Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω πολύ για να συγκινηθώ και να δακρύσω διαβάζοντας κάτι όμορφο, αλλά σε τούτα τα δυο βιβλία του Μάνου Κοντολέων και του Βαγγέλη Παυλίδη το παράκανα.

Πρώτα απ’όλα εκτιμώ πολύ και θαυμάζω στους ανθρώπους την ευφυΐα, την έκφραση του συναισθήματος και το πάθος. Τόσο ο Βαγγέλης Παυλίδης όσο και ο Μάνος Κοντολέων διαθέτουν και τα τρία χαρακτηριστικά.

Έπειτα, πάντα προσέχω τις αφιερώσεις των βιβλίων. Στην πραγματικότητα, το πρώτο που κάνω όταν παίρνω στα χέρια μου ένα καινούργιο βιβλίο είναι να ανατρέξω στην δεύτερη ή τρίτη σελίδα για να διαβάσω την αφιέρωση. Μάλιστα απορώ πολύ με μερικούς συγγραφείς που αμελούν ή προσπερνούν τούτη την ευλογία να αφιερώσουν σε έναν ή σε περισσότερους το πόνημά τους.

Ο Μάνος Κοντολέων με απόλυτο σεβασμό στο γίγαντα Γαργαντούα τον αφιερώνει στη Δασκάλα του και στον Δον Κιχώτη στον πατέρα του, μιλώντας για το όνειρο που πάντα μένει ζωντανό γιατί τα προσωπικά μας όνειρα ποτέ δεν μας προδίδουν. Αν και είχα υποσχεθεί ότι θα αναφερθώ περισσότερο στον Παυλίδη θα παρακάμψω δονκιχωτικά την αρχική μου υπόσχεση γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους δυο γίγαντες που συνεργάστηκαν για τούτη τη διπλή έκδοση των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ.

Ο Βαγγέλης Παυλίδης ως άλλος πεισματάρης γέροντας σαν το Δον Κιχώτη ζει όπως θέλει: στο τεράστιο κτήμα του στη Λαχανιά, μαζί με την σύντροφο της ζωής του τη Νόομι, με την Φύση που λατρεύει, με τα δικά του κατασκευασμένα φαντάσματα για να έχει υλικό ώστε να πειράζει τις φίλες και τους φίλους του, με μια σκούπα ανάποδα γυρισμένη πίσω απ’την πόρτα όταν έχουμε Πανσέληνο για να διώχνει τα φαντάσματα, με το χάραμα που ανατέλλει στο Αιγαίο και εξατμίζει όλα τα πονηρά πνεύματα, την ώρα που ο Βαγγέλης αρπάζει το νήμα των ονείρων του και το ξεδιπλώνει δημιουργώντας αριστουργήματα. Ευαίσθητος, συναισθηματικός, ευφυής, ιδιόρρυθμος, ακούραστος, πεισματάρης, αυθόρμητος, γκρινιάρης κάπου-κάπου σαν παραπονιάρικο παιδί, ανένταχτος, θυμωμένος  με ό,τι συμβαίνει και αγέρωχος έχω την πεποίθηση ότι ο Παυλίδης χάρηκε πολύ τον Δον Κιχώτη του Κοντολέων γιατί προτού ο Μάνος καταλήξει με ευαισθησία και ευφυΐα στον τίτλο του Βιβλίου «Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης» ο Βαγγέλης είχε ήδη υιοθετήσει το συμπέρασμα του τίτλου του Μάνου παραμερίζοντας στερεότυπα και καθωσπρεπισμούς, χωρίς να εγκλωβιστεί στη στενομυαλιά και την αντίληψη μιας οργανωμένης κοινωνίας που θέλει ένα λαμπρό γελοιογράφο –σκιτσογράφο  σαν τον Παυλίδη να επιλέγει τα μεγάλα κέντρα για να ζήσει. Ο ίδιος δημιούργησε την δική του μεγάλη ιδέα από την γωνιά της Ελλάδα και της Ευρώπης, τη γωνιά της Ρόδου και της Λαχανιάς σε μια ερημιά που σε ακτίνα ενάμιση χιλιομέτρου δεν υπάρχει τίποτα τριγύρω παρά μόνο δέντρα και χορτάρια, και τη μοιράζεται καθημερινά μαζί μας.

Ο Μάνος Κοντολέων τόλμησε να αγγίξει ή για να το θέσω πιο ορθά να διασκευάσει δυο εμβληματικά έργα της Ευρώπης μετατρέποντάς τα σε έξοχα σύγχρονα αναγνώσματα που θα γίνουν διαχρονικά. Η γραφή του Μάνου είναι απλή, κατανοητή, βαθιά συναισθηματική, συγκροτημένη, συμπαγής, σαφής, διάφανη, συγκινητική, κυλά σαν γάργαρο νερό αποδεικνύοντας ότι ο γνήσιος, αυθεντικός, αληθινός, πραγματικός, άξιος συγγραφέας είναι σαν τον Κοντολέων.

Συμπερασματικά και παραφράζοντας τον τίτλο του δικού του βιβλίου: «Γράψε όπως ο Μάνος Κοντολέων».

Ζούμε στην εποχή των θανάτων, εικονικών ή ρεαλιστικών. Πέθανε το Βιβλίο, πέθανε ο Έρωτας πέθανε ο άξιος Δάσκαλος, πέθανε το υγιές, παραγωγικό, ζωογόνο πάθος, πέθαναν οι επιθυμίες και τα όνειρα, πέθανε η Εμπιστοσύνη στις επιθυμίες και στα όνειρα. Σαν την Άνοιξη έρχονται τα δυο βιβλία από δυο σύγχρονους γίγαντες της Ελλάδας, τον Κοντολέων και τον Παυλίδη: ο Μεγάλος Γαργαντούας και ο Δον Κιχώτης.

Ο πρώτος ξαναγράφει τα μεγάλα κλασσικά, ο δεύτερος πρωτοσκιτσάρει τα σύγχρονα που θα γίνουν κλασσικά.

Τα δυο αυτά βιβλία των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ έχουν βαθύ αξιακό περιεχόμενο, αποτελούν παρακαταθήκη και προίκα ανεκτίμητη για όλους μας και κυρίως για τις επόμενες δεκαετίες.

Κατά πρώτον γιατί έχουν την υπογραφή του Βαγγέλη Παυλίδη που είναι ο άριστος των αρίστων , ο καλύτερος γελοιογράφος-σκιτσογράφος της Ελλάδας και της Ευρώπης κι ενός από τους άριστους του πλανήτη. Να  ενημερώσω ή να υπενθυμίσω ότι τις απαιτητικές δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 ένα σκίτσο του Παυλίδη αποτελούσε πανελλαδική είδηση και στοιχείο αναμονής από την Αθήνα «Τι θα φτιάξει σήμερα ο Παυλίδης» ήταν το ερώτημα των μεγαλοεκδοτών και μεγαλοδημοσογράφων της εποχής.

Ο επόμενος Παυλίδης δεν έχει ακόμη γεννηθεί.

Κατά δεύτερον διότι ο Μάνος Κοντολέων έχοντας με πάθος ασχοληθεί με την Λογοτεχνία και όλα τα είδη της έκφρασής  της είναι ένας από τους ελάχιστους ολοκληρωμένους, στιβαρούς, αξιοσέβαστους, ερευνητικούς, ευφυείς, ακούραστους εμβριθείς συγγραφείς, ψυχογράφους και ηθογράφους της Ελλάδας που διαθέτει τη μαεστρία να συντονίζει στα πονήματά του όλες τις ηλικίες δίνοντας έργα που αντέχουν στο χρόνο. Που θα μείνουν στο χρόνο. Κι έχουν ισχυρό αξιακό βάθος.Ο Δον Κιχώτης και ο Γαργαντούας προορίζεται για παιδιά, αλλά είναι η υπενθύμιση ενός ισχυρού αξιακού συστήματος που έχουμε όλοι ανάγκη σήμερα, ενώ η “Αμαρτωλή πόλη” είναι έργο για ενήλικες, αλλά στο κατώφλι της ζωής ενός δεκάχρονου είναι το βιβλίο που τον εντάσσει στην κανονική ζωή.

Για αυτούς τους λόγους πιστεύω ακράδαντα ότι τα βιβλία «Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτη» και «Το βιβλίο της ζωής του Μεγάλου Γαργαντούα, των Κοντολέων –Παυλίδη, Παυλίδη-Κοντολέων είναι προίκα πανάκριβη για την Ελληνική Λογοτεχνία, την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη και ένας θαυμάσιος σταθμός των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ.

Και κάτι τελευταίο εκτός από τα αναγνώσματα. Τους ευχαριστώ θερμά και τους δυο από καρδιάς για την παρουσία τους στη ζωή μου, τόσο επαγγελματικά, όσο και προσωπικά. _

Τζίνα Δαβιλά

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr 

Φωτογραφικό υλικό: Βασίλης Καϋμενάκης και Noomi Edin-Pavlidi. Στην παρουσίαση μετείχαν: Δημήτρης Κόκκινος, ΕΔΙΠ Παιδαγωγικού Τμήματος Παν/μίου Αιγαίου και Πέτρος Σπανός, Σχολικός Σύμβουλος Α’Βάθμιας Εκπαίδευσης Δωδ/σου. Το συντονισμό έκανε η Νάνσυ Τρυποσκούφη, Προϊσταμένη του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και  Μεταφραστών Ρόδου . Στην παρουσίαση συμμετείχαν με δημιουργική γραφή και αναγνώσεις αποσπασμάτων μαθητές των Εκπαιδευτηρίων Ροδίων Παιδεία που συντόνισε η εκπαιδευτικός Θεάτρου Μυρσίνη Λενούδια.