Οκ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

Από την απελευθέρωση μέχρι τις μέρες μας έγινες μεμονωμένες ενέργειες εκσυγχρονισμού του Κράτους και των υπηρεσιακών δομών του, χωρίς όπως αποδεικνύεται σημαντικό αποτέλεσμα.

Το διοικητικό σύστημα της Χώρας παραμένει απόλυτα συνδεδεμένο και εξαρτώμενο από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, με τα γνωστά αποτελέσματα της πελατοκρατίας, της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας και των διαπλοκών.

Αυτό το ζήτημα που έχει λυθεί από δεκαετίες στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, στην Ελλάδα παραμένει μία από τις βασικές της παθογένειες.

Ο διαχωρισμός την κυβερνητικής λειτουργίας με τη διοικητική λειτουργία, κάτι που αναφέρεται ως θέμα κεφαλαιώδους σημασίας στα συμπεράσματα όλων των σχετικών επιστημονικών επιτροπών μεταπολεμικά, μεταπολιτευτικά, προμνημονιακά και αποτελούσε από τις βασικές προτεραιότητες των μνημονιακών δεσμεύσεων όλη την προηγούμενη δεκαετία, παραμένει δυστυχώς ακόμη ζητούμενο.

Ας το ξεκαθαρίσουμε

Η κυβερνητική λειτουργία αφορά τις πολιτικές κατευθύνσεις και αποφάσεις . Κατά βάση η πολιτική εξουσία ορίζει, βάζει το πλαίσιο  των πολιτικών στοχεύσεων της Κυβέρνησης και προσδιορίζει τους στόχους της.

Η διοικητική λειτουργία αφορά την υλοποίηση των πολιτικών αποφάσεων μέσα στα πλαίσια των διατάξεων, των κανονισμών και των νομοθετημάτων (κανονιστικό πλαίσιο, καθ΄ ύλη και κατά τόπο αρμοδιότητα ενός εκάστου φορέα) που διέπει τη δράση της Δημόσιας Διοίκησης.

Πόσο κοντά και πόσο μακριά είμαστε από αυτό που θα έπρεπε να είναι ο επιδιωκόμενος στόχος της Πολιτείας, ας το εξετάσουμε.

Αυτό που σήμερα ονομάστηκε “Επιτελικό κράτος” αποτελεί κατά την (θεσμοθετημένη) εφαρμογή του το ακριβώς αντίθετο από την έννοια του όρου “επιτελικό”.

Και εξηγούμαι

Επιτελικό κράτος σημαίνει ένα συντονιστικό κέντρο το οποίο θα έχει ως αρμοδιότητα και στόχο τον συντονισμό και την εποπτεία των διοικητικών αρμόδιων υπηρεσιών για την υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών.

Αντίθετα στην παρούσα κατάσταση έχουμε ένα υπερτροφικό κέντρο εξουσίας που “διαπλέκεται” σε μεγάλο βαθμό με τη διοικητική λειτουργία ( διάφοροι Γραμματείς- Γενικοί, Ειδικοί, Υπηρεσιακοί, διάφορες υπηρεσίες – επιτελικές, υποστηρικτικές κλπ) .

Έτσι έχουν αυξηθεί τα επίπεδα διοίκησης ( που θα έπρεπε να επιδιωχθεί το ακριβώς αντίθετο), υπάρχει αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων και υπερσυγκέντρωση εξουσίας ( αντί να επιδιώκεται διαρκώς η αποκέντρωση των δομών της) με τελική κατάληξη τον “Πρωθυπουργοκεντρισμό”.

Ένα βασικό επόμενο βήμα που πρέπει να γίνει σε αυτή τη χώρα είναι να διευκρινίζουμε σε κάθε περίπτωση, ακριβώς τι εννοούμε με τη διακήρυξη των όρων που χρησιμοποιούμε, γιατί έχουμε ένα θέμα στην ακριβή εννοιολογική αποτύπωση, αρκετών απ΄ αυτών.

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν κατ΄ αρχήν ως λαός και ως πολιτικό σύστημα τι εννοούμε με τον όρο “συντονιστικό κέντρο- επιτελικό κράτος” κι ας πάμε στα πιο σημαντικά όπως: Δημοκρατία, Κράτος Δικαίου, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Πατρίδα, νόμιμη (και ίση έναντι όλων διαχείριση και εφαρμογή) της Δημόσιας Εξουσίας.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr