Τρεις επιτυχημένοι (για πολλούς σπουδαίοι) δημοσιογράφοι, με πλούσιο συγγραφικό έργο καθένας στον τομέα του, αποτελούσαν το γερό οπλοστάσιο του Χρήστου Λαμπράκη κατά τις δεκαετίες από τα μέσα  του ’70 ως το ’90, μπορεί και περισσότερο. Ήταν ο Γιάννης Μαρίνος, του οικονομικού ρεπορτάζ, σπουδαίος αρθογράφος, διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου, με φανατικούς αναγνώστες. Ο δεύτερος, ήταν ο Γιάννης Κάτρης, πολιτικός αναλυτής, οι θέσεις του οποίου σχεδόν πάντα δεν δέχονταν την Δεξιά ως ευκαιρία για ανάπτυξη ιδεολογικά της χώρας. Με άλλα λόγια, «για όλα έφταιγε ο Καραμανλής», άποψη κόντρα στα «πιστεύω» του Γιάννη Μαρίνου. Ο οποίος δεν έχανε την ευκαιρία, συχνά, να ξορκίσει τον κομμουνισμό σχετικά με τα οικονομικά πράγματα, ενώ σνόμπαρε επιδεικτικά κάθε αριστερό ρεύμα σε Ελλάδα και εξωτερικό. ‘Ηταν, και προφανώς παραμένει, ένας σταθερός συντηρητικός στην ζωή του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι απόψεις του είναι δεν είναι χρήσιμες.

Ο πανέξυπνος Λαμπράκης, λοιπόν, ως δημοσιογράφος και εκείνος (και γνώστης στο μοίρασμα της τράπουλας, αφού εκτιμούσε τους δεξιούς αρθρογράφους, αλλά άφηνε τον Ψαθά να γράφει για την φτωχή και μικρομεσαία τάξη) πώς ισορροπούσε την κατάσταση; Πολύ απλά, έδινε στήλες του  ΒΗΜΑτος στον σπουδαίο διανοούμενο Μάριο Πλωρίτη, ο οποίος με τις γνώσεις του και το κύρος του γύρω από τον Πολιτισμό και τα Γράμματα, μπορούσε να δει χαλαρά όλες τις πολιτικές κινήσεις και να δικαιολογεί –διϋλίζοντας με βάσιμα επιχειρήματα- όλες τις κόντρες και τα πάθη που δημιουργούνταν.

Θα αναρωτηθείτε, πώς και θυμήθηκα αυτούς τους παλιούς δασκάλους, από τους οποίους ο χαλκέντερος Γιάννης Μαρίνος εξακολουθεί (όπως και ο σπουδαίος Πέτρος Λινάρδος) να αρθρογραφούν στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Διαβάζοντας, λοιπόν, το τελευταίο άρθρο του Πειραιώτη βετεράνου δημοσιογράφου, στάθηκα στην άποψή του για το έργο με το πάρκο και τα «υπουργεία μας» που θέλει η κυβέρνηση να δημιουργήσει στην τεράστια έκταση της ΠΥΡΚΑΛ στην περιοχή του Δήμου Υμηττού. Το έργο δεν τον βρίσκει διαφωνούντα. Όμως, έχει άποψη –κι’ εδώ η ρουφιάνα η σούπερ συντήρηση που δεν αφήνει τον γραφιά να ξεπεράσει τις «αγκυλώσεις» του- στην ονομασία που έχει αποφασιστεί (;) να δοθεί στο αναμενόμενο έργο: «Πάρκο Ανδρέα Λεντάκη», τιμώντας τον αγωνιστή της Αριστεράς Ανδρέα Λεντάκη, για χρόνια δήμαρχο Υμηττού, βασανισθέντα από την Χούντα στο «σφαγείο» της  ταράτσας της Μπουμπουλίνας, γνωστά αυτά τα πράγματα. Ο Γιάννης Μαρίνος διαφωνεί. Και υποστηρίζει ότι θα ήταν προτιμότερο να ονομαστεί «Πάρκο Μποδοσάκη – Αθανασιάδη», ο οποίος δημιούργησε το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ, δίνοντας ψωμί σε πλήθος εργαζομένων.

Μικρή λεπτομέρεια: πράγματι ο Μποδοσάκης, ο οποίος ένοιωθε «μισός Έλληνας»- «μισός Τούρκος», έδωσε ψωμί σε χιλιάδες εργαζόμενους και υπήρξε αγαπητός, μολονότι ο ίδιος συγκέντρωνε για τον εαυτό του τεράστια πλούτη. ‘Όμως, ας μη ξεχνάμε, το μυαλό του και η προσοχή του, ήταν ΠΑΝΤΟΤΕ με το δοβλέτι.

Φυσικά δεν το λέει η ταπεινότητά μου αυτό` η Ιστορία το έχει καταγράψει, την οποία ο Γιάννης Μαρίνος αγνοεί ή δεν θέλει να θυμάται… ’Οσο για τον Λεντάκη; Πόσο ακόμη θα ενοχλεί το όνομά του, (μήπως και ο αντιδικτατορικός αγώνας του;) την συντηρητική Δεξιά αυτού του τόπου; Πόσο; Ας μην ξεχνάμε, έφυγε από την ζωή το 1997, πριν κλείσει τα 62 του χρόνια.

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)