από τους Τούρκους του Δράμαλη.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή είχε μαζί του τη γυναίκα του Δόμνα Βιζβίζη η οποία μετά τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου τους, πήρε στα χέρια της τη μοίρα του καραβιού «Καλομοίρα» και των 140 ναυτών, συμμετέχοντας σε ναυμαχίες, πολιορκίες και καταδρομές.

Με την εμπειρία που είχε αποκτήσει και βοηθούμενη από τον υπαρχηγό του πλοίου τον καπετάν Σταυρή, κυβέρνησε το πλοίο και συνέχισε την πολιορκία του Ευρίπου.

Ο καιρός όμως περνούσε και τα έξοδα για τη διατήρηση και τη διαρκή πολεμική ετοιμότητα ενός καραβιού με 16 κανόνια και 140 ναύτες ήταν δυσβάσταχτα. Έτσι τον Σεπτέμβριο του 1824 παραδίδεται στα χέρια του Κράτους, καθώς η Δόμνα Βισβίζη είχε αναγκαστεί να την παραχωρήσει, καθώς ήταν το τελευταίο που της απέμεινε από τα υπάρχοντά της.

Μέσα από έγγραφα που σώθηκαν στα ελληνικά αρχεία παρουσιάζεται να τριγυρνά από τόπο σε τόπο, την Ερμιόνη, το Ναύπλιο, την Ερμούπολη της Σύρου στερημένη, περιφρονημένη, άστεγη με τα πέντε παιδιά της, να προστρέχει «εις το έλεος της σεβαστής επιτροπής της Ελλάδας και να ζητά βοήθεια»… 

Ο ιστορικός του αγώνα Ιωάννης Φιλήμων, έγραψε σχετικά:

…Τοιαύτη ( όπως η Μπουμπουλίνα) ανεδείχθη και η Δόμνη, σύζυγος του Βασιλείου Χατζή Βιζβίζη, πλοιάρχου. Θανατωθέντος αυτού κατά την πολιορκίαν της Ευβοίας, ανέλαβεν η ιδία την διοίκησιν του πλοίου ως άλλος ανήρ, επί πολύν χρόνον, ίνα μη στερηθή η πολιορκία της από θαλάσσης βοηθείας.

Το χειμώνα του 1826 η Δόμνα Βισβίζη βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και στο λιμό που είχε προηγηθεί έχασε το ένα από τα πέντε παιδιά της.

Το 1829 απελπισμένη στέλνει στον Καποδίστρια επιστολή με την οποία ζητά τη βοήθειά του και η Ελληνική Πολιτεία αποφασίζει να της χορηγήσει μία μικρή σύνταξη.

Υπάρχουν πολλές παρόμοιες ιστορίες για ήρωες που περιφρονήθηκαν από το καθεστώς που δημιουργήθηκε μετά τους Εμφυλίους πολέμους στην μεταεπαναστατική Ελλάδα, αλλά πιστεύω ότι αξίζει να μάθουμε κάτι περισσότερο και για αυτή την ηρωίδα.

Βασίλης Μαστρογιάννης

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00