Δημήτρης Κατσούλας

Και διηγώντας την, την …νοσταλγείς! «Άλλη η αίσθηση να πίνεις τον καφέ σου με το πλαστικό καλαμάκι και άλλη αυτή με το ‘βιοδιασπώμενο’», ακούω στην παραλία από τους θεριακλήδες του καφέ. «Δεν υπάρχει πιο αηδιαστική αίσθηση από αυτή του λιωμένου χάρτινου που γίνεται ένας αχταρμάς με το περιεχόμενο, καταπίνοντας ταυτόχρονα και χαρτί…». Σας μεταφέρω τις πιο κόσμιες εκφράσεις που επικρατούν σε καφετέριες, club, ψητοπωλεία κι εστιατόρια,  αποφεύγοντας τις πιο ακραίες, ανεπίτρεπτες κι ακραίες που ‘εκτοξεύονται’, και οι οποίες φθάνουν έως και το Μέγαρο Μαξίμου! Πολλών ο νους ίσως και να φθάνει μέχρι σ’ εκείνο το επαίσχυντο ‘γ#####σαι Μητσοτάκη’. Δική σας η ευθύνη, εγώ δεν υπονοώ αυτό που μερικοί από εσάς το έχετε αναγάγει σε ‘μαγκιά’ και …ψωμοτύρι. Γεγονός πάντως είναι ότι για ν’ απολαύσεις τον καφέ σου αργά-αργά και κάθε ρουφηξιά να φθάνει ως τα νύχια των κάτω σου άκρων, το πλαστικό, δεν…

Αισίως συμπληρώσαμε από την καθιέρωση του βιοδιασπώμενου 17 και πλέον μήνες. Τόσο κράτησε – όπως τα πράγματα στην αγορά αποδεικνύουν – από την στιγμή όπου άρχισαν οι λαϊκές αγορές αλλά και τινές των κατασκευαστριών εταιριών πλαστικών καλαμακίων να κάνουν δειλά-δειλά μεν αλλά με σταθερό ρυθμό να (ξανά) πωλούνται. Εάν είστε τόσο περίεργοι σχετικά με το τι χρησιμοποιώ εγώ και η σύντροφός μου, αφού σας δηλώσω κατ’ αρχάς ότι υπέρ της θέσπισης του χάρτινου, σας αποκαλύπτω λοιπόν ότι έχουμε προμηθευτεί αρκετά γυάλινα – ελαφρώς – εύκαμπτα, η δε Μάριον επειδή το προτιμά πιο σκληρό κι αλύγιστο, προμηθεύτηκε μερικά μεταλλικά τα οποία επαναχρησιμοποιεί μετά από βαρβάτο πλύσιμο εισάγοντας μέχρι και ειδικό μεταλλικό καθαριστικό εντός της μεγάλης του αύλακος ή οπής,  για να καταστώ πιο σαφής. 

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις προθέσεις της κυβέρνησης και ποία θα είναι η πολιτική της σε μια ήδη κατάρρευση μιας τόσο σημαντικής για την προάσπιση της κλιματικής αλλαγής μεταρρύθμιση που …μάλλον παίρνει την άγουσα. Κι εδώ που τα λέμε, οι σακούλες με τις οποίες μας χαρατσώνουν τα σούπερ μάρκετ, γιατί εξακολουθούν να είναι πλαστικές; Γιατί τα περισσότερα των τροφίμων που διατίθενται από τους ‘ναούς’ του χρήματος εξακολουθούν να χρησιμοποιούν πλαστικό περιτύλιγμα (μακαρόνια, ρύζια, χαρτιά υγείας, σερβιέτες, σαμπουάν   συσκευασμένα με χοντρό πλαστικό σε προσφορές 2+1, και λοιπά και λοιπά). 

Ψηφίζω υπέρ της κατάργησης κάθε πλαστικού γενικώς, αλλά έχω και μια ιδέα, ριζοσπαστική θα έλεγα: να καταργήσουμε και τις πλαστικές καρέκλες, τα τραπέζια, τις λιάστρες (τις ξαπλώστρες γλυκιά μου ήθελα να γράψω) αντικαθιστώντας όλα αυτά τα βοηθήματα με ξύλινα. Όχι, όχι, λάθος έκανα, με μπαμπού θα ήταν το ενδεδειγμένο για να απλώνεται πιο εύκολά στη θάλασσα και να επιπλέει αφού κατά τον εμποτισμό του στο νερό φουσκώνει κιόλας. 

Μια άλλη, πιο προχωρημένη ιδέα που ρίχνω στο τραπέζι των συζητήσεων είναι κι αυτή της χρήσης των ξυλακίων που χρησιμοποιούνται για τα σουβλάκι καλαμάκι. Να επιβληθεί στις κατασκευάστριες εταιρίες, θα έλεγα, η υποχρέωσή τους να διατίθενται μεν αντί των χάρτινων αφού προηγουμένως έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία προκειμένου να δημιουργηθούν σ’ αυτά αύλακες ικανές  για την διέλευση των ροφημάτων-καφέδων μας. 

Μητσοτάκη, κύριε πρωθυπουργέ της επανίδρυσης του Κράτους, απέτυχες προς ώρας στην μεταρρύθμιση του αιώνα όπου τόσα επένδυσες, εκτός πια και πείσεις τα ψητοπωλεία, τα φαγάδικα, τις πιτσαρίες και τα συναφή καταστήματα ότι δεν θα ανοιχτεί πόλεμος μεταξύ αυτών και των καφετεριών. Είσαι σε θέση να το επιχειρήσεις; Χλωμό το βλέπω. Αλλού και σ’ άλλες περιπτώσεις λειτουργείς ως κάκιστος ηθοποιός με την έπαρση να τσουτσουρώνει τα μαλλιά σου και να φουσκώνει το στήθος σου. 

Και κάτι τελευταίο κύριε Μητσοτάκη: στους περιπάτους σου, στις συναθροίσεις σου, στο Κοινοβούλιο, στις δημόσιες εμφανίσεις σου είτε αυτές γίνονται στο εσωτερικό, περισσότερο όμως στα διεθνή φόρα, θα σε συμβούλευα να έβγαζες τα χέρια από τις τσέπες και ειδικά την αριστερή. Έχω λόγο που επιμένω. Επιμένεις να σου τον πω; Άκουσε λοιπόν: στο Γυμνάσιο που ήμουν μαθητής, είχαμε κάποιον μαθηματικό ο οποίος συνέχεια είχε το αριστερό του χέρι στην τσέπη του είτε παρέδιδε μαθηματικά είτε στην πρωινή προσευχή παρίστατο. Ο Γυμνασιάρχης Θούας (θεός σχωρέστον, εκ Πάτρας καταγόμενος) μέχρι και σε επίπληξή του είχε φθάσει με αποτέλεσμα όχι απλά να μη εισακουστεί αλλά να προχωρήσει και σε απομάκρυνσή του από το Γυμνάσιο, πέραν του ότι ο μαθηματικός είχε και μια επίκτητη συνήθεια να βλαστημά τα Θεία. Και ποιο το θέμα, θα μου πεις κύριε πρωθυπουργέ, τελείωνε ίσως μου πεις, μας κούρασες. Με πρωτοβουλία λοιπόν του συλλόγου γονέων και τα λοιπά, πέρα από τα δικαστήριο με το οποίο ήρθε αντιμέτωπος, έφερε μαζί του και δυο τετράστιχα, εκ των οποίων Κύριε Μητσοτάκη μόνο το πρώτο θα αναφέρω γιατί το υπόλοιπο είναι …ανεπίδεκτο  μαθήσεως : Σοφ####νά μα###κα με την πλατειά γραβάτα/ τ’ αριστερό το χέρι ο ήλιος δεν το ξέρει. Και ως μαθητής κι εγώ, υποβοηθός σκηνοθέτη θα έλεγα, κάαατι από αισθητική (τουλάχιστον) κατέχω. 

12 Ιουλίου 2023 (και άρτι αφιχθείς), Στούπα Μεσσηνιακής Μάνης