O Άλμπερτ Φίνεϊ (γ. 1936) προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ (τέσσερις πρώτου και μία δεύτερου ανδρικού ρόλου), αλλά δεν κέρδισε κανένα. Η πρώτη του υποψηφιότητα ήρθε αρκετά νωρίς, σε ηλικία 27 ετών, στην κωμωδία του Τόνι Ρίτσαρντσον «Επιχείρηση Κρεββατοκάμαρα» («Tom Jones»).

Ρίτσαρντ Μπάρτον

Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον (1925-1984) κοσμούσε συχνά τα πρωτοσέλιδα της δεκαετίας του ‘60 και ‘70 για τη θυελλώδη σχέση του με τη συνάδελφό του Ελίζαμπεθ Τέιλορ, την οποία νυμφεύτηκε δύο φορές και ισάριθμες τη χώρισε. Εκτός από τα προσωπικά του, ξεχώρισε και για τις υποκριτικές του επιδόσεις τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο. Προτάθηκε για επτά Όσκαρ (έξι πρώτου κι ένα δεύτερου ανδρικού ρόλου), αλλά δεν ευτύχησε να κάνει δικό του το επίχρυσο αγαλματάκι.

Η Άντζελα Λάνσμπερι (γ. 1925), η σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου, προτάθηκε τρεις φορές για Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Εφιάλτης» (1944), «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» (1945) και «Ο άνθρωπος από την Μαντζουρία» (1962), αλλά δεν το κέρδισε ποτέ. Της απονεμήθηκε, όμως, ένα τιμητικό Όσκαρ για την προσφορά της στον κινηματογράφο, μόλις το 2013.

Πίτερ Ο’ Τουλ

Ο Πίτερ Ο’ Τουλ (1932-2013) κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ, χωρίς να το έχει κερδίσει ποτέ. Προτάθηκε 8 φορές και ήταν φαβορί ως «Λόρενς της Αραβίας» το 1962, αλλά το έχασε από τον συγκλονιστικό Γκρέγκορι Πεκ, που υποδύθηκε τον αγωνιστή δικηγόρο Άτικους Φιντς στο κοινωνικό δράμα του Τζέρι Μάλιγκαν «Σκιές και Σιωπή».

Ο αμερικανός Φρεντ Αστέρ (1899-1987) έγινε διάσημος για τα μιούζικαλ στα οποία πρωταγωνίστησε με παρτενέρ την Τζίντζερ Ρότζερς. Προτάθηκε μία φορά για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου το 1975, όχι για κάποιο μιούζικαλ, αλλά για μία ταινία τρόμου, τον «Πύργο της Κολάσεως». Κέρδισε, πάντως, ένα τιμητικό Όσκαρ το 1950, για την προσφορά του στην εβδόμη τέχνη.

Γκρέτα Γκάρμπο

Η σουηδέζα Γκρέτα Γκάρμπο (1905-1990) υπήρξε μία από τις πιο γοητευτικές και διάσημες σταρ της μεγάλης οθόνης και αναμφισβήτητα η βασίλισσα του βωβού κινηματογράφου. Ήταν υποψήφια τέσσερις φορές στην κατηγορία της καλύτερης ηθοποιού για τις ταινίες «Άννα Κρίστι» (1930), «Ρομάντζο» (1930), «Η κυρία με τις καμέλιες» (1936) και «Νινότσκα» (1939). Δεν κέρδισε, όμως, ποτέ το επίζηλο επίχρυσο αγαλματάκι.

Ντέμπορα Κερ

Ο Ντέμπορα Κερ (1921-2007) προτάθηκε έξι φορές για Όσκαρ και δεν κέρδισε ούτε ένα, παρότι θεωρείται μία από τις κορυφαίες ηθοποιούς όλων των εποχών. Είναι γνωστή από τις ταινίες «Ο Βασιλιάς Κι Εγώ» στο ρόλο της δασκάλας που διδάσκει αγγλικά στα παιδιά του βασιλιά του Σιάμ και «Όσο υπάρχουν άνθρωπο» (ή «Από εδώ ως στην αιωνιότητα») με την κλασική ερωτική σκηνή στην παραλία με τον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Λάνκαστερ. Το 1994 βραβεύτηκε με τιμητικό ¨Όσκαρ.

Κάρι Γκραντ

Ο Κάρι Γκραντ (1904-1986), ένας από τους γόητες του Χόλιγουντ, δεν αξιώθηκε να κερδίσει ένα Όσκαρ, παρότι έδειξε το πλούσιο υποκριτικό του ταλέντο σε ταινίες, όπως «Κοινωνικά Σκάνδαλα» του Τζορτζ Κιούκορ και «Το κυνήγι του κλέφτη» (1955) και «Στην Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων» (1959) του Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Δεν κέρδισε όμως ποτέ του ένα Όσκαρ. Οι ταινίες του «Ρεβέκκα» (1940), «Σωστική Λέμβος» (1943), «Νύχτα Αγωνίας » (1945), «Σιωπηλός Μάρτυς» (1954) και «Τα Πουλιά» (1963) είχαν κερδίσει υποψηφιότητες και ο «μετρ του σασπένς» δικαιούταν αν όχι και τα πέντε, τουλάχιστον ένα Όσκαρ. Ένα όνειδος για την Ακαδημία!

Τσάρλι Τσάπλιν

Ο Τσάρλι Τσάπλιν (1889-1977), ο «Σαρλό» της μεγάλης οθόνης και όχι μόνο, θεωρείται από πολλούς ως ο σπουδαιότερος και επιδραστικότερος ηθοποιός όλων των εποχών. Δεν κέρδισε ούτε ένα Όσκαρ για κάποια από τις σπουδαίες ταινίες που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε. Τα δύο τιμητικά Όσκαρ που έλαβε, μόνο ως ένδειξη συγγνώμης από το Χόλιγουντ μπορούν να εκληφθούν.