Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

…ή Αλέξης! Η μάστιγα του Θεού για όλο το σαπισμένο σύστημα που δεν θέλει να θυσιάσει τίποτα από τα “κεκτημένα” του

Ομολογώ ότι σκέφτηκα πολύ πριν γράψω αυτό το κείμενο γιατί ίσως στενοχωρήσω παλιούς γνωστούς. Όμως είναι τόσο προκλητικά τα γεγονότα πίσω από την “καλαίσθητη” επιφάνεια τους ώστε δεν μπορώ να σιωπήσω. Δεν αντέχω τόσο ματαιόδοξο κιτς, τόση ξεδιάντροπη σπέκουλα “παραγόντων” της πολιτικής και του πολιτισμού (!) προς το κεφάλαιο που ανέκαθεν τούς χαρτζιλίκωνε και εξακολουθεί να τους χαρτζιλικώνει. Με άλλοθι την προσφορά  βέβαια και τον πολιτισμό! Επίσης ομολογώ ότι δεν τρέφω κανένα ταξικό μίσος ή ζήλια προς τους πλούσιους. Μπορώ να πω ότι με διασκεδάζει η ανασφαλής ματαιοδοξία τους ενώ ενίοτε λυπάμαι το ότι ζουν σε χρυσό γκέτο υποχρεωμένοι να κάνουν παρέα ανάλογους βαρετούς και ναρκισσευόμενους τύπους σαν τους ίδιους. Προσωπικά πάντα μιλώντας ζηλεύω μόνο τους ταλαντούχους και τους αριστοκράτες του πνεύματος. Και μισώ την μοχθηρία των ατάλαντων και την τσιγκουνιά των μικρομεσαίων. Την αισθητική των μικροαστών. Την μετριότητα. Στο θέμα μας όμως τώρα:

Ο φιλότεχνος ευρωβουλευτής, δημοσιογράφος, εκδότης Γιώργος Κύρτσος οργάνωσε πρόσφατα στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των Βρυξελλών έκθεση του μεγαλοεπιχειρηματία και ζωγράφου Βασίλη Θεοχαράκη με την αιωνόβια διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης να εκφωνεί τον εμπνευσμένο πανηγυρικό και με όλη την κοσμική Αθήνα να παρευρίσκεται εκεί προσκεκλημένη – οι ξένοι, με ενημερώνουν, ήταν ελαχιστότατοι. Παρευρέθη όμως ο λουκουμάς του ΣΥΡΙΖΑ στο Βέλγιο κ. Παπαδημούλης κατασυγκεκινημένος – όπως επίσης με πληροφορούν αρμοδίως.

Και εγώ γιατί γκρινιάζω; Μήπως ζηλεύω που προσεκλήθη όλος ο μαϊντανός της αθηναϊκής κοσμικογραφίας, ψιλοκομμένος και καβουρδισμένος αλλά όχι κι εγώ; Μπράβο. Διαβάζετε μέσα μου!

Κυρίως όμως ζήλεψα επειδή χάθηκε μια – ακόμη – ευκαιρία να προβληθεί στο εξωτερικό η, χειμαζόμενη και σε υπαρξιακή κρίση, ελληνική τέχνη και ότι ο κ. ευρωβουλευτής κάνοντας κατάχρηση εξουσίας – ή μήπως και κοινοτικών πόρων ; – παρουσίασε σκανδαλωδώς και λειτουργώντας όχι ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού αλλά σαν  “αυλή”, έναν μαικήνα που θα μπορούσε εξ άλλου να εκθέσει στον μεγαλύτερο, ιδιωτικό χώρο της Ευρώπης και της Αμερικής. ( Θυμάμαι τα ανάλογα της αείμνηστης Άννας Μπόμπολα σε Ν. Υόρκη, Μόσχα, Βενετία κλπ ). Ντροπή! Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Σαν να ζούμε ακόμη στα χρόνια της παραλυσίας και της αυθαιρεσίας (φαίνεται πως κάποιοι εκεί βρίσκονται αδιατάρακτα και αδίστακτα). Πιο πολύ όμως με ενοχλεί η στάση και η παρουσία της πρώην υπουργού πολιτισμού κ. Λαμπράκη Πλάκα η οποία αντί να προβάλει τους κρυμμένους, χρόνια τώρα, σε αποθήκες θησαυρούς της Εθνικής Πινακοθήκης λειτουργεί ως χαρέμι του πιο ανήθικου και συγχρόνως βαρετού κατεστημένου. Πουλώντας θαυμασμό τοις μετρητοίς και διατεταγμένα εγκώμια με δόσεις. Χωρίς αιδώ. Και δεν μιλάει κανείς! Η, συνεχιζόμενη δηλαδή, σιωπή των αμνών και των αμνοεριφίων. Άνθρωποι που εκλαμβάνουν την τέχνη και τον πολιτισμό ως ευκαιρία για κοσμικά ταξίδια, νεοπλουτίστικη επίδειξη και εμετικό αλληλογλείψιμο. Γλειπτική, η πιο αρχαία, ελληνική τεχνογνωσία!

Αλλά και εσύ Βασίλη … Δεν είναι η ζωγραφική σου επάρκειά αυτή που αμφισβητώ αλλά η καλλιτεχνική ευαισθησία. Σε μια τέτοια ηλικία και με τέτοιο status θα μπορούσες να οργανώσεις ιδίοις εξόδοις έκθεση του συνταρακτικού δασκάλου σου Σπύρου Παπαλουκά και να προσθέσεις συμβολικά έναν (1) δικό σου πίνακα. Ή, να χορηγήσεις την Εθνική Πινακοθήκη ώστε να οργανώσει, με την συνδρομή των Ελλήνων ευρωβουλευτών, ας πούμε στα Βασιλικά Μουσεία των Βρυξελλών μια παρουσίαση της νεοελληνικής τέχνης και να συμμετέχεις και εσύ. Ή, τέλος να εκθέσεις τους αποφοίτους του εργαστηρίου του Γιάννη Ψυχοπαίδη και να συμμετάσχει και η κόρη σου ως αφιέρωμα στους νεότερους καλλιτέχνες. Αυτά θα σε συμβούλευα, αν ήμουν φίλος σου και όχι αυλοκόλακας. Διερωτώμαι, έχεις ανάγκη από καθ’ υπαγόρευση κριτικές και γιαλαντζί εγκώμια; Φαίνεται ότι έχεις. Κι αυτό είναι το πιο θλιβερό.

ΥΓ. 1 Οι Ρωμαίοι της παρακμής ονόμαζαν τον Αττίλα και τους Ούνους του “Μάστιγα του Θεού” επειδή πίστευαν ότι τον έστειλε ο Θεός για να τούς τιμωρήσει ως αμαρτωλούς. Ο μοιραίος Αλέξης είναι η μάστιγα του Θεού του χιούμορ για το σαπισμένο, κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Για τους αστείους, τους ανεπαρκείς, τους διαρκώς διαπλεκόμενους μικροπολιτικούς μας που ούτε έμαθαν, ούτε έπαθαν τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Οι ίδιες καρικατούρες, τα ίδια σκοτεινά πρόσωπα από τα δεξιά και τα αριστερά, τύπου Κύρτσου και Παπαδημούλη, των φιλοτέχνων (!) είναι έτοιμοι να μας σώσουν ξανά. Αντισταθείτε.

Κάνω έκκληση. Μην ψηφίζετε δημοσιογράφους, μην ψηφίζετε κατά παραγγελίαν γραφιάδες, ούτε τηλεπερσόνες. Η δουλειά τους είναι να καταγγέλλουν την εξουσία, να την ελέγχουν κι όχι να την εκπροσωπούν. Είναι υπάλληλοι ορατών και αοράτων αφεντικών. Είναι είτε εξαγορασμένοι, είτε εξαγοραστέοι. Μη ψηφίζετε Κύρτσο, Τέρενς, Σπυράκη, Ξυδάκη, Αθανασίου, Βαρεμένο, Κυρίτση, Κούλογλου, Τριανταφυλλίδη κλπ, τους εκφωνητές της ΕΡΤ που την είδαν εθνοπατέρες αλλά και όλους όσοι συναλλάσσονται πολιτικά έχοντας την μηντιακή τους φάτσα ως διαβατήριο. Αντισταθείτε.

ΥΓ. 2 Ιδέα! Εκτός κι αν, σκέφτηκα αιφνιδίως, εκτός κι αν φίλτατε Βασίλη τα κάνεις όλα αυτά για να γελοιοποιήσεις τα κνώδαλα της πολιτικής, του πολιτισμού και της δημοσιογραφίας όπως ο Αλέξης διαλύει το Πασόκ στήνοντας γέφυρες που καταρρέουν ή υπουργοποιώντας τους κηπουρούς του Forrest ΓΑΠ ή τα ορφανά του Άκη. Δηλαδή την εκδίκηση της γυφτιάς. Αν όντως σκέφτηκες τόσο σατανικά, τότε παίρνω πίσω το κείμενο, προσυπογράφω τις ενέργειες σου και … σπολλάτη σου!

ΥΓ. 3. Απορία: Ο φιλότεχνος και κιμπάρης πρόεδρος της Attica bank κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης γιατί δεν προσκλήθηκε; Δεν είναι αρκούντως πασόκος ή παραείναι σύριζας;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr