Τον περασμένο Σεπτέμβρη είχαμε την μεγάλη χαρά να επισκεφθούμε και να γνωρίσουμε την όμορφη Ρόδο αλλά και να τα πούμε από κοντά με την καλή μας φίλη Τζίνα Δαβιλά.

Την προτελευταία μέρα που θα φεύγαμε ήρθε η Τζίνα στο ξενοδοχείο και μας έδωσε μερικά μικρά -σε όγκο -αναμνηστικά δωράκια και… δυο τσαντάρες φίσκα μελεκούνια και honey bars από την “Μελισσοκομική Δωδεκανήσου”! Μιλάμε τώρα κιλά και όγκο!
Μετα το αρχικό σοκ, μου λέει η σύζυγος “μέχρι την Αθήνα πάνε αλλά δεν τα βλέπω όλα αυτά να ταξιδεύουν Νέα Υόρκη.”

Περνάνε οι εβδομάδες, έρχεται ο Οκτώβρης -που να μην ερχότανε-και βρισκόμαστε να αμπαλαρουμε για την επιστροφή στην Νέα Υόρκη. Ένα σωρό δώρα, ψώνια, τραχανάδες σπιτικούς και ρίγανη απ’ το χωριό, κλπ και…όλη η “Μελισσοκομική ΑΕ” μπροστά μου.

Ξανά η κυρία μου “Αποκλείεται να χωρέσουν όλα αυτά σε αυτές τις βαλίτσες. Ρίξε καμιά 10ριά το πολύ μελεκούνια χύμα μέσα και τα άλλα άστα πίσω”! Εγώ “δεν κατάλαβες, ο τραχανάς -που δεν μπορώ ούτε την μυρωδιά του -μένει πίσω, όλα μένουν πίσω, εγώ μένω πίσω μέχρι να τα φάω αν θες, άλλα όλα τα μελεκούνια θα αποβιβαστούν  και θα γνωρίσουν την Νέα Υόρκη!

Κι έτσι κι έγινε. Σιγά και μεθοδικά αμπαλάρισα τα πάντα και όλα μα όλα τα προϊόντα της “Μελισσοκομικής” πέρασαν τον Ατλαντικό!

Επιστρέψαμε στην Νέα Υόρκη μέσα Οκτώβρη και τα μελεκούνια και honey bars στην φωτογραφία είναι τα τελευταία που έχουν μείνει. Κάθε φορά που τρώω ένα “ταξιδεύω” νοερώς στην ηλιόλουστη και πανέμορφη Ρόδο!

Δυστυχώς σε αυτή τη μεγαλούπολη / μητρόπολη του κόσμου με την εκλεκτική αγορά της όπου βρίσκεις τα πάντα η “Μελισσοκομική” με τα μοναδικά παραδοσιακά προϊόντα της απουσιάζει. Ίσως είναι καιρός η εταιρία να στοχεύσει και στην μεγάλη αμερικανική αγορά.
Ίσως μπορέσω να βοηθήσω. Ίσως.
Τελος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Τζίνα που με το δώρο της συνεχίζει να γλυκαίνει την ζωή μας κι εδώ στο Αμέρικα!

Sent from my iPad