Δημήτρης Κατσούλας

Άκριτα και μη τεκμηριωμένα γεγονότα χωρίς την προσωπική διερεύνηση και το κριτήριο του γράφοντος για ένα θέμα, είναι ικανά να εκθέσουν τόσο τον ίδιο όσον και το έντυπο στο οποίο αυτός αρθρογραφεί. Αυτά εν πρώτοις, όπου και τα βασικά. 

Περιπτώσεις και πρακτικές τις οποίες το Μέσον – κυρίως η τηλεόραση – μετέρχεται, είτε για λόγους εντυπωσιασμού είτε για να ‘περάσει’ την υποδεικνυόμενη από την εκάστοτε κυβερνώσα παράταξη άποψη, έχουν στο παρελθόν καταγραφεί πάμπολλες με την χρήση παλαιών πλάνων, εμφανίζοντάς τα ως συμβαίνοντα εκείνη την στιγμή. Και αυτό αποτελεί προσφιλή τακτική όσων ΜΜΕ αποσκοπούν να παραπλανήσουν τον τηλεθεατή για λόγους που εκείνα και μόνο γνωρίζουν.   

Μακρύς έως αδιάφορος ο πρόλογος μπορεί κάποιος να ισχυριστεί. Μπορεί και ναι, αλλά ανέμενε φίλε αναγνώστη την συνέχεια και θ’ αντιληφθείς πού επιδιώκω να καταλήξω. Περιδιαβαίνοντας τον αχανή κόσμο του διαδικτύου, υπέπεσε στην αντίληψή μου κείμενο στο οποίο  επισυνάπτεται και φωτογραφία απεικονίζουσα ‘Το πατρικό’ του οπλαρχηγού Παπαφλέσσα. Μη βέβαιος όμως ο συντάκτης του για την αυθεντικότητα της πατρικής οικίας του ήρωα, καθότι όπως γράφει, την φωτογραφία την αλίευσε από το διαδίκτυο, θέτει ευθύς εξ αρχής στο κείμενό του ένα (υποθετικό) ‘Εάν’. Γράφει λοιπόν ο συντάκτης: «Εάν όντως συμβαίνει το τοιούτον, (σ.σ. πρόκειται δηλαδή για το πατρικό του Παπαφλέσσα που βρίσκεται στην Πολιανή Μεσσηνίας), τότε θα πρέπει να ανοιχτεί ‘Βιβλίο φτυσιμάτων’ στο οποίο να συμπεριληφθούν όλοι από πρωθυπουργούς, υπουργούς, νομάρχες, περιφερειάρχες κλπ, κλπ». Τούτο σημαίνει ότι πρόκειται περί εμπείρου αρθρογράφου ο οποίος γνωρίζει πώς να αποφεύγει τις κακοτοπιές και τις αναλήθειες που κατακλύζουν τον ηλεκτρονικό Τύπο και τις παραφυάδες του.

dav

Όσον αφορά στην φωτογραφία με το πατρικό του Παπαφλέσσα, έχω να ξεκαθαρίσω ότι η οικία αυτή βρίσκεται στο χωριό Παπαφλέσσας ή Άνω Παπαφλέσσας (και τούτο για να ξεχωρίζει στην ονομασία από το διπλανό χωριό Κάτω Παπαφλέσσας ή Κοντογόνι το οποίο βρίσκεται σε μικρή απόσταση), άνωθεν της πλατείας του χωριού και εις το δεξιό μέρος αυτής εισερχόμενοι, δίπλα ακριβώς από τον προαύλιο χώρο της εκκλησίας Αγία Σοφία-Παναγία Πεντηκοστή/δισυπόστατος, του Δήμου Πύλου-Νέστορος και ανήκε στον θανόντα προ 50ετίας περίπου Χρήστο Νικολάου Παναγόπουλο και σήμερα στους κληρονόμους του οι οποίοι το έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του παρά την δεσπόζουσα κι αξιοζήλευτη θέση που κατέχει με ορίζοντα όλον τον Μεσσηνιακό κόλπο, τον Ταΰγετο και την πέραν αυτού θέα. Τούτο το γράφω μετά λόγου γνώσεως καθότι στο προαναφερθέν χωριό βρίσκεται και το δικό μου πατρικό, ασχέτως εάν σε αυτό μετά τον θάνατο του πατέρα μου έγινε αποδοχή κληρονομίας και εν συνεχεία περιήλθε στην κυριότητα της κόρης μου. Αυτά, προς αποκατάσταση της αληθείας. 

Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κάποιος πώς το αναφερόμενο ως ‘Πατρικό του Παπαφλέσσα’ διέρρευσε στο διαδίκτυο. Τρεις κατά την γνώμη μου  εκδοχές υπάρχουν: η πρώτη ενδέχεται να προήλθε από αγγελία πώλησης του ακινήτου που είχε δημοσιευτεί στον Μεσσηνιακό Τύπο και ευρύτερα, η δεύτερη να φωτογραφήθηκε από κάποιους τουρίστες ή ψηφιακούς νομάδες όπου όλο και πυκνότερα επισκέπτονται την περιοχή και κατ’ επέκταση το χωριό κατά την περίοδο από Οκτώβριο έως Μάιο, επωφελούμενοι των κινήτρων που τους δίδει ο νόμος του 2021 παρέχοντάς τους έκπτωση στον φόρο των εισοδημάτων τους 50% με επιπλέον παροχές, η δε τρίτη εκδοχή μπορεί να προήλθε από κάποιον ο οποίος επισκέφτηκε το χωριό και ευρισκόμενος εκεί επωφελούμενος και του ονόματος (του χωριού), να προσέθεσε σχόλιο στην φωτογραφία που ανήρτησε στο διαδίκτυο ότι το σπίτι αυτό ανήκει στον Παπαφλέσσα, ο οποίος οπλαρχηγός είναι γνωστόν ότι έπεσε ηρωικώς μαχόμενος στο διπλανό από τον Παπαφλέσσα χωριό, το Μανιάκι. 

Τέλος, ν’ αναφέρω ότι διαβάζοντας το κείμενο πριν από ολίγες ημέρες στο site στο οποίο αρθρογραφεί ο συντάκτης, ταυτοχρόνως επικοινώνησα με αυτό μέσω της φόρμας που διαθέτει, αναφέροντας ότι είμαι στην διάθεσή του για περαιτέρω στοιχεία και διευκρινήσεις αλλά εγώ τα έγραψα κι εκεί …παραμένουν έως σήμερα, δέκα τέσσερες ημέρες μετά. Σαν την iporta βλέπετε που ανταποκρίνεται αυθημερόν σε οιονδήποτε την ‘κτυπήσει’, δεν πρέπει να είναι και πολλοί, ως φαίνεται.

Κατωτέρω παρατίθενται δυο φωτογραφίες του ιδίου σπιτιού. Η πρώτη  προέρχεται από το διαδίκτυο και η οποία επισυνάπτεται στο κείμενο του αρθρογράφου, η δε δεύτερη ελήφθη από τον συγχωριανό μου κι εξάδελφο Παναγιώτη ο οποίος συνέπεσε να ευρίσκεται στο χωριό και μου την απέστειλε μετά από παράκλησή μου, τον οποίο κι ευχαριστώ. 

Απομένει λοιπόν σ’ εσένα αναγνώστη να κάνεις την σύγκριση προκειμένου να καταλήξεις στο συμπέρασμά εάν πρόκειται περί του ιδίου σπιτιού ή διαφορετικού. Εξ άλλου, στην Πολιανή Μεσσηνίας είναι γνωστόν ότι γεννήθηκε ο Παπαφλέσσας κι εκεί ευρίσκεται το πατρικό του γκρεμισμένο, με τις εκκλήσεις, τα ψηφίσματα και τις επιστολές προς φορείς και Πολιτεία – ακόμα και από την Πρόεδρο των Ολυμπιακών Αγώνων ‘Αθήνα 2004’ –, προκειμένου αυτό να περισωθεί μετατρεπόμενο σε μουσείο αλλά ουδείς εισακούεται, και όχι στο χωριό στο οποίο δόθηκε προς τιμήν του το όνομά του. 

‘Αυτοί είναι’ (οι Πολιτειακοί Παράγοντες), όπως θα έλεγε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Αρκετά πλέον οι γενικότητες, οι αοριστίες και οι έγγραφες θωπείες στην ‘πλάτη’. Και σε όποιον αρέσουμε, εν τέλει. 

Διότι, για Ιστορία, Πολιτισμό και μνήμες ηρώων ομιλούμε και όχι για τρόπους άσκησης πολιτικής – εσωτερικής τε και εξωτερικής –  από τον Μητσοτάκη και το συνδικάτο του, μη υπαρχούσης Αντιπολίτευσης κατά την τελευταία πενταετία σχεδόν, μηδέ βέβαια απαλλασσομένων ευθυνών και των προηγουμένων κυβερνήσεων.