Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Μία ερωτική επιστολή με αφορμή δύο συναντήσεις μας, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Σε είδα,

Την πρώτη φορά στο πνευματικό κέντρο Δήμου Χανίων Κρήτης. Είσαι μετρίου αναστήματος, καστανόξανθη με αναλογίες τέτοιες που κολάζουν και αρχιμανδρίτη. Δεν μπορούσε βέβαια να ήσουν κάτι λιγότερο από αυτό, μια και ανήκεις στη ΝΔ. Φορούσες σκούρο μπλε παντελόνι, φουλάρι στα χρώματα της σημαίας μας και καρφίτσα ασημένια (σφυρηλατημένη)  στο αριστερό σου πέτο ‘Η Μακεδονία είναι Ελληνική’. Αμέσως κατάλαβα ότι είσαι ορίτζιναλ πατριώτισσα! Εάν είχες και το ίδιο ύψος με την Ελίζα Βόζενμπεργκ καθόλου μα καθόλου δεν θα διέφερες από αυτή. Προσωπικά σε προτιμώ όπως είσαι. Στα χέρια σου κρατούσες τις δυο εφημερίδες της παράταξής μας, τον Φιλελεύθερο και το Μακελειό. Ειλικρινά με εντυπωσίασες! Τι ψαγμένη νέα! Σκέφτηκα. Το ότι συνδυάζεις την διανόηση με την λαϊκότητα όπως ακριβώς και το κόμμα μας, με τράβηξες ακόμα πιο κοντά σου.

Καθόσουν στη δεύτερη σειρά των καθισμάτων του αμφιθεάτρου και παρακολουθούσες την ομιλία του προέδρου μας, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Απορροφήθηκες από τον λόγο του. Φθάνοντας όμως στο σημείο εκείνο όπου ο πρόεδρος εξήγγειλε το « Δυο χιλιάδες ευρώ σε κάθε παιδί που θα γεννιέται », τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν. Μια σπίθα διαπέρασε το πλήθος κι ένας ερωτισμός γεννήθηκε ανάμεσα μας. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Χρέος μας είναι να βάλουμε ώμο, να σπρώξουμε λίγο, να παλέψουμε την υπογεννητικότητα και τη συρρίκνωση του πληθυσμού μας και να μην επιτρέψουμε την αλλοίωση του  από τους λαθρομετανάστες. Ξέρεις, αυτό ήταν  και το μεγαλύτερο αφροδισιακό που μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Και όχι μόνο για εμάς, αλλά για κάθε δεξιά νέα και δεξιό νέο.

Σε είδα,

Την δεύτερη φορά σε ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Horizon Blu, στην Καλαμάτα. Ο ενθουσιασμός σου ήταν απερίγραπτος. Ξέρεις, ο Αντώνης δεν μασάει τα λόγια του, τα λέει χύμα κι όποιον πάρει ο χάρος. Σηκώθηκες όρθια μάλιστα τη στιγμή που είπε: «Θα τους πάω πηδιώντας ως το τέλος» και  «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει». Από αυτό κατάλαβα ότι σίγουρα ανήκεις  στην πατριωτική – λαϊκή πτέρυγα της ΝΔ. Εγώ είμαι της φιλελεύθερης δημοκρατικής τάσης, ανεξάρτητα αν ξεκίνησα από το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, ψήφισα και κάνα δυο φορές τη Χρυσή Αυγή, αλλά τελικώς με κέρδισε ο αυτοδημιούργητος Κυριάκος Μητσοτάκης με τον στιβαρό λόγο του, το εκ θεμελίων ανανεωμένο πρόγραμμα του, και εξυπακούεται αντικρατιστής. Πες μου σε παρακαλώ, έχεις ακούσει κάποιον άλλον που να είναι υπέρμαχος της επιχειρηματικότητας, της αριστείας, του νόμου και της τάξης;

Για να μη πολυλογώ, πιστεύω ότι εμείς οι δυο ταιριάζουμε. Ταιριάζουμε γιατί ανέκαθεν η ΝΔ συνδύαζε αρμονικά  το φιλελεύθερο με το λαϊκό – πατριωτικό στοιχείο. Ξέρεις, από τη στιγμή που σε είδα μου καρφώθηκες σαν βίδα στο μυαλό μου και δεν μπορώ καν να την λασκάρω.  Μας φαντασιώνομαι να δίνουμε μαζί τον όμορφο αγώνα μας κατά της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς. Και γιατί όχι; Να κάνουμε πατριωτικό έρωτα υπό των ήχων του Σταμάτη Σπανουδάκη του μέγιστου μουσουργού μας κι ύστερα αφού χαλαρώνουμε να παρακολουθούμε εκπομπές του Άδωνι Γεωργιάδη. Να κάνουμε παιδιά, πολλά παιδιά και να τα στείλουμε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κάθε Κυριακή – εσύ θα τον αναλάβεις βέβαια αυτόν τον ρόλο – θα πηγαίνουμε τα σκυλάκια μας στο φροντιστήριο του Άδωνι για να μυηθούν στα αρχαία ελληνικά. Να καθαρίσουμε μια για πάντα τα Εξάρχεια από τους κουκουλοφόρους και τους εθνομηδενιστές. Ξέρεις κάτι;  Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ βεβαιώνομαι ότι εμείς πρέπει να γίνουμε ένα. Ίσως να αργήσαμε κιόλας.

Αν με διαβάζεις – γιατί δεν φροντίσαμε μέσα στην παραζάλη μας να ανταλλάξουμε τηλέφωνα – στείλε μου μήνυμα στο [email protected] . Περιμένω εναγωνίως και με μεγίστη πατριωτική ανατριχίλα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Aν…, του Κωστή Α. Μακρή
Πετάει απ’ την χαρά του! – Flyin’ high!, του Γιώργου Σαράφογλου-George Sarafoglou
Σωτήρης Σιώκος: τίτλοι τέλους για τον καρτερικό της Αριστεράς, του Άρη Μαραγκόπουλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.