Αλεξάνδρα Καρακοπούλου

Πότε καταλαβαίνεις πως ένας κύκλος ζωής κλείνει; Όταν έχεις κάνει τα πάντα για αυτούς που ήθελες να τα κάνεις, όπως ήθελες να τα κάνεις, εκεί που ήθελες να τα δώσεις και η ψυχή σου μοιάζει να είναι καλά. Είναι οι άνθρωποι που μένουν τελικά, όσο και να προχωρήσεις την ζωή σου. Με αυτούς προχωράς. Πως θα καταλάβεις πως υπάρχεις; Πως θα ξέρεις πως είσαι ζωντανός αν δεν συνυπάρχεις, αν δεν ακούει κανείς την ανάσα σου, κάποιος δίπλα σου, απέναντι σου, σε ένα άλλο δωμάτιο, σε μια άλλη χώρα, δεν έχει σημασία που, πως και πότε… Η ζωή εξελίσσεται και μαζί της κι εσύ, αν το θέλεις… αρκεί να το θέλεις.

Λες και χρωστάς σε κανέναν όλα αυτά που δεν έδωσες ακόμη, σαν να περιμένουν από κάπου να πιαστούν και εσύ απλά σταμάτησες, γιατί δεν σε γεμίζει πια η κατάσταση. Δεν υπάρχει χρονόμετρο στις αλλαγές, δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε κουτάκια που μπορείς να πάρεις την θέση σου όταν ταιριάζεις με αυτά. Πόση παραπληροφόρηση να χωρέσει το μυαλό σου, αφού δεν φτιάχτηκε για αυτό. Αν δεν μπορείς να πάρεις τον χρόνο σου να αδειάσεις το πολύτιμο κεφάλι σου από τις τόσες παρασιτικές σκέψεις, αυτές που σε αποπροσανατολίζουν τελικά από τον αληθινό προορισμό σου, τότε πως θα ξέρεις ότι αυτά που έχεις κάνει μέχρι σήμερα είναι δικά σου; Αποκλειστικά.

Θα το ξέρεις, θα το νιώσεις, αλλά μόνο αν μείνεις μόνος σου για λίγο και με απόλυτη ειλικρίνεια απαντήσεις στον εαυτό σου, με το χέρι στην καρδιά, όλα αυτά που φοβάσαι να παραδεχτείς. Αυτά που σε κάνουν μοναδικό, δυνατό υπό τους δικούς σου όρους. Δεν χρειάζεται να ταιριάξεις πουθενά. Δεν χρειάζεται να πας με τα νερά κανενός. Αυτό που σίγουρα χρειάζεσαι είναι η αγάπη για αυτό που προστάζεις, που νιώθεις, που λατρεύεις και αγαπάς.

Κάθε συναίσθημα έχει κάτι να σου πει. Είναι μια πυξίδα που σου δείχνει τον δρόμο, τον δικό σου δρόμο. Ακόμη και αν επιλέξεις να μην τον ακολουθήσεις, θα έχει τον λόγο του όλο αυτό το εσωτερικό σου ταξίδι. Μπορεί να νιώσεις πως δεν ξέρεις που πας, αλλά εκεί ίσως κρύβονται οι σπουδαιότεροι θησαυροί στην πορεία της ζωής σου. Ψάχνεις για απαντήσεις, ψάχνεις για δύναμη και τελικά τα έχεις όλα στα χέρια σου, εσύ.

Όταν όμως ο κύκλος θα έχει κλείσει, θα το καταλάβεις. Θα το νιώσεις βαθιά μέσα σου. Θα είναι αυτή η μικρή εσωτερική φωνή που θα σε τραβάει πίσω κάθε φορά που θα τρέξεις να κάνεις τα συνηθισμένα, αυτά που ξέρεις καιρό τώρα. Μπορεί για μερικά δευτερόλεπτα να νιώσεις πως κάνεις λάθος, αλλά σαν πάρεις μια βαθιά ανάσα και ρωτήσεις τον εαυτό σου αν το θες όλο αυτό και αν το χρειάζεσαι σε αυτή την φάση της ζωής σου, θα πάρεις την πιο ξεκάθαρη απάντηση. Και θα ξέρεις…