Δημήτρης Κατσούλας

Το ότι χρόνο με τον χρόνο συντελούνται – επιτέλους και στην Ελλάδα – καινοτόμες αλλαγές μέσω του προγράμματος «‘Ελλάδα 2.0 ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ» και το οποίο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (NextGenerationEU)     έχοντας ως σκοπό την ενίσχυση του ψηφιακού μετασχηματισμού της χώρας, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Υπόψη ότι αυτά τα κονδύλια, ανεξαρτήτως κυβερνήσεως και άμα τη εξόδω (Αύγουστος 2018) από την ασφυκτική εποπτεία και τον τριμηνιαίο έλεγχο των θεσμών Ε.Ε, Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ., ως απόρροια αυτής ήταν η έγκριση Κοινοτικών Πόρων προκειμένου αυτοί να υποστηρίξουν την εν λόγω ψηφιακή μετάβαση υπηρεσιών στην Ελλάδα, κάτι το οποίο χρόνιζε έτη πολλά και αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα στον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας μέσω των δημοσίων προσφερόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη.  

Το ότι η κοινωνία χρειαζόταν «επανεκκίνηση» όσον αφορά στον δημόσιο  της τομέα ο οποίος επί χρόνια χώλαινε και εκινείτο σαν  αργόσυρτο τρένο που χρησιμοποιούσε ως καύσιμο το κάρβουνο, γνωστόν τοις πάσι. Τώρα, ως υπουργός που θα μετουσίωνε σε πράξη όλον αυτόν τον όγκο αναλογικής μορφής υπηρεσίες πάσης φύσεως σε ψηφιακές πληροφορίες οι οποίες όχι απλώς θα έφθαναν έως τις εσχατιές της Ελλάδος αλλά θα ήσαν γρήγορες στην λήψη τους, απλουστευμένες και κατανοητές στον κάθε έναν, τέθηκε ο Κυριάκος Πιερρακάκης, προερχόμενος από τον πολιτικό χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και ο οποίος εκλήθη να φέρει εις πέρας ένα τεράστιο έργο στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Κι ενώ καθημερινώς η δημόσια ζωή παύει σιγά σιγά ν’ αποτελεί τον βραχνά και το βάσανο στις συναλλαγές του πολίτη με το κράτος, εξακολουθούν όμως και μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις να εισχωρούν ως σφήνα αμαυρώνοντας την όλη εικόνα του κυβερνητικού έργου. Το αστυνομικό Τμήμα Περιστερίου, επί του προκειμένου, και συγκεκριμένα το τμήμα εκδόσεως δελτίων ταυτοτήτων δίδει την εικόνα της πλήρους απορρύθμισης. 

Δεν εννοείται, ο τέταρτος μεγαλύτερος Δήμος της χώρας, εκεί που αδιάκοπα κτυπά η καρδιά της εργατιάς, επιφορτισμένος και με τα όσα άλλα μύρια προβλήματα που κουβαλά ως Δήμος της Δυτικής Αττικής, να έχει και το αστυνομικό του τμήμα υποστελεχωμένο, δίδοντας προς τα έξω εικόνα εγκατάλειψης και ερήμωσης και στον πολίτη να φωλιάζει ο φόβος της αβεβαιότητας και της έλλειψης ασφάλειας. Οι ουρές πολιτών που σχηματίζονται καθημερινώς προκειμένου να εκδώσουν Δελτίο Ταυτότητας, παραπέμπει σε άλλους χρόνους, σε άλλες εποχές. Λαμβανομένου υπόψη ότι μία είναι η υπάλληλος (όπως επωνύμως μου καταγγέλλεται) που εξυπηρετεί το κοινό, μπορεί κάποιος ν’ αντιληφθεί οποία η ταλαιπωρία αλλά και η απώλεια εργατοωρών. Και… όχι τίποτα άλλο, είναι το ότι «η διαδικασία έκδοσης αστυνομικής ταυτότητας απαιτεί μόνο λίγα λεπτά…»! 

Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό γίνεται …εσκεμμένως, υπό την έννοια ότι κάποιοι ξαφνικά έγιναν νοσταλγοί των ουρών στα γκισέ μόνο και μόνο για να ‘χουν να διηγούνται κάτι στους νεότερους απογόνους τους. Οι ιστορίες του τύπου: «…ξέρετε, σας λείπουν δυο ακόμη δικαιολογητικά, ελάτε ξανά αύριο», «Μα είναι σε άδεια ο συνάδελφος, περάστε σε επομένη εβδομάδα, είναι αναντικατάστατος ο συνάδελφος…», και το πιο απίθανο που έχει συμβεί σε ‘μένα προσωπικά, στο ληξιαρχείο: «Θα σας απογοητεύσω κύριε, αλλά εδώ ο τόμος μου εμφανίζει ότι είστε πεθαμένος». 

Κι αν όλα αυτά αποτελούν – σχεδόν – παρελθόν πλέον με την ψηφιοποίηση των πάντων μέσω των άυλων εφαρμογών του κου Πιερρακάκη, τι έχει να μας πει ο της υγείας υπουργός Θάνος Πλεύρης από την πλευρά του και σε όσα τον αφορούν σχετικώς με τις τεράστιες ελλείψεις που παρατηρούνται στα φάρμακα, φθάνοντας οι πολίτες στο σημείο (αλληλοβοηθούμενοι) να επιστρέφουν στα φαρμακεία φάρμακα που τους περίσσεψαν ή απέμειναν από προσφιλή τους πρόσωπα που έλαχε να αποδημήσουν εις Κύριον ή στην προσπάθειά τους να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, τα οποία (φάρμακα) ουδείς γνωρίζει σε ποία κατάσταση ευρίσκονται και εάν είναι και ληγμένα ακόμη; Ξανά ‘δουλειές’ θ’ ανοίξουν στους φαρμακοποιούς με την διαλογή τους, καθ’ ην στιγμή ο ασθενής δεν έχει την πολυτέλεια της αναμονής διότι η υγεία του κινδυνεύει; Ή ψιλά …πράγματα είναι αυτά για τον υπουργό, ο οποίος αναμένει το πρόβλημα να …«γιατρευθεί» αφ’ εαυτό, χωρίς την παραμικρή του παρέμβαση;

Σημείωση: Επειδή, όπως με πληροφορούν αναγνώστες αλλά κι εγώ ο ίδιος το διεσταύρωσα σχετικώς με τις σοβαρές ελλείψεις φαρμάκων που παρατηρούνται στην Ελλάδα, θυμήθηκα το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Τα φάρμακα», το οποίο μου σιγοτραγουδούσε ανεβαίνοντας οι δυο μας τις παρυφές του Λυκαβηττού, βγάζοντας τον σκύλο του βόλτα και συζητώντας για το bypass στο οποίο είχε υποβληθεί, σε μια εποχή δε που τα φάρμακα ήσαν σε πλήρη αφθονία και για κάθε …πόνο.