Νίκος Βασιλειάδης

Το 594 π.Χ., ο Σόλωνας ανέλαβε το εξαιρετικά δύσκολο έργο να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και τους ευγενείς στην Αρχαία Αθήνα. Με κοινή συναίνεση των αντιμαχομένων μερών, νομοθέτησε κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αρθεί η εμφύλια διαμάχη. Οι νόμοι του δημοσιεύθηκαν το 592 π.Χ. και έθεσαν τις βάσεις για την ακμή της Αρχαίας Αθήνας, με κυριώτερο και πιο γνωστό την Σεισάχθεια, δηλαδή την ελάφρυνση των οικονομικά αδυνάτων από τους τοκογλύφους – και όχι η ολική διαγραφή των χρεών, όπως λανθασμένα αναφέρεται. Οι υπόλοιποι νόμοι περιελάμβαναν αλλαγές στη δικαστική εξουσία, πολιτειακές μεταρρυθμίσεις και διεύρυνση του πολιτικού σώματος, θέτοντας τις βάσεις του αστικού δικαίου.

Αυτή λοιπόν η Σεισάχθεια σαν πρακτική είναι ένας όρος που ακούστηκε πολλές φορές από πολλά και διαφορετικά χείλη καθ όλη την διάρκεια της δεκάχρονης σκληρής και απάνθρωπης μνημονιακής εποπτείας της Ελλάδας. Αν και δημοφιλής – τουλάχιστον από το σύνολο του ελληνικού λαού – ποτέ δεν μπήκε επίσημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως όλοι γνωρίζουμε.

Δέκα χρόνια αιματηρών θυσιών, δομές αποδιοργανωμένες και αδύναμες, μια κοινωνία πληγωμένη βαθύτατα και ένα Κράτος με εύθραυστη οικονομία παρά τα πρώτα πριν πανδημίας, σημάδια ανάκαμψης και επιστροφής σε κάπως “κανονικές” συνθήκες. Τα δυσβάσταχτα χρέη, τόσο προς τις τράπεζες (που χρηματοδοτήσαμε τουλάχιστον τρεις φορές μέχρι σήμερα) , όσο και προς το κράτος παραμένουν τεράστιο βαρίδι και για όσους επιθυμούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Ένα ξεκίνημα που αναβάλλεται επ άοριστον πια καθόσον η πανδημία του κορωνοϊού αυτή η τεράστια ανθρώπινη τραγωδία, μας φέρνει μπροστά σε μία αναπόφευκτα μεγάλη ύφεση που θα προκληθεί από μια πληθώρα πτωχεύσεων, όταν και εφόσον ο εφιάλτης θα είναι παρελθόν.

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, η χώρα χρειάζεται μια νέα Σεισάχθεια, με την ευρύτερη έννοια του όρου. Μια γενναία δέσμη πρωτοβουλιών που θα πρέπει να καλύψουν αυτή την τεράστια απώλεια εισοδήματος στον ιδιωτικό τομέα. Ακούμε συνεχώς από τα Κυβερνητικά χείλη πως λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Ναι, αυτό είναι γνωστό αλλά επίσης γνωστό είναι πως Λεφτά Υπάρχουν. Και αυτά τα λεφτά θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να προστατεύσουν τους πολίτες και την οικονομία από σοκ για τα οποία δεν είναι υπεύθυνοι και δεν μπορούν να απορροφήσουν. Εξάλλου τα κράτη πάντα το έκαναν αυτό όταν προέκυπταν εθνικές έκτακτες ανάγκες όπως οι πόλεμοι, που χρηματοδοτήθηκαν από το δημόσιο χρέος.

Η προτεραιότητα κάθε κυβέρνησης πρέπει να είναι η εξασφάλιση του βασικού εισοδήματος για αυτούς που θα χάσουν τη δουλειά τους. Για τις στρατιές των ανέργων που θα προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες και φυσικά όπως και στην περίπτωση του Σόλωνα, να εφαρμοστεί η Σεισάχθεια η οποία φυσικά και δεν σημαίνει την ολική διαγραφή των χρεών γιατί κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε την οικονομία, αντί να την αναζωογονήσει αλλά να δούμε επιτέλους ποια χρέη μπορούν να πληρωθούν και ποια όχι. Ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και ποιοι συνειδητά δεν πληρώνουν, ενώ μπορούν. Ποιες επιχειρήσεις μπορούν να μείνουν βιώσιμες και ποιες έχουν χάσει το παιχνίδι και στο τέλος να αποκτήσουμε επιτέλους «καθαρές» τράπεζες και δημόσια ταμεία, φτιάχνοντας έστω και από το μηδέν ένα νέο υγιές οικονομικό μοντέλο της χώρας . Όλα από την αρχή. Να διατεθούν όλα τα οικονομικά μέσα χωρίς περιορισμό στη στήριξη της οικονομίας και της παραγωγικής βάσης με σκοπό να ελαττωθεί στο μικρότερο βαθμό η βλάβη της οικονομικής ζωής από την πανδημία χωρίς διακρίσεις .

Η ανάγκη αυτή είναι επιτακτική και πρέπει να αρχίσει να συζητιέται από σήμερα, θέτοντας στο περιθώριο όλα τα αντικοινωνικά οικονομικά και πολιτικά μέτρα που ευνοούν σκανδαλωδώς τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, ενώ ταυτοχρόνως καθιστούν τα κατώτερα υποτελή και υποταγμένα. Και αυτό γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι, συνήθως, χρέη σε βάρος άλλων, είτε δημόσιο λέγεται αυτό είτε ιδιώτες, δημιουργούν εκείνοι, που με περισσή ευκολία ξανοίγονται στηριγμένοι όχι στις δικές τους δυνάμεις και οικονομίες αλλά σε δάνεια και πλάτες άλλων και όχι οι οι νοικοκυραίοι και νομοταγείς πολίτες, που πάντα προσπαθούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Σεισάχθεια λοιπόν για όλους αυτούς τους πολίτες που άθελά τους έπεσαν έξω στον προγραμματισμό τους από αστάθμητους παράγοντες, όπως το μνημόνιο, που προέκυψε ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση ανατρέποντας οικογενειακούς προϋπολογισμούς και τώρα η Πανδημία ώστε να μπορεί και μετά την “κορονοϊό εποχή” να υπάρξει συντεταγμένο Κράτος με πολίτες έτοιμους και πρόθυμους να ριχτούν στην δουλειά και την μάχη της ανοικοδόμησης της Πατρίδας, την επανεκκίνηση της Οικονομίας και της Ζωής.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr