Η Δέσποινα Γρηγοριάδη είναι ιδιωτική υπάλληλος, τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με το γράψιμο και με διαφορά άρθρα και διηγήματα. Ηλεκτρονικά κυκλοφορεί το πρώτο της διήγημα με τίτλο “Ξεκλειδώνοντας την καρδιά μου”.

Σου λένε μίλησε, άλλαξε, πάρε την ζωή αλλιώς  … “Πριν να είναι αργά”

Αλλά κανείς δεν κοιτάει από πίσω πραγματικά , συνέπειες , λάθη και σωστά .

Μεταφράζουν όλες τις σκέψεις τους , στα μέτρα που αναλογούν τα συνειδητά και ασυνείδητα κομμάτια τους.

Ποιος η Ποια άραγε θέλει να μην κάνει ανάστροφη στην  ζωή του; Κι’ η απάντηση είναι κανείς .

Ξέρεις κάτι θέλει μεγάλη δύναμη όταν έχεις πέσει να σηκωθείς ξανά,  ν` αρχίσεις να δημιουργείς νέα παραθυράκια για ν` αλλάξει ο αέρας και πάλι ξανά .

Ναι φυσικά ο άνθρωπος όλα τα μπορεί  , αρκεί να θέλει . Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό και δεν είναι θέμα  αδυναμίας   .  Απλά  δεν υπάρχει  άλλο κουράγιο  (Όπως και ένας  τοίχος όσες φορές κι` αν το περάσεις  στην πάροδο του χρόνου – Την φρεσκάδα που είχε σαν την πρώτη φορά  , δεν θα την έχει καμία πινελιά).

Τα υλικά και τα συστατικά μπορεί να είναι ίδια , μπορούν και ν` αλλάξουν . Ο ελαιοχρωματιστής όμως δεν θα έχει το αποτέλεσμα , που είχε πριν δέκα η είκοσι χρόνια .

Έτσι και ο άνθρωπος κάποια στιγμή φθείρεται . Κι ` αυτό που απομένει είναι να πηγαίνεις παρακάτω  , χωρίς να κολλάς σε ταμπέλες που απλά τυπώθηκαν η ειπώθηκαν όπως κι ` αν έχουν τα σημάδια υπήρχε μι` αρχή που πάντα φέρνει και ένα τέλος . Κι ` αυτό δεν το ορίζει κάνεις ποιο θα είναι .

Η κοινωνία η αληθινή αυτή που  αξίζει , είναι το μέσα σου,  μόνο εκείνη ξέρει τη έκανες και τη δεν έκανες .  Ανάμεσα σε Χαμένες μάχες και νίκες .   Κι’ αν κάποιοι πρέπει να πάρουν θέση σε όλα αυτά .   Είναι  εκείνοι που την εξέλιξη στα στάδια σου την βίωσαν όπως τότε, στα πρώτα εκείνα  βήματα σου . Και περιμένουν και τα υπόλοιπα μαζί μ` εκείνη την κρυφή αγωνία που δηλώνουν κι υπογράφουν παντοτινή αγάπη .

Μι’ αγάπη.

Χωρίς ανταγωνισμό , φόβο και  συγκρίσει ,  για το πως θα καταλήξει  το άλλο πρόσωπο ή πως κατέληξε τελικά . Γιατί κατά βάθος   δεν έχουν συστηθεί με   τον ίδιο τους τον εαυτό . Πόσο μάλλον με τ` άτομα που γνωρίζουν . 

Δυστυχώς έχουν χαθεί πολλοί  , μέσα από τυφώνες που έχουν ρίξει οι ίδιοι  μέσα στις καρδιές τους .  Κι ` η χειρότερη πτώση είναι αυτή .