Γιάννης Σιδέρης

Η εκκλησία από την φύση της δεν είναι – δεν πρέπει να είναι – αφιλάνθρωπη στην ποιμαντική της. Δεν μπορεί να θέλει να βλέπει τον άνθρωπο να βασανίζεται από ασθένειες και να πεθαίνει, έστω και αν του υπόσχεται τη μετά θάνατον ζωή. Άλλωστε η εκτίμηση στην βοηθητική λειτουργία της ιατρικής φαίνεται από το γεγονός ότι πολλοί πατέρες της Εκκλησίας σπούδασαν και εξάσκησαν την ιατρική ως βοήθεια στον συνάνθρωπο.

Ανατρέχοντας στον ωκεανό τα εκκλησιαστικής γραμματείας: Ο Μέγας Βασίλειος έχει πει ότι η ιατρική επιστήμη είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο μετά από την πτώση. Ιδιαίτερα για όσους δοκιμάζονται πολύ από τις αρρώστιες περισσότερο, θεωρούσε την ιατρική ως την σημαντικότερη ανθρώπινη βοήθεια. Ο δε Γρηγόριος Νύσσης έλεγε πως το επάγγελμα του ιατρού είναι ανώτερου όλων των άλλων.

Σε ειδικές σελίδες ανιχνεύουμε ότι ο ιερέας Γεώργιος Τορνίκης τον 12ο αιώνα περιέγραψε τα χέρια των ιατρών, ακόμα και τα εργαλεία τους, ως φιλανθρωπία. Στο εγκώμιό του για την Άννα την Κομνηνή εξυμνεί την σπουδή στην ιατρική ως σοφία και φιλανθρωπία, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος Κωνιάτης τον 13ο αιώνα θεωρούσε την τέχνη των γιατρών ως το υψηλότεροι σημείο φιλανθρωπίας.

Λέγεται ότι κάποτε ρώτησαν τον γέροντα Πορφύριο για ποιο λόγο πολλοί μοναχοί και κληρικοί δεν πηγαίνουν στον γιατρό αλλά περιμένουν πως θα τους θεραπεύσει τον πόνο τους ή την ασθένεια τους η Παναγία. Εκείνος απάντησε: Αυτό είναι εγωισμός, πλάνη, να νομίζουν πως ο Θεός θα κάνει αποκλειστικά σε αυτούς θαύμα, είναι εγωιστική εξαίρεση. Πρέπει να πηγαίνουμε στους γιατρούς, αλλά με την ελπίδα και την πίστη στον Θεό.

Σε παρόμοιο τόνο η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «Η εκκλησία μας σεβόταν και σέβεται την ιατρική επιστήμη. Γι’ αυτό προτρέπει όλους τους πιστούς να εναρμονίζονται προς τις υγειονομικές οδηγίες τόσο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, όσο και προς τις σχετικές υποδείξεις και νομοθετικές διατάξεις των κατά τόπους κρατών». Παράλληλα θεωρεί την πίστη στον Θεό ως υπέρβαση και όχι ως κατάργηση της ανθρώπινης λογικής…

Κάποιες οάσεις λογικής και εδώ, όπως του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου ο οποίος διερωτάται αν κάποιος νομίζει πως επειδή είναι πιστός τα μικρόβια δεν θα τον πλησιάσουν, και καυστικά υπενθυμίζει «οι ιερείς δεν αρρωσταίνουν;». Παράλληλα η Μητρόπολη Μεσογαίας αποφάσισε να ακυρώσει μέχρι το τέλος Μαρτίου να ακυρώσει ή να περιορίσει τις ακολουθίες, κυρίως στις περιοχές που κλείνουν τα σχολεία ή λαμβάνονται έκτακτα μέτρα.

Και μπορεί ο Άνθιμος να λέει ότι η θεία κοινωνία «δεν είναι μαγική, ο αγιασμός πάει στην ψυχή», αλλά στο μικρό γαλατικό χωριό των Βαλκανίων επικρατεί ο φετιχισμός της μετάληψης. Η Θεία Κοινωνία φεύγει από την συμβολικότητα του αίματος Χριστού, και γίνεται λατρεία και παγανισμός στα όρια της δεισιδαιμονίας.

Όπως έγιναν κάποτε οι εικόνες που δεν προσκυνούνταν εν τιμή – αφού οι εικόνες τιμούνται μεν αλλά η λατρεία απονέμεται μόνο στον Θεό – αλλά λατρεύονταν οι ίδιες ως ιερά υλικά, ξεχνώντας την ρήση του Χριστού «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν» (στην ρήση αυτή βασίστηκε ο Λέων ο Γ’ με την συμπαράσταση των μορφωμένων κληρικών για να τους πολεμήσει).

Η Ιερά Σύνοδος του γαλατικού χωριού ναι μεν ζήτησε από τους ιερείς να λαμβάνουν τα μέτρα κατά τις συστάσεις αρμοδίων κρατικών Αρχών, αναστολή λειτουργίας Κατηχητικών Σχολείων και σχολών Μουσικής, Αγιογραφίας και συναφών δραστηριοτήτων, καθώς και εκκλησιαστικών δομών, λειτουργίας συσσιτίων κλπ

Ωστόσο δεν ανέστειλε την απόφασή της ότι ο κορωνοϊός «δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία» γι’ αυτό όπως διαβεβαίωσαν «εμείς θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε και να κοινωνούμε». Κατά την απόφαση «για τα μέλη της Εκκλησίας η προσέλευσής στη Θεία Ευχαριστία και η Κοινωνία από το κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών, γιατί οι πιστοί όλων των εποχών γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας συνιστά μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό»

Το μόνο σίγουρο από τα ανωτέρω είναι η… «αυτοπαράδοση στον Ζώντα Θεό» – το οποίο δεν το λέμε εμείς αλλά οι λοιμωξιολόγοι και επιδημιολόγοι.

Και να σκεφθεί κανείς ότι το Συμβούλιο «Σαρία» των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων εξέδωσε φετφά – δηλαδή θρησκευτικό νόμο – που δεν συνιστά απλώς, αλλά απαγορεύει στους αρρώστους να παρακολουθούν προσευχές και τελετές. Στο Τατζικιστάν, άνευ εκδηλωθέντος κρούσματος, ανεστάλησαν οι προσευχές, και η Σαουδική Αραβία απαγόρευσε τις επισκέψεις στην Ούμρα, το προσκύνημα στην πόλη της Μέκκας που αποτελεί υποχρέωση για κάθε μουσουλμάνο!

Είναι η στιγμή της αμηχανίας, όπου βλέπεις τους μουσουλμάνους να είναι πιο σύγχρονοι από την ελληνική Εκκλησία που αποπνέει άρωμα Μεσαίωνα!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr